Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) 2 Макавејска 4 Bible Online

2 Макавејска 4 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

2 Макавејска 4

¹Спомнатиот Симон, кој стана предавник на храмовата ризница и на татковината, го наклевети Онија дека работи против Хелиодор и дека бил виновен за лошите работи.

²Добротворот на градот, заштитникот на своите сонародници и ревносниот исполнител на Божјите закони, тој се осмелуваше да го нарекува државен непријател.

³И кога непријателството дојде дотаму што преку некој од едномислениците на Симон, почнаа да се извршуваат убиства,

⁴Онија, гледајќи дека борбата станува многу опасна и дека Аполониј, управителот на Келе-Сирија и Феникија, ја поттикнува злобата на Симон,

⁵отиде кај царот, но не како обвинител на своите сограѓани, туку заради општата полза на сиот народ и на секој поединец.

⁶Тој согледуваше дека без царска помош не е можно мирно да се средат работите и дека Симон нема да се ослободи од своето безумие.

⁷По смртта на Селевк, кога Антиох, наречен Епифан, стана цар, Јасон, братот на првосвештеникот Онија, се обидуваше да ја преземе првосвештеничката служба,

⁸ветувајќи му на царот, при една нивна средба, триста и шеесет таланти сребро, и од некои други приходи — осумдесет таланти.

⁹Освен тоа, ветил дека ќе плати уште сто и педесет таланти, ако му дозволи да има свое училиште за телесно воспитување на младите и на ерусалимците да им дава антиохиско граѓанство.

¹⁰Кога царот се согласи и тој доби таква власт, почна веднаш своите сонародници да ги воведува во елински начин на живеење.

¹¹Ги укина правата, кои царот заради човекољубие им ги беше дал на Јудејците, со посредство на Јован, таткото на Евполем, кој одеше како пратеник кај Римјаните за да склучи сојуз и пријателство, па, со еден збор, уривајќи ги законските уредби, воведуваше нови обичаи спротивни на законот.

¹²Откако изгради под самата тврдина училиште за телесно воспитување на младинци, ги привлекуваше оние од нив што беа полични, па ги водеше во дом на срамот.

¹³Така се појави наклоноста спрема елинизмот и приближувањето спрема туѓинците поради преголемата безбожничка расипаност на Јасон, на тој безбожник, а не првосвештеник,

¹⁴така што и свештениците престанаа да бидат ревносни спрема својата служба кај жртвеникот, и презирајќи го храмот и не грижејќи се за жртвите, брзаа на знак од свирче да присуствуваат на претстави, забранети со законот.

¹⁵Го сметаа за ништо она што нивните татковци го почитуваа; го признаваа за добро само она што го признавале Елините.

¹⁶Затоа ги постигна страшна казна: оние што им беа пример за угледување за тоа како треба да живеат и во сѐ да бидат слични на нив, тие им станаа непријатели и крвници;

¹⁷зашто не е можно да ги прекршиме Божјите закони, а да останеме неказнети; тоа го потврдува и она што се случи потоа.

¹⁸Кога во Тир се одржуваа, во присуство на царот, петгодишните натпревари,

¹⁹безбожниот Јасон испрати гледачи од Ерусалим, антиохијци, да однесат и триста сребрени драхми за жртва на Херкул; но, оние што ги зедоа да ги носат, молеа да не бидат употребени за жртви, бидејќи тоа го сметале како нешто неприлично, туку да ги потрошат за нешто друго.

²⁰И така, парите што ги испрати за жртва на Херкул, беа потрошени за градба на чунови со весла.

²¹Кога потоа Аполониј, синот на Менестеј, беше испратен во Египет да присуствува на зацарувањето на Птоломеј Филометор, Антиох се посомневал во него; затоа кога се упати во Јопија, тој дојде во Ерусалим.

²²Тогаш беше пречекан многу свечено од Јасон и од градот, со факели и восклици, а оттаму заедно со својата војска појде во Феникија.

²³Три години потоа, Јасон го испрати Менелај, братот на претходно споменатиот Симон, за да му ги однесе на царот парите и да го потсети на некои неодложни работи.

²⁴А тој, кога се сретнал со царот, ја пофали неговата власт, и издејствува да му биде дадена првосвештеничка служба, откако рече дека ќе плаќа триста таланти сребро повеќе од Јасон.

²⁵Откако ги прими заповедите на царот, се врати во Ерусалим, без да донесе со себеси нешто достојно за првосвештеник, освен гневот на свиреп тиранин и бес на див ѕвер.

²⁶Па така Јасон, кој го измами својот роден брат, од друг беше измамен и мораше да пребега во Аманитида.

²⁷Менелај ја доби првосвештеничката власт, но воопшто не се грижеше за парите што му ги ветил на царот, иако Сострат, заповедникот на градската тврдина, постојано ги бараше од него,

²⁸зашто тој беше одговорен за собирање на даноците; поради таа причина обајцата беа повикани кај царот.

²⁹Менелај беше принуден првосвештенството да му го отстапи на Лисимах, а Сострат го заменил Кратис, заповедникот на Кипраните.

³⁰Додека се случуваа овие настани, бунт кренаа Тарсјаните и Малошаните, затоа што нивните градови ѝ беа дадени како мираз на царската наложница Антиохида.

³¹Затоа набргу потоа царот отиде таму за да ги помири, а за свој намесник го остави Андроник, еден од големодостојниците на царот.

³²Тогаш Менелај, сметајќи дека му се укажал погоден момент, украде златни садови од храмовата ризница и еден дел од нив му ги подари на Андроник, а другите ги продаде во Тир и во соседните градови.

³³Откако разбра и се увери во тоа, Онија го укори и се засолна во азилното место Дафни кај Антиохија.

³⁴Затоа Менелај, штом се состана со Андроник, го замоли да го убие Онија. Тогаш Андроник отиде кај Онија, измамнички му ја подаде својата десница, а Онија, иако се сомневаше во него, излезе од своето скривалиште; веднаш го уби, не водејќи грижа за правда.

³⁵Од ова се разгневија не само Јудејците, туку и многу други народи, и негодуваа поради неправедното убиство на тој човек.

³⁶Кога царот се врати од пределите на Киликија, Јудејците и побунетите Елини од градот го известија за беззаконото убиство на Онија.

³⁷Антиох, силно огорчен и побуден со сочувство, ги оплакуваше добродетелите и големата побожност на умрениот,

³⁸разгневен на Андроник, му ја соблече достоинственичката облека, му ги искина алиштата и заповеда да го водат по целиот град и на истото место, каде што тој го уби Онија, да го погубат него — убиецот; така Господ му даде заслужена казна.

³⁹А кога Лисимах, со знаење на Менелај, направи многу кражби на свети предмети, и затоа почна насекаде да се говори, народот се дигна против Лисимах, зашто многу златни садови беа украдени.

⁴⁰Откако разгневениот народ востана, Лисимах вооружи околу три илјади луѓе, и прв почна да врши насилства под водство на еден тиранин, стар по години, но не помалку застарен по своето безумие.

⁴¹Штом ги видоа насилствата на Лисимах, едни од луѓето беа грабнале камења, други стапови, а трети земја и ги фрлаа врз главите на Лисимаховите луѓе,

⁴²така што многумина од нив убија, некои ранија, а останатите ги натераа да се разбегаат, додека крадецот на светите работи го фатија кај ризницата.

⁴³Затоа Менелај, беше изведен пред суд.

⁴⁴Кога царот дојде во Тир, тогаш тројца пратеници од Советот на народните старешини му поднесоа жалба.

⁴⁵А Менелај, веќе фатен, му вети многу пари на Птоломеј, Дорименовиот син, ако се застапи пред царот за него.

⁴⁶А Птоломеј, го одведе царот под некој трем, под изговор дека треба да се освежи, и скришно го промени судското решение.

⁴⁷Менелај, виновникот на сето зло, царот го ослободи како невин од сите обвиненија, додека кутрите обвинители, кои ако требаше да се бранат и пред суд на Скитите, секако дека ќе беа ослободени, нив царот ги осуди на смрт.

⁴⁸И така, оние што говореа во одбрана на градот, народот и на светите садови, веднаш беа осудени со неправедна казна.

⁴⁹Дури и тирчаните, згрозувајќи се од таквата неправедна казна, дадоа голем прилог за нивниот погреб.

⁵⁰А Менелај, поради алчност на властодршците, ја задржа власта што ја имаше, па напредувајќи во злобата, им стана уште пожесток непријател на граѓаните.