Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Товит 12 Bible Online

Товит 12 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Товит 12

¹Товит го повика својот син Товија и му рече: „Синко, приготви му ја наградата на човекот што те придружуваше, а треба да му дадеме нешто повеќе.“

²А Товија одговори и рече: „Татко, нема да бидам оштетен ако му ја дадам и половината од сѐ што донесов;

³зашто тој ме доведе кај тебе жив и здрав, тој ја излекува мојата жена, го донесе среброто и тебе те излекува.“

⁴Старецот тогаш рече: „Тој навистина го заслужил тоа.“

⁵Го повика ангелот и му рече: „Земи ја половината од сѐ што сте донеле, па оди си со мир.“

⁶Тогаш ангелот ги повика нив двајцата настрана и им рече: „Благословувајте Го Бога, прославувајте Го Неговото величие пред сите што живеат за сето она што го направи Тој за вас. Добро е да се благословува Бог, да се превознесува Неговото име и со побожност да разгласуваме за Неговите дела.

⁷Добро е да се чува царската тајна, но славно е да се откријат Божјите дела. Правете добро и зло нема да ве снајде.

⁸Добра е молитвата кога е сврзана со пост, милостина и праведност. Подобро е малку со справедливост, отколку многу — со неправда; подобро е да делиш милостина, отколку да собираш злато.

⁹Милостината избавува од смрт и може да очисти од секој грев. Оние што делат милостина и прават добри дела, ќе живеат долго на земјата;

¹⁰а оние што грешат — непријатели се на својот живот.

¹¹Од вас нема да сокријам ништо: веќе ви реков дека е добро да се сокрива царската тајна и дека е славно да се откриваат Божјите дела.

¹²Кога се молевте ти и твојата снаа Сара, јас ги донесував вашите молитви пред Светиот; кога ги погребуваше ти мртовците, и јас бев со тебе;

¹³кога не се колебаше да станеш и да го прекинеш твоето јадење за да го погребеш мртовецот, не беше сокриено од мене дека правиш добро дело, и јас бев тогаш со тебе.

¹⁴И сега Бог ме прати да те исцелам тебе и твојата снаа Сара.

¹⁵Јас сум Рафаил, еден од седуммината ангели, кои ги однесуваат молитвите на светиите и се искачуваат пред славата на Светиот.“

¹⁶Тогаш обајцата се преплашија и паднаа ничкум, зашто ги опфати голем страв.

¹⁷Но тој им рече: „Не плашете се, бидете спокојни. Благословувајте Го Господа во векови.

¹⁸Зашто јас не дојдов по своја волја, туку по волјата на нашиот Бог. Затоа благословувајте Го во векови.

¹⁹Во сите денови дозволував да ме гледаат вашите очи, но јас ниту јадев ниту пиев, но она што го гледавте беше привид.

²⁰И сега, прославете Го Бога, а јас се враќам кај Бога, Кој ме прати. Сега, ова што стана, запишете го во книга.“

²¹Тогаш станаа, но него веќе не го видоа.

²²И почнаа да раскажуваат за големите и чудесни Божји дела, да говорат за тоа како им се јавил Господов ангел.