Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Левит 7 Bible Online

Левит 7 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Левит 7

¹„Ова е законот за жртвата поради вина — тоа е најголема светиња.

²На она место, на кое се коле жртвата сепаленица, на тоа место нека се коле и жртвата за вина; а со крвта да се попрска жртвеникот од сите страни.

³А сиот лој нејзин да се принесе; опашката и лојот што ја покрива утробата,

⁴и двата бубрега, и лојот што е на нив и на слабините, и кошулката на црниот дроб нека ги извади заедно со бубрезите,

⁵нека ги изгори свештеникот врз жртвеникот како жртва за Господ; тоа е жртва поради вина.

⁶Секое машко од свештеничкиот род нека ја јаде; на свето место да се јаде; тоа е најголема светиња.

⁷Жртвата за вина е како жртвата за престап, еден закон е и за двете; таа му припаѓа на свештеникот, кој ослободува од гревот со помош на неа.

⁸А кога свештеникот принесува нечија жртва сепаленица, кожата од жртвата што ја принесува негова нека биде.

⁹И секој лебен принос печен во печка или приготвен во подница или во тава, му припаѓа на оној свештеник што го принесува.

¹⁰А секој лебен принос приготвен со масло или без масло, им припаѓа на сите Аронови синови, подеднакво.

¹¹Тоа е закон за жртвата за мир, што Му се принесува на Господ.

¹²Кога некој ја принесува од благодарност, заедно со жртвата треба да принесат и бесквасни лебови, замесени со масло, и бесквасни питки намачкани со масло, како и пченично брашно измешано со масло и лебови, месени со масло.

¹³Освен питки, да принесува жртва и леб месен со квас, како жртвата за мир од благодарност.

¹⁴И од сето она што се принесува, нека принесува едно како жртва што се вознесува пред Господ; тоа нека му припаѓа на оној свештеник што попрскува со крвта на жртвата за мир.

¹⁵А месото на жртвата за мир од благодарност нека биде негово и нека се изеде во оној ден кога се принесува; нека не се остава ништо до изутрината.

¹⁶Ако се принесува жртва поради завет или од усрдност, таа нека се јаде во истиот ден, а ако остане нешто, нека се изеде другиот ден.

¹⁷Ако нешто од месото на таа жртва остане третиот ден, тогаш нека се изгори со оган.

¹⁸Ако некој на третиот ден јаде од месото на жртвата за мир, таа нема да му биде примена, бидејќи тоа е осквернување; и секој што ќе јаде од неа, ќе згреши.

¹⁹Ако тоа месо се допре до нешто нечисто, да не се јаде, туку да се изгори со оган; а чистото месо може да го јаде секој што е чист.

²⁰А ако некој има на себеси нечистотија, па јаде месо од жртвата за мир што е на Господ, тој треба да се истреби од својот народ.

²¹И ако некој, откако се допре до нешто нечисто или до нечистотија човечка, или до нечист добиток, или до некоја нечиста гадинка, па јаде месо од жртвата за мир што е на Господ, тој да се истреби од народот свој!“

²²И пак му рече Господ на Мојсеј, велејќи:

²³„Кажи им на синовите на Израил, и речи им: не јадете лој ни од вол, ни од овца, нити од коза.

²⁴Лојот од добиток што пцовисал или е растргнат од ѕвер може да се употребува за секоја работа; но тој лој да не се јаде.

²⁵Оној, што ќе јаде лој од добиток, што се принесува како жртва пред Господ, нека се истреби од народот свој.

²⁶Никаква крв да не јадете во сите живеалишта свои, од ниедно животно, ниту, пак, од птици.

²⁷А кој ќе јаде каква и да било крв, ќе биде истребен од народот свој!“

²⁸Пак му рече Господ на Мојсеј, велејќи:

²⁹„Кажи им на синовите израилски, и речи им: кој принесува жртва за мир пред Господ, нека принесува дел од жртвата како принос на Господ.

³⁰Со свои раце да принесува принос пред Господ; лојот со градите нека го принесува (и кошулката на црниот дроб), нишајќи ги градите пред лицето Господово.

³¹А свештеникот нека го изгори лојот врз жртвеникот, додека, пак, градите да му припаднат на Арон и синовите негови.

³²А десната плешка од жртвата за мир, давајте му ја на свештеникот, за да му биде како дел.

³³На свештеникот, пак, од синовите Аронови, што ги принесува крвта и лојот од жртвата за мир, нека биде негова десната плешка.

³⁴Зашто градите од жртвата за мир и плешките што се вознесуваат, ги земам од синовите израилски и му ги давам на свештеникот Арон и на синовите негови како вечно озаконет дел од синовите израилски.

³⁵Тоа ќе биде дел на Арон и на синовите негови од приносите пред Господ, од оној ден кога ќе застанат пред Господ како жртвоприносители,

³⁶како што им заповеда Господ на синовите израилски да им се дава од денот кога ги помаза. Тоа е вечен закон за поколенијата нивни.

³⁷Тоа е законот за жртвата сепаленица, за жртвата за престап, за жртвата за вина, за жртвата за посветување и жртвата за мир,

³⁸што му го даде Господ на Мојсеј во Гората Синајска, во денот кога им заповеда на синовите израилски во Пустината Синајска да Му ги принесуваат на Господ своите жртви.“