Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) 2 Царства 1 Bible Online

2 Царства 1 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

2 Царства 1

¹По Сауловата смрт, кога Давид се врати по разбивањето на Амаликијците и престојуваше во Циклаг два дена,

²ете, на третиот ден доаѓа човек од Сауловиот логор; облеката му е испокината и на главата има прав. Штом дојде кај Давид, падна на земја и му се поклони.

³И Давид го праша: „Од каде доаѓаш?“ Тој одговори: „Избегав од израилскиот логор.“

⁴Давид го праша: „Што стана? Раскажи ми.“ А тој одговори: „Народот се разбега од битката, и многу народ падна и изумре; умреа и Саул и синот негов Јонатан.“

⁵Давид го праша момчето што му раскажуваше: „Од каде знаеш дека Саул и синот негов Јонатан умреле?“

⁶А момчето што му раскажуваше, рече: „Јас случајно отидов на планината Гелвуја, и ете, Саул падна врз копјето свое, а колите и коњаниците го стигнаа.

⁷Тогаш тој се сврте назад и, откако ме виде, ми викна.

⁸И јас реков: ‚Еве ме.‘ Тој ме праша: ‚Кој си ти?‘ Јас му одговорив: ‚Јас сум Амаликиец.‘

⁹Тогаш тој ми рече: ‚Дојди кај мене и убиј ме, зашто смртна тага ме опфатила, но душата моја сѐ уште е во мене.‘

¹⁰И јас се приближив до него и го убив, бидејќи знаев дека тој нема да остане жив по паѓањето свое; и го зедов царскиот венец што беше на главата негова, и гривната што беше на раката негова, и ги донесов тука на господарот свој.“

¹¹Тогаш Давид се фати за облеката своја и ја раскина, исто така и сите луѓе што беа со него, ги раскинаа алиштата свои,

¹²и липаа, и плачеа и постеа до вечерта за Саул и за синот негов Јонатан, и за народот Господов и за домот Израилев, поради тоа што беа загинале од меч.

¹³Давид, пак, го запраша момчето што му раскажуваше: „Ти од каде си?“ А тој му одговори: „Јас сум син на еден придојден Амаликиец.“

¹⁴Тогаш Давид му рече: „Како не се исплаши да кренеш рака за да убиеш помазаник Господов?“

¹⁵И Давид повика еден од момците и му рече: „Дојди и убиј го!“ И оној го уби, и тој умре.

¹⁶И Давид му рече: „Твојата крв нека биде врз главата твоја, бидејќи твојата уста сведочеше против тебе, кога велеше: ‚Го убив помазаникот Господов.‘“

¹⁷Потоа Давид го оплака Саул и синот негов Јонатан со оваа оплакувачка песна,

¹⁸заповедајќи им на синовите Јудини да ја научат, како што таа е запишана во Книгата на Праведникот, и рече:

¹⁹„Твојата слава, о Израиле, падна врз твоите височини! Како паднаа израилските јунаци!

²⁰Не раскажувајте во Гет, не разгласувајте по улиците на Ашкелон, да не се радуваат ќерките филистејски, да не ликуваат ќерките на необрезаните.

²¹Гори Гелвујски, да не падне на вас ни роса, ни дожд! И вашите ниви да бидат без плод, зашто таму е фрлен штитот на Саул, како да не беше тој помазан со масло.

²²Без крв од ранети, без мрс од силни, лакот Јонатанов не се враќаше назад, ниту мечот Саулов се враќаше празен.

²³Саул и Јонатан, сакани и сложни во животот свој, не се разделија ни во смртта своја; тие беа побрзи од орлите, посилни од лавовите.

²⁴Ќерки Израилеви, плачете за Саул, кој ве облекуваше во пурпурна облека со украси и ги китеше со златни накити облеките ваши!

²⁵О, како паднаа силните во борбата! Загина Јонатан на твоите височини.

²⁶Жалам за тебе, брате Јонатане; ти ми беше многу мил; твојата љубов за мене беше поголема од женската љубов.

²⁷Како паднаа силните, како загина бојното оружје!“