Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Мудрост Соломонова 18 Bible Online

Мудрост Соломонова 18 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Мудрост Соломонова 18

¹А за твоите светии имаше најголема светлина. Оние, слушајќи им го гласот, а не гледајќи го нивниот лик, блажени ги нарекуваа затоа што не страдаа.

²А за она што порано беа навредувани од нив и не им се одмаздуваа, им благодареа и ги молеа за прошка, што ги присилувале да страдаат.

³Наместо темнина им даде огнен — светол столб, за да им биде водач по непознатиот пат, благо сонце за среќно патување.

⁴Египќаните беа заслужиле да бидат лишени од светлината и во темнина да бидат затворени, затоа што ги беа држале затворени синовите Твои преку кои, на светот требаше да му се даде вечната светлина на Законот.

⁵Откако решија да им ги избијат новородените деца на светите луѓе, макар и да спасија едно потфрлено дете, за казна, Ти им одзеде многу деца и нив самите ги погуби во големата вода.

⁶А таа ноќ однапред им беше јавена на нашите предци, та, знаејќи ги ветувањата во кои веруваа, спокојни да бидат.

⁷Твојот народ го очекуваше и спасението на праведните и загинувањето на непријателите,

⁸зашто она со што ги казнуваше противниците, со тоа истото нѐ прослави нас, повикувајќи нѐ при Себе.

⁹Тогаш побожните деца на праведниците тајно жртви принесуваа и еднодушно божествен закон уредија: светите луѓе еднакво да учествуваат и во добрини и во опасности. И тогаш ги запеаја светите песни на татковците.

¹⁰А од спротивната страна се слушаше злогласниот вик на непријателите и тажниот лелек над оплакуваните деца.

¹¹Со еднаков суд беа казнети и робот и господарот; истото го поднесуваше и простиот човек и царот;

¹²сите заедно имаа безброј мртовци, умрени од иста смрт; живите беа премалку, за да ги погребат мртвите, зашто само во еден миг загина нивното најмило потомство.

¹³И тие, кои поради делата на нивните маѓесници, во ништо не веруваа, кога им загинаа нивните првородени деца, тогаш признаа дека овој народ е син Божји,

¹⁴зашто додека тивко молчење исполнуваше сѐ, а ноќта во својот тек беше стигнала до средината,

¹⁵од небото слезе, од царските престоли — на земјата, предодреден за пропаст, како страшен војник, сесилниот Твој збор.

¹⁶Тој носеше остар меч — неизменливата Твоја заповед и, откако застана, исполни сѐ со смрт; тој допираше до небото и одеше по земјата.

¹⁷Тогаш одеднаш силно ги исплашија привиденија на ужасни соништа и настана ненадеен страв;

¹⁸паѓаа полумртви, еден овде, друг таму, си кажуваа еден на друг зашто умираат,

¹⁹зашто соништата, што ги потресоа, однапред им го беа тоа кажале, за да знаат зошто злото ги постигнало.

²⁰Иако смртното искушение и праведници допре, та многумина и од нив во пустината загинаа, но тој гнев не потраа долго,

²¹зашто беспрекорен човек бргу се застапи за нив, вооружен со оружјето на својата служба, со молитва и кадиво за измирување, тој стана против гневот и на маките им стави крај, а со тоа покажа дека е слуга Твој;

²²смртта не ја победи со телесна сила, ниту со силата на оружјето, туку само со зборот свој го победи напасникот, откако ги спомна клетвите и заветите на предците.

²³Зашто, кога веќе со купишта лежеа еден врз друг, тој застана сред нив, го сопре гневот и му го пресече патот кон живите.

²⁴На облеката негова беше целиот свет и имињата славни на предците изрезани беа врз камења во четири реда, а Твоето име — врз дијадемата на главата негова.

²⁵Пред тоа отстапи погубителот и се исплаши од него; само малку го осети гневот Твој, и му беше доволно.