Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Јудита 5 Bible Online

Јудита 5 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Јудита 5

¹Го известија Олоферн, врховниот командант на асирската војска дека синовите Израилеви се приготвуваат за војна; дека ги затвориле приодите во горските предели и дека ги укрепиле горските врвови со тврдини и дека во рамнините направиле препреки.

²Тој се разгневи многу, па ги повика сите моавски началници, сите аморејски водачи и сите управници на приморските земји, па им рече:

³„Кажете ми, синови ханански, каков е тој народ што живее во тие ридски краишта? Во какви градови живеат тие? Колку е голема неговата војска, и во што се состои нејзината сила? Кој е нивниот цар што владее над нив и заповеда со неговата војска,

⁴зашто овој народ е единствениот што живее на запад и кој со гнев одби да излезе и да нѐ пречека?“

⁵Ахиор, водачот на сите синови Амонови, му одговори и рече: „Господаре мој, послушај ги зборовите од устата на твојот слуга; јас ќе ти ја кажам вистината за тој народ, кој живее близу до тебе во оние планински краишта; нема да излезе лага од устата на твојот слуга.

⁶Овој народ потекнува од Халдејците.

⁷Тие живееја најнапред во Месопотамија, па бидејќи не сакаа да им служат на боговите од своите предци, кои беа во Халдејската земја,

⁸скршнаа од патот на своите прадедовци, и почнаа да Му се поклонуваат на небесниот Бог, на Оној Бог, Кого Го беа познале. Тогаш Халдејците ги изгонија од пред лицето на своите богови, и тие отидоа во Месопотамија и долго живееја таму.

⁹Но нивниот Бог им рече да излезат од таа земја и да отидат во земјата хананска. Тие се населија таму и многу се збогатија со злато, сребро и многу добиток.

¹⁰Оттаму отидоа во Египет, бидејќи глад го покри лицето на хананската земја; таму останаа сѐ додека наоѓаа прехрана и толку се намножија што нивниот народ не можеше да се преброи.

¹¹Против нив се крена египетскиот цар; тој употреби итрина против нив, ги претоваруваше со тешка работа, ги тераше да прават тули и ги направи робови.

¹²Тогаш тие извикаа кон својот Бог и Тој ја погоди земјата на Египќаните со неизлечиви рани. Затоа Египќаните ги изгонија од својата земја.

¹³Бог го исуши пред нив Црвеното Море,

¹⁴и ги преведе по патот за Синај и за Кадеш-Барнеа; тие ги одбија сите напади од жителите на пустината;

¹⁵се населија во земјата на Аморејците; со својата сила ги уништија сите жители на Хешбон. Потоа го преминаа Јордан и ја населија целата планинска земја.

¹⁶И, откако ги истераа Хананците, Перизијците, Јевусејците, Сихемците и сите Гергесијци — живееја во неа долго време.

¹⁷И сѐ додека не згрешија пред својот Бог, среќата беше со нив, зашто Бог беше со нив, Бог Кој ја мрази неправдата.

¹⁸Но штом се оддалечија од патот што им го определи нивниот Бог, во многу војни претрпеа страшни порази, беа одведени во ропство во туѓа земја, храмот на нивниот Бог беше разурнат до темели, а нивните непријатели им ги презедоа градовите.

¹⁹А сега, откако се обратија кон својот Бог, се вратија од разните краишта, каде што беа распрснати, одново го зазедоа Ерусалим, во кој се наоѓа нивното светилиште, а тие се населија во ридските предели, кои беа запустени.

²⁰Затоа, господаре, ако тој народ е во заблуда и ако греши пред својот Бог, па ако утврдиме дека кај нив има соблазнување, тогаш можеме да појдеме против нив и ќе ги победиме.

²¹Ако, пак, тој народ не е виновен за никакво беззаконие, тогаш мојот господар нека се оддалечи, зашто нивниот Бог ќе ги заштити и ќе станеме за подбив во целиот свет.“

²²Кога Ахиор престана да говори, сите оние што стоеја околу шаторот, великодостојниците на Олоферн, и сите жители од приморските краишта и од Моав — почнаа да негодуваат и бараа веднаш да биде убиен, велејќи:

²³„Не се плашиме од синовите Израилеви: тоа е народ што нема ни војска ниту сила за жестоко војување;

²⁴Олоферне господаре, да појдеме против нив; тие ќе станат плен на твојата војска.“