Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) 2 Летописи 20 Bible Online

2 Летописи 20 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

2 Летописи 20

¹Потоа Моавците и Амонците, а со нив и некои од земјата Моавска, појдоа во војна против Јосафат.

²Дојдоа и му јавија на Јосафат, велејќи: „Против тебе доаѓа големо множевтво народ од преку море, од Арам, и веќе се во Хацецон-Тамара, односно во Ен-Геди.“

³Јосафат се уплаши и го сврте лицето свое и Го побара Господа и објави пост во цела Јудеја.

⁴Се собраа Јудејци да молат за помош од Господ; дојдоа да Го молат Господа од сите Јудини градови.

⁵И застана Јосафат во собранието на Јудејците и на ерусалимците во Домот Господов, пред новиот трем,

⁶и рече: „Господи, Боже на предците наши! Не си ли Ти Бог на небото? Ти владееш над сите царства на народите; и во Твојата рака е силата и цврстината, и никој не може да застане против Тебе!

⁷Нели Ти, Боже наш, ги истера жителите на оваа земја, пред лицето на Твојот народ Израил и му ја даде засекогаш на потомството на Авраама, Твојот пријател?

⁸Тие се населија во неа и Ти изградија во неа светилиште за Твоето име, велејќи:

⁹‚ако дојде врз нас невола: меч погубен, или помор, или глад, ќе застанеме пред овој дом и пред Твоето лице, зашто името Твое е во тој дом; и во маките свои ќе повикаме кон Тебе, и ти ќе нѐ чуеш и ќе нѐ избавиш.‘

¹⁰А гледај, Амонците и Моавците и жителите на гората Сеир, чии земји не дозволи да ги нападнат Израилците, кога доаѓаа од египетската земја, па затоа тие ги одминаа и не ги сотреа,

¹¹тие пак сега ни возвраќаат со лошо, доаѓајќи да нѐ истераат од Твојот посед, што си ни го дал да го наследиме.

¹²Боже наш! Суди им Ти. Зашто ние немаме сила против тоа големо множество, што нѐ нападнало и не знаеме, што да правиме; но очите ни се кон Тебе.“

¹³Сите Јудејци стоеја пред лицето Господово, и нивните мали деца, жените нивни и синовите нивни.

¹⁴Тогаш Духот Господов слезе среде собранието врз Јахазиел, синот на Захарија, син Бенаев, син Јеиелов, син Матаниев, левит од Асафовите синови.

¹⁵И рече: „Чујте сите Јудејци и жители ерусалимски, и ти, царе Јосафате! Вака ви вели Господ ваш: Не плашете се и не стравувајте од тоа големо множество, зашто војната не е ваша, туку Божја.

¹⁶Излезете утре против нив: ете, тие ќе се искачуваат по ридот Циц, вие ќе ги најдете на крајот на долината, спрема пустината Јеруел.

¹⁷Овој пат нема вие да се борите: застанете, стојте и гледајте го спасението од Господ, што ви се испраќа. Јудо и Ерусалиме, не плашете се и не стравувајте! Излезете утре против нив, и Господ ќе биде со вас!“

¹⁸Јосафат се поклони со лицето до земја, и сите Јудејци и жители ерусалимски паднаа пред Господ, за да Му се поклонат.

¹⁹А левитите од синовите Каатови и од синовите Корееви почнаа да Го слават Господ, Бог Израилев, со многу висок глас.

²⁰Утредента станаа рано и тргнаа кон Текојската пустина, и кога тргнаа, застана Јосафат и рече: „Чујте ме, Јудејци и жители ерусалимски! Верувајте Му на Господ, вашиот Бог, и бидете цврсти; верувајте им на пророците Негови и ќе имате успех.“

²¹Потоа се посоветува со народот и постави пејачи пред Господ, тие со свечени облеки, одејќи пред војската, ќе ја слават светоста и ќе велат: „Фалете Го Господа, зашто милоста Негова е засекогаш!“

²²И кога почнаа да воскликнуваат и да Му пеат славопои, Господ предизвика несогласност меѓу Амонците, Моавците и жителите на гората Сеир, што ја беа нападнале Јудеја, и тие беа разбиени:

²³зашто Амонците и Моавците се кренаа против жителите на гората Сеир, и ги биеја и ги истребуваа, а кога завршија со жителите на Сеир, почнаа да се истребуваат едни со други.

²⁴И кога Јудејците дојдоа на ридот кај пустината и го видоа она множество, а таму — трупови, испружени по земјата, и никој не се беше спасил.

²⁵Дојде Јосафат и народот негов да собираат плен, најдоа кај нив прилично многу и богатство, и облека и скапоцени работи, и собраа толку, што не можеа да носат. Три дни собираа плен — толку многу голем беше тој!

²⁶А на четвртиот ден се собраа во Долината на благословот, бидејќи таму Го благословија Господа. Затоа тоа место се вика Емек Бераха — Долина на благословот и до денес.

²⁷Тогаш сите Јудејци и ерусалимците, на чело со Јосафат, тргнаа да се вратат во Ерусалим радосно, зашто Господ им даде победа над непријателите нивни.

²⁸И дојдоа во Ерусалим со харфи, лири и труби пред домот Господов.

²⁹И страв Божји навлезе кај сите царства земни, кога слушнаа дека Сам Господ војувал против непријателите на Израил.

³⁰И царството Јосафатово се успокои; Господ му даде мир од сите страни.

³¹Така царуваше Јосафат над Јудеја. Кога стана цар, беше на триесет и пет години, и царуваше во Ерусалим дваесет и пет години. Мајка му се викаше Азува, ќерка на Шилхи.

³²Тој одеше по патот на својот татко Аса и не се отстрани од него, вршејќи го она што е угодно пред очите на Господ.

³³Само идолските светилишта уште не беа разрушени, народот сѐ уште не го беше свртел срцето свое кон Бога на своите предци.

³⁴Другите дела Јосафатови, први и последни, опишани се во записите на Јуј, синот Ананиев, кои се внесени во книгата на израилските цареви.

³⁵Но потоа Јосафат, царот јудејски, се здружи со Охозија, цар израилски, кој постапуваше беззаконо;

³⁶се поврза со него, за да градат кораби, што ќе ги испраќаат во Тарсис; а изградија и кораби во Ецјон-Гевер.

³⁷Тогаш Елиезер, синот на Додавах од Мареша, пророкува за Јосафат и рече: „Бидејќи си се здружил со Охозија, Господ ќе го разруши твоето дело.“ И корабите се разбија и не можеа да отпловат за Тарсис.