Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Варух 2 Bible Online

Варух 2 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Варух 2

¹Затоа Господ го исполни својот збор, кој го беше изрекол против нас и против нашите судии, кои му судеа на Израил, и против нашите цареви, и против нашите кнезови и против секој Израилец и Јудеец,

²под целото небо не беше направил нешто такво, какво што направи во Ерусалим според она што е напишано во Мојсеевиот закон,

³дека ние ќе ги јадеме — еден телото на својот син, а друг — телото на својата ќерка.

⁴Тој ги направи поданици на сите царства околу нас, да бидеме за подбив и проклетство кај сите околни народи, меѓу кои ги распрсна Господ.

⁵Се најдовме долу, а не на врвот, затоа што згрешивме пред Господ, нашиот Бог, и не го слушавме Неговиот глас.

⁶Правдата е во Господ, нашиот Бог, а кај нас и кај нашите татковци — срам по лицата како денес.

⁷Нас нѐ постигнаа сите оние зла, што Господ ги изрече против нас.

⁸Не се молевме пред лицето на Господ, да го одврати секого од помислите на неговото лошо срце.

⁹Господ будно ги следеше тие зла и ги испрати врз нас, зашто Тој е праведен во сите свои дела што ни ги заповеда.

¹⁰Но ние не го слушавме Неговиот глас, за да живееме според Неговите заповеди, што ни ги даде пред нашето лице.

¹¹И сега, Господи, Боже Израилев, Ти Кој го изведе Твојот народ со силна рака од египетската земја, со знаменија и чуда, со голема сила и со Твојата крената десница и си создаде име како денес,

¹²ние згрешивме, постапувавме беззаконо и неправедно против сите Твои заповеди, Господи, Боже наш!

¹³Гневот Твој нека се одврати од нас, зашто само малкумина останавме меѓу народите, меѓу кои нѐ распрсна.

¹⁴Господи, чуј ја нашата молитва и нашата молба, и избави нѐ заради Тебе и подари ни милост пред лицето на оние, кои нѐ преселија,

¹⁵та целата земја да познае дека Ти Господи, си нашиот Бог, дека Твоето име се призовува над целиот Израил и над родот негов.

¹⁶Погледај, Господи, од светиот Твој дом и спомни си за нас; наклони го Твоето уво, Господи, и слушни нѐ!

¹⁷отвори ги Твоите очи и погледни, зашто мртвите во подземниот свет, чиј дух е земен од нивната внатрешност, нема веќе да Го прославуваат Господа и нема да Му благодарат;

¹⁸туку само душа нажалена, поради зла, што оди наведната и натажена, со очи без светлина и изгладнета, само таа ќе Те прославува и ќе говори за Твојата правда, Господи!

¹⁹Господи, Боже наш, не ја принесуваме оваа наша молба за милосрдност пред Твоето лице според праведните постапки на нашите предци и на нашите цареви;

²⁰Ти ги испрати врз нас Твојот гнев и Твојата лутина, како што беше говорел преку Твоите слуги, пророците.

²¹Вака вели Господ: „Наведнете ги вашите рамења и работете за вавилонскиот цар, па ќе живеете во земјата, што им ја дадов на вашите предци;

²²ако, пак, не го послушате гласот на Господ, за да му служите на вавилонскиот цар,

²³Јас ќе направам во јудејските градови и во ерусалимската околина да исчезне глас на веселба и радост, глас на младоженец и глас на невеста и по целата таа земја нема да остане трага од жители.“

²⁴Но ние не го послушавме Твојот глас, за да му служиме на вавилонскиот цар и Ти ги исполни Твоите зборови, што ги говореше преку Твоите слуги, пророците, дека коските на нашите цареви и коските на нашите татковци ќе бидат исфрлени од своето место.

²⁵И, еве, тие се исфрлени на дневниот пек и на ноќниот студ, а умираа во тешки маки од чума, од глад, од меч и од прогонство.

²⁶Ти го остави домот, кој го носи Твоето име и го направи она што е тој денес, поради беззаконието на домот Израилев и на домот Јудин.

²⁷Ти, Господи, Боже наш, со нас постапи според Твојата голема добрина и според Твојата голема милост;

²⁸како што рече преку Твојот слуга Мојсеј во оној ден, кога му заповеда да го напише Твојот закон за синовите Израилеви, со овие зборови, велејќи:

²⁹„Ако не го послушате гласот Мој, ова големо и многубројно множество народ секако многу ќе се намали меѓу народите, меѓу кои ќе го расеам.

³⁰Јас знам дека тие нема да Ме послушаат, зашто се тврдоглав народ, но во земјата на своето прогонство ќе се обратат кон своето срце,

³¹ќе познаат дека Јас сум нивниот Господ Бог. Јас ќе им дадам срце, и ќе разберат и уши — и ќе чујат.

³²Ќе Ме прослават во земјата на своето прогонство, ќе си спомнат за Моето име,

³³и ќе се одвратат од жестокоста своја и од лошите дела; ќе си спомнат за своите татковци, кои згрешија пред Господ.

³⁴И Јас ќе ги вратам во земјата, која со клетва им ја ветив на нивните предци, на Авраам, на Исак и на Јаков, и тие ќе владеат со неа; тогаш ќе ги умножам и нема веќе да се намалуваат.

³⁵И ќе склучам со нив вечен завет: Јас ќе им бидам нивни Бог, а тие ќе Ми бидат Мој народ. И нема веќе да го изгонам Мојот народ Израил, од земјата, што сум им ја дал.“