Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) 2 Царства 3 Bible Online

2 Царства 3 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

2 Царства 3

¹Борбата меѓу Сауловиот дом и Давидовиот дом траеше долго. Давид сѐ повеќе се засилуваше, а Сауловиот дом сѐ повеќе ослабнуваше.

²На Давид му се родија (шест) синови во Хеврон. Првороден му беше Амнон од јизреелката Ахиноам,

³а вториот син му беше Килав од кармелитката Авигеја, бивша Навалова жена; третиот — Авесалом, син од Мааха, ќерката на Талмај, Гесурскиот цар;

⁴четвртиот — Адонија, син од Хагита; петтиот — Сафатија, син од Авитала;

⁵шестиот — Јитреам, од Егла, Давидовата жена. Тие му се родија на Давид во Хеврон.

⁶И додека траеше борбата меѓу Сауловиот дом и Давидовиот дом, Авенир го поддржуваше Сауловиот дом.

⁷Саул имаше наложница, по име Рицпа, ќерка на Аја. (И Авенир влезе кај неа.) И му кажа Ишбошет на Авенир: „Зошто влезе кај наложницата на татко ми?“

⁸Авенир многу се налути од зборовите на Ишбошет и рече: „Зар сум јас песја глава? Јас денес направив милост кон домот на татко ти Саул, кон браќата негови и пријателите негови против Јуда, и не те предадов во рацете на Давид, а ти сега заради една жена бараш во мене грев!

⁹Господ нека му испрати на Авенир голема казна, и уште повеќе да му додаде, ако не му го направам денес на Давид, она за што Господ се заколна:

¹⁰Да му се одземе царствувањето од Сауловиот дом и да се постави Давид на престолот над Израил и над Јуда, од Дан до Вирсавија.“

¹¹И Ишбошет не можеше ништо повеќе да му одговори на Авенир, бидејќи се плашеше од него.

¹²А Авенир испрати од своја страна пратеници до Давид (во Хеврон, каде што се наоѓаше), да кажат: „Чија е оваа земја?“ и да му кажат уште: „Склучи сојуз со мене, и раката моја ќе биде со тебе да го соберам околу тебе сиот израилски народ.“

¹³Давид му одговори: „Добро, ќе склучам со тебе сојуз, само за едно те молам, односно — ти нема да го видиш лицето мое, ако не ја доведеш со себе Михала, Сауловата ќерка, кога ќе дојдеш да се видиш со мене.“

¹⁴Тогаш Давид испрати пратеници до Ишбошет, Сауловиот син, да му кажат: „Врати ја жена ми Михала, која ја добив за сто филистејски краеобрезоци.“

¹⁵Тогаш Ишбошет испрати, та ја зеде од мажот нејзин Палтиел, синот на Лаис.

¹⁶Со неа тргна и мажот нејзин и со плачење ја придружи до Бахурим; но Авенир му рече: „Врати се!“ И тој се врати.

¹⁷Авенир се обрна кон старешините израилски, велејќи: „Порано вие побаравте Давид да ви биде цар;

¹⁸направете го тоа сега, зашто Господ рекол за Давид: ‚Преку раката на Мојот слуга Давид ќе го спасам Својот народ Израил од раката на Филистејците и од раката на сите негови непријатели.‘“

¹⁹Истото им го говореше Авенир и на Венијаминовците. И отиде Авенир во Хеврон, за да му јави на Давид сѐ што сака Израил и целиот Венијаминов дом.

²⁰Авенир дојде кај Давид во Хеврон и заедно со него дваесет мажи, а Давид ги нагости Авенир и луѓето што беа со него.

²¹Авенир му рече на Давид: „Ќе станам и ќе одам да го соберам околу господарот свој сиот израилски народ, и ќе склучат сојуз со тебе, и ти ќе царуваш над сите, како што сака душата твоја.“ Тогаш го отпушти Авенир, и тој си отиде со мир.

²²И ете, Давидовите слуги, задно со Јоав, се вратија од походот и донесоа со себе голем плен; но Авенир го немаше веќе при Давид во Хеврон, зашто Давид го беше отпуштил, и тој си беше отишол со мир.

²³Кога Јоав и сета војска што беше одела со него, дојдоа, му рекоа на Јоав: доаѓаше Авенир, Нировиот син, кај царот, и овој го отпушти, а тој си замина со мир.

²⁴И Јоав дојде кај царот и рече: „Што си направил? Ете, Авенир доаѓал кај тебе, зошто си го отпуштил и тој си заминал?

²⁵Ти го знаеше Авенир, Нировиот син: тој доаѓа да те излаже, да дознае, каде влегуваш и каде излегуваш, и да извиди сѐ што правиш.“

²⁶Јоав се врати откај Давид и испрати гласници по Авенир; и тие го вратија од кладенецот Сира, без да знае Давид.

²⁷Кога Авенир се врати во Хеврон, Јоав го одведе внатре зад вратата, небаре ќе зборува со него тајно, и таму го прободе во стомакот. И Авенир умре за крвта на Асаил, Јоавовиот брат.

²⁸Подоцна, кога Давид слушна за тоа, рече: „Не сум виновен јас ниту царството мое пред Господ засекогаш за крвта на Авенир, Нировиот син;

²⁹нека падне таа врз главата на Јоав и врз целиот негов татков дом; во домот на Јоав секогаш нека има човек кој страда од капавица, или лепрозен, или што се потпира на стап, или кој паѓа од меч, или кој има потреба од леб.“

³⁰А Јоав и братот негов Авеса го убија Авенир, поради тоа што тој го уби братот нивни Асаил во битката кај Гаваон.

³¹И Давид му рече на Јоав и на сите луѓе што беа со него: „Раскинете ги алиштата свои и облечете се во вреќишта и оплакувајте го Авенир.“ И царот Давид одеше по носилката негова.

³²Кога го погребаа Авенир во Хеврон, царот плачеше со висок глас над Авенировиот гроб; плачеше и сиот народ.

³³И царот го оплака Авенир, со оваа тажачка: „Зар како безумник требаше да умре Авенир?

³⁴Рацете твои не беа врзани, нозете твои не беа оковани; и ти падна, како што паѓаат од разбојници.“ Тогаш целиот народ почна уште повеќе да го оплакува.

³⁵Тогаш сиот народ дојде да го понуди Давид со леб, додека уште не беше се стемнило, но Давид се заколна, велејќи: „Нека ми испрати Господ голема казна и уште повеќе нека ми додаде, ако каснам леб или нешто друго до зајдисонце.“

³⁶И целиот народ дозна за тоа, и тоа му се допадна, и сѐ што правеше царот, му се допаѓаше на сиот народ.

³⁷Тој ден целиот народ и сите Израилци дознаа дека убиството на Авенир, Нировиот син, не станало од царот.

³⁸Тогаш царот им рече на слугите свои: „Знаете ли дека денес еден водач и голем маж падна во Израил?

³⁹Јас сум сега уште слаб, иако сум помазан за цар, а тие луѓе, Саруевите синови, се посилни од мене; но на оној, кој прави зло, Господ да му врати според злобата негова.“