Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Броеви 11 Bible Online

Броеви 11 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Броеви 11

¹Народот почна гласно да мрмори против Господ; и Господ чу, па Му се разгоре гневот, и меѓу нив пламна оган Господов и започна да го уништува крајниот дел од логорот.

²И повика народот кон Мојсеј; Мојсеј Му се помоли на Господ и огнот престана.

³И го нарекоа тоа место Тавера, зашто меѓу нив беше пламнал оган Господов.

⁴Придојдените меѓу нив почнаа да негодуваат, а заедно со нив и синовите израилски седнаа, плачеа и велеа: „Кој ќе нѐ нахрани со месо?

⁵Ја помниме рибата што ја јадевме како подарок во египетската земја, краставиците и дињите, и кромидот, и празот, и лукот;

⁶а сега душата наша се исушила: освен мана, ништо друго пред очите наши.“

⁷А маната прилегаше на коријандрово семе и изгледаше како бделиум.

⁸Народот одеше да ја собира и ја мелеше со рачни мелници или ја толчеше во вагани, и ја вареше во котли, па правеше од неа питки; по вкус тие личеа на питулици, приготвени со масло.

⁹Кога ноќе паѓаше роса врз логорот, тогаш паѓаше и мана врз него.

¹⁰И чу Мојсеј дека народот плаче по домовите свои, секој пред вратата од колибата своја; и гневот Господов силно се разгоре, и на Мојсеј му стана тешко.

¹¹И Му рече Мојсеј на Господ: „Зошто го измачуваш Твојот слуга и зошто не најдов јас милост пред очите Твои, па го стави врз мене целото бреме на овој народ?

¹²Зар јас го носев во утробата своја сиот овој народ, и зар јас го родив, па ми велиш: носи го на раце, како што доилката го носи детето, до земјата, што Ти со клетва им ја вети на предците негови?

¹³Од каде кај мене месо, па да им дадам на сите овие луѓе, зашто тие плачат пред мене и велат: дај ни месо да јадеме.

¹⁴Јас сам не можам да го носам сиот овој народ, зашто тој е претежок за мене.

¹⁵Штом така постапуваш со мене, подобро убиј ме ако сум добил милост пред Твоите очи, па да не ја гледам неволјата своја.“

¹⁶И му рече Господ на Мојсеј: „Собери ми седумдесет мажи од старешините израилски, за кои знаеш дека се негови главатари и надзорници, па доведи ги кај скинијата на собранието, за да застанат таму заедно со тебе.

¹⁷Јас ќе слезам и ќе зборувам таму со тебе, ќе земам од Духот, Кој е врз тебе, и ќе им наредам ним, да го носат заедно со тебе бремето на народот, а не ти сам да го носиш.

¹⁸А на народот кажи му: очистете се за утрешниот ден, и ќе јадете месо; зашто плачете пред Господ велејќи: — кој ќе не нахрани со месо; добро ни беше во Египет, — затоа Господ ќе ви даде месо, и ќе јадете месо;

¹⁹ќе јадете не ден, не два, не пет, не десет и не дваесет дена,

²⁰но цел месец ќе јадете, додека не ви излезе од ноздрите и не ви омрзне, затоа што Го презревте Господа, Кој е меѓу вас, и плачете пред Него, велејќи: — што ни требаше да излегуваме од Египет?“

²¹И рече Мојсеј: „Шестотини илјади пешаци има во тој народ, среде кој сум јас, а Ти велиш: Јас ќе им дадам месо, и ќе јадат цел месец!

²²зар треба да се заколат сите овци и волови, па да им биде доволно? Или ќе се собере сета морска риба, па да ги задоволи?“

²³И му рече Господ на Мојсеј: „Зар е раката Господова кратка? Сега ќе видиш, ќе се оствари ли зборот Мој кон тебе, или не!“

²⁴Мојсеј излезе и му ги кажа на народот зборовите Господови, и собра седумдесет постари мажи меѓу старешините народни и ги постави околу скинијата.

²⁵И Господ слезе во облак и говореше со него, и зеде од Духот, Кој беше над него, и им даде на седумдесетте мажи старешини. И кога слезе над нив Духот, тие почнаа да пророкуваат, но потоа престанаа.

²⁶Двајца од мажите беа останале во логорот; името на едниот му беше Елдад, а на другиот — Медад; но и над нив беше слегол Духот (— тие беа меѓу запишаните, само што не излегоа крај скинијата — ), и тие пророкуваа во логорот.

²⁷Дотрча едно момче и му јави на Мојсеј, и рече: „Елдад и Медад пророкуваат во логорот.“

²⁸Во одговор на тоа Исус, син Навинов, служител на Мојсеј уште од неговите млади години, рече: „Господаре мој, Мојсеје, забрани им!“

²⁹Но Мојсеј му рече: „Зар завидуваш поради мене? О, да беа сите од народот Господов пророци, и да им го испратеше Господ Својот Дух!“

³⁰Тогаш Мојсеј се врати во логорот, тој и старешините израилски.

³¹Потоа дувна ветар од Господ, и донесе откај морето потполошки и ги натрупа околу логорот на еден ден пат од едната страна и на еден ден пат од другата страна околу логорот, речиси до два лакта од земјата.

³²Се крена народот, и целиот оној ден и цела ноќ и целиот иден ден се собираа потполошки; и оној, кој малку собираше, и тој собра десет гомери: и ги наредија околу логорот.

³³Месото беше уште во нивните заби и уште не беше изедено, кога се разгоре гневот Господов против народот, и Господ го порази народот со мошне голем пораз.

³⁴И го нарекоа тоа место: Киврот-Таава (гробишта на алчноста), зашто таму го погребаа народот, кој се покажа алчен.

³⁵И се кренаа луѓето од Киврот-Таава, па појдоа за Хацерот, и во Хацерот се сместија.