Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Мудрост Соломонова 19 Bible Online

Мудрост Соломонова 19 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Мудрост Соломонова 19

¹А над грешниците продолжуваше до крај немилостивиот гнев, зашто Тој ги предвиде и идните нивни дела,

²дека тие, откако ќе им дозволат да појдат и откако ќе ги испратат брзо, ќе се предомислат и ќе ги подгонат;

³зашто, наоѓајќи се уште во тага и плачејќи над гробовите на умрените, на ум им падна луда помисла: да ги гонат оние, кои со молба ги беа испратиле.

⁴Кон тоа ги влечеше судбината, што ја беа заслужиле, па ги заборавија старите маки, за да ја дополнат казната — на своите страдања уште едно да придодадат,

⁵народот Твој да оди на славно патување, а тие да најдат необична смрт.

⁶Сѐ што е создадено, одново да ја измени својата природа, потчинувајќи се на особени заповеди, та синовите Твои да бидат запазени неповредени.

⁷Се појави облак и со сенката своја го сокри логорот, а таму каде пред тоа имаше вода — се покажа сува земја: во Црвеното Море се појави слободен пат, а бурната бездна стана зелена рамнина.

⁸Закрилувани од Твојата рака, тие поминаа низ неа, гледајќи чуда невидени.

⁹Беа како коњи на пасиште, како јагниња скокаа, славејќи Те Тебе, Господи, Избавителот свој;

¹⁰зашто уште го помнеа она што се беше случило: како место животни други да роди, земјата комарци даваше, а реката, место риби, множество жаби исфрли.

¹¹А потоа видоа и нов вид птици, кога, поттикнати од желба, се молеа да им се даде повкусна храна;

¹²а за нивна утеха, од морето долетаа потполошки,

¹³а грешните ги постигна казна со знаци, на кои им претходеа силни грмотевици. Справедливо пострадаа поради својата злоба; со силна омраза ги ненавидеа туѓинците:

¹⁴едни не примаа непознати туѓинци, а овие и своите придојдени добротвори ги заробија.

¹⁵И не само тоа, туку за нив и суд ќе има, зашто другите ги одбиваа туѓинците,

¹⁶а овие, откако ги примија со радост, им дадоа да се ползуваат со еднакви права, а потоа почнаа да ги измачуваат со страшна работа.

¹⁷Затоа беа поразени со слепило како оние некогаш пред вратата на праведникот, ги обгрна темнина густа и секој ја бараше својата врата.

¹⁸Така самите стихии се изменија, како што се менуваат гласовите на харфата, останувајќи сепак звуци; ова може јасно да се разбере кога внимателно се проучува минатото.

¹⁹Зашто земните животни во водни се претворија, а оние што пливаа во водите — на суво излегуваа.

²⁰Огнот ја задржа својата сила и во водата, а водата го загуби својството да гасне;

²¹пламенот, пак, не го уништи месото на животните, кога сред него одеа, ниту се топеше во него небесната храна — лесно топива, како снег.

²²Така, Господи, Ти во сѐ го издигна и го прослави Твојот народ и не го остави, туку секогаш и секаде остана со него.