Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) 2 Ездра 8 Bible Online

2 Ездра 8 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

2 Ездра 8

¹По тие настани, во царувањето на персискиот цар Артаксеркс, дојде Ездра, син на Сераја, син на Азарија, син на Хелкија, син на Селум,

²син на Садок, син на Ахитув, син на Амарија, син на Озиј, син на Буки, син на Авишуа, син на Финеа, син на Елеазар, син на Арон првосвештеникот.

³Тој Ездра дојде од Вавилон како учен и опитен во законот Мојсеев, даден од Господ, Бог Израилев,

⁴и царот му направи чест, така што тој се здоби со благонаклоност кај него за сите свои молби.

⁵Со него дојдоа во Ерусалим и некои од синовите Израилеви, од свештениците и левитите, свештенопевците и чуварите на вратите и служителите при храмот,

⁶на седмата година од царувањето на Артаксеркс, во петтиот месец на истата седма година од царувањето; зашто, откако излегоа од Вавилон за време на новомесечието од првиот месец, тие стигнаа во Ерусалим, за време на новомесечието од петтиот месец, по успешното патување што Господ им го даде.

⁷А Ездра поседуваше големо знаење, така што ништо не пропушти од законот Господов и од заповедите, та да го научи сиот Израил на сите уредби и судови.

⁸Дојде и следнава писмена заповед, дадена од царот Артаксеркс на Ездра, свештеник и толкувач на Господовиот закон:

⁹„Царот Артаксеркс до Ездра, свештеник и толкувач на Господовиот закон, поздрав.

¹⁰Согласно со мојата милосрдна одлука, дадов наредба, според која оние што се во нашето царство од јудејскиот народ и свештениците и левитите и кои доброволно сакаат, можат да одат заедно со тебе во Ерусалим.

¹¹Сите оние што имаат желба, нека се соберат и одат, зашто така одлучив јас и моите седум најблиски советници;

¹²нека видат, што се прави во Јудеја и Ерусалим согласно со законот Господов,

¹³и да Му однесат во Ерусалим дарови на Господ Израилев, што ги ветив јас и моите блиски, и секакво злато и сребро, што се наоѓа во земјата Вавилонска, за Господ во Ерусалим, заедно со даденото од народот за храмот на нивниот Господ Бог, Кој е во Ерусалим,

¹⁴и заедно со златото и среброто — за волови, овни, јагниња и за друго, што се однесува на тоа,

¹⁵за да се принесуваат жртви на Господ врз жртвеникот на нивниот Господ Бог во Ерусалим.

¹⁶И сѐ, што мислиш со браќата свои да направиш со тоа злато и сребро, направи го според волјата на твојот Бог.

¹⁷И свештените садови Господови, што ти се дадени тебе за употреба во храмот на твојот Бог во Ерусалим, постави ги пред Господ, твојот Бог.

¹⁸И друго, што ти е потребно за храмот на твојот Бог, давај од царската ризница.

¹⁹И ете, јас, цар Артаксеркс, заповедав на ризничарите во Сирија и Феникија, сѐ, што посака Ездра, свештеникот и читач на законот на Бога Севишниот, редовно да му се даваат — до сто таланти сребро;

²⁰исто така и пченица до сто кори и вино — до сто мери.

²¹И сѐ друго по законот Божји грижливо да Му се принесува на Бога Севишниот, за да не падне гнев на царството, на царот и на синовите негови.

²²И уште ви велам, да не се зема никаков данок или друга давачка од свештеници и левити, свештенопевци и чуварите на вратите, служители на храмот и писарите на тој храм, и никој да нема власт да им наложува нешто.

²³А ти, Ездра, со мудроста Божја, постави ги за судии и за судители по цела Сирија и Феникија, оние што го знаат законот на твојот Бог, а кои не знаат, поучувај ги;

²⁴и сите оние, што го газат законот на твојот Бог, или царскиот закон, бездруго нека бидат казнети — било со смрт, или со телесна казна, било со парична глоба, или со прогонување.“

²⁵Тогаш учениот Ездра рече: „Благословен да е Господ, Бог на моите татковци, Кој ги стави овие мисли во срцето на царот да го прослави домот негов во Ерусалим.

²⁶и Кој ми искажа почит пред царот и пред советниците и пред сите негови блиски и големци,

²⁷така што јас се охрабрив со помошта на Господ, мојот Бог, и ги собрав мажите израилски, за да тргнат со мене.“

²⁸А ова се началниците според родовите нивни и по старешинство, што тргнаа со мене од Вавилон за време на царувањето на цар Артаксеркс:

²⁹од потомците на Финеас — Гершом; од потомците на Итамар — Гамил; од потомците на Давид — Хагуш, синот на Шеканија;

³⁰од потомците на Парош — Захарија, и од него се запишаа сто и педесет мажи;

³¹од потомците на Панат-Моав — Елиаонија, синот на Зерахија, и со него двесте души.

³²Од потомците на Затуј — Сехенија, синот на Јахазиел, и со него триста души; од потомците на Адин — Овед, синот на Јонатан, и со него двесте и педесет души;

³³од потомците на Елам — Јешаија, синот на Готолија, и со него седумдесет души;

³⁴од потомците на Шафат — Зераја, синот на Михаил, и со него седумдесет души;

³⁵од потомците на Јоав — Авдија, синот на Исиил, и со него двесте и дванаесет души;

³⁶од потомците на Вани — Шеломит, синот на Јосифија, и со него сто и шеесет души;

³⁷од потомците на Бевај — Захарија, син на Бевај, и со него дваесет и осум души;

³⁸од потомците на Азгад — Јоанан, синот на Акатан, и со него сто и десет души;

³⁹од потомците на Адоникам тргнаа последни од нив; еве ги имињата нивни: Елифелет, Јеуил, и Шемаја, и со нив седумдесет души.

⁴⁰од потомците на Бигвај — Утај, синот на Исталкур, и со него седумдесет души.

⁴¹Ги собрав кај реката, наречена Тера, каде што останавме три дена, и јас ги прегледав.

⁴²И откако не најдов таму ниеден потомок од свештениците и левитите,

⁴³испратив до Елеазар, Идуил, Маасмас, Елнатан, Мамеја, Шемаја, Јарив, Натан, Елнатан, Захарија и Мешулам, кои беа водачи и учени луѓе,

⁴⁴и им реков да одат кај Идо, кој беше водич до местото,

⁴⁵и им заповедав да му кажат на Додеј и на браќата негови и на оние, што беа на местото кај ризницата, да ни испратат свештеници за домот на Господ, нашиот Бог.

⁴⁶И тие ни доведоа, со моќната рака на Господ, нашиот Бог, учени мажи од потомците на Мали — син на Левиј, син Израилев, односно Асевевија и синовите негови и браќата негови — вкупно осумнаесет мажи;

⁴⁷Хашавија и Анун и неговиот брат Јешаја од потомците на Ананија, и синовите нивни — дваесет души;

⁴⁸и од служителите на храмот, коишто ги беше дал Давид и началниците да им служат на левитите — двесте и дваесет служители, а сите нивни имиња се забележани на список.

⁴⁹Таму за младите објавив пост пред Господ, Нашиот Бог,

⁵⁰за да измолиме од Бога успешен пат за нас и за нашите сопатници, за децата наши и за добитокот.

⁵¹Сепак ми беше срам да барам од царот пешаци и коњаници и водачи за поголема безбедност од нивните непријатели;

⁵²бидејќи му бевме рекле на царот дека силата на нашиот Господ ќе биде со оние, што Го бараат за секој добронамерен успех.

⁵³И така, ние пак Му се помоливме на Господ, нашиот Бог, и за сето тоа, и добивме од Него голема милост.

⁵⁴Тогаш одделив од родоначалниците и свештениците дванаесет мажи, Шеревија и Хашавија, и со нив уште десет мажи од нивните браќа.

⁵⁵И го измерив пред нив среброто и златото и свештените садови од домот на нашиот Господ, што ги подари царот и советниците негови и големците и сите Израилци.

⁵⁶Го измерив и им предадов сребро шестотини и педесет таланти, и садови сребрени — сто таланти, и злато — сто таланти, садови златни — дваесет, садови бакарни, од првокласен бакар, блескави како злато — дванаесет.

⁵⁷И им реков: „И вие сте свети пред Господ, и овие садови се свети, како и златото и среброто, дадено по завет на Господ, Бог на татковците наши.

⁵⁸Одржувајте ги и чувајте ги, додека да ги предадете на постарите свештеници и левитите и родоначалниците израилски во Ерусалим, во ризницата од домот на нашиот Бог.

⁵⁹Свештениците и левитите го примија среброто, златото и садовите за Ерусалим и ги внесоа во храмот Господов.“

⁶⁰Тргнавме од брегот на реката Тера во дванаесеттиот ден на првиот месец, и одевме за Ерусалим под заштита на моќната рака на Господ. Тој нѐ чуваше и штитеше од секаков непријател, откако тргнавме, и сѐ додека стигнавме во Ерусалим.

⁶¹Тука, откако изминаа три дни, на четвртиот ден измереното сребро и злато беше предадено во домот на нашиот Господ на свештеникот Мелемот, синот на Уриј.

⁶²Со него беше Елеазар, синот на Финес; со него беа исто така Јозавад, синот на Јешуа, и Моет, синот на Савони, левити; предадоа сѐ под број и мерка; целата мерка во истото време им беше запишана.

⁶³Тогаш дојдените од пленство Му принесоа жртва на Бог Израилев, дванаесет вола за сите Израилци, деведесет и шест овни, седумдесет и две јагниња, и како жртва благодарница дванаесет јариња: сето тоа беше наменето за жртва на Господ;

⁶⁴и им ги предадовме царските заповеди на управителите и началниците на Келе-Сирија и Феникија, и тие му оддадоа почит на народот и храмот Господов.

⁶⁵Кога заврши тоа, дојдоа кај мене началниците и рекоа:

⁶⁶„Народот израилски и началниците, и левитите не се држеа настрана од туѓинските народи на таа земја и од нивните нечистотии, од Хананците, Хетитите, Перизијците, Јевусејците, Моавците, Египќаните и Едомците;

⁶⁷зашто стапија во сопружништво со ќерките нивни, та светото семе го смешаа со другоплемени народи на таа земја; водачите нивни и големците станаа соучесници во тоа беззаконие од самиот почеток.“

⁶⁸Штом го чув тоа, ја раскинав облеката своја и свештените одежди и ги кубев косите свои на главата и брадата, и седев загрижен и натажен.

⁶⁹И додека тагував поради тоа беззаконие, се собраа кај мене сите, што беа поттикнати од словото на Господ, Бог Израилев, и јас седев нажален до принесувањето на вечерната жртва.

⁷⁰Тогаш станав од моето место и со раскината облека и раскинати свештени одежди паднав на колена, и подадов раце кон Господ и реков:

⁷¹„Господи, се срамувам и се гнасам пред лицето Твое,

⁷²зашто гревовите наши се издигнаа повисоко од нашите глави, и безумствата наши стигнаа до небото;

⁷³уште од времињата на татковците наши и до денес ние сме во голем грев;

⁷⁴и за гревовите наши и на татковците наши, ние со браќата свои, царевите свои и свештениците свои бевме фрлени под мечот на цареви од други земји, во пленство и грабеж со понижување сѐ до денес.

⁷⁵Но сега каква голема милост ни направи Ти, Господи Боже, кога ни остави корен и име на местото каде што е Твојата светиња,

⁷⁶кога ни откри светлина во домот на Господ, нашиот Бог, кога ни даде прехрана во текот на нашето робување! И додека бевме во ропство, Господ, нашиот Бог, не нѐ заборави,

⁷⁷туку нѐ постави во благонаклоност кај персиските цареви, за да ни дадат прехрана

⁷⁸и да го прослават храмот на нашиот Господ, та да биде подигнат опустошениот Сион и нам да ни биде дадена поткрепа во Јудеја и Ерусалим.

⁷⁹А сега, што да кажеме, Господи, кога го имаме сето тоа? Ние ги погазивме Твоите заповеди, што ни ги даде преку раката на Твоите слуги — пророците, велејќи:

⁸⁰‚Земјата во која одите, за да ја наследите, е осквернета од гнасотиите на другоплемениците во таа земја, и тие ја наполнија со нечистотиите свои.‘

⁸¹Затоа не ги давајте ќерките свои за синовите нивни, и не земајте ги нивните ќерки за синовите свои,

⁸²и не барајте мир со нив за сето време, за да можете да се зацврстите и да ги вкусите благата на таа земја и да ја оставите во наследство на децата свои довека.

⁸³И тоа што ни се случило станало поради нашите лоши работи и поради нашите големи гревови. Ти, Господи, ги олесни гревовите наши

⁸⁴и ни даде таков корен; но ние одново почнавме да го газиме Твојот закон, смешувајќи се со нечистотиите на народите во таа земја.

⁸⁵Дали ни се налути така, што си сакал да нѐ погубиш и да не оставиш ни корен, ни семе, ни име наше?

⁸⁶Ти си справедлив, Господи Боже Израилев, зашто ние останавме корен и до денес!

⁸⁷Но, ете, ние сме сега пред Тебе со беззаконијата свои, а со нив не би требало да стоиме пред Тебе.“

⁸⁸Додека Ездра се молеше, исповедуваше и плачеше, испружен на земјата пред храмот, се собра околу него од Ерусалим многу народ: мажи, жени и деца, и настана голем плач меѓу народот.

⁸⁹Тогаш извика Шеканија, синот на Исиил, синот Јоилев, Израилец, и рече: „Ездра, ние згрешивме пред Господ: зедовме другоплемени жени од народите на оваа земја; и ете, сега е тука сиот Израил;

⁹⁰да се заколнеме пред Господ дека ќе ги отфрлиме од нас другоплемените жени со децата нивни, според она како што ти е угодно тебе и на сите оние што му се покоруваат на Господовиот закон.

⁹¹Стани и изврши го тоа, зашто тоа е твоја работа, и ние со тебе ќе имаме сила да го издржиме тоа.“

⁹²Тогаш Ездра стана и ги заколна постарите свештеници и левитите на сиот Израил дека ќе постапат така; и тие се заколнаа.