Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Марко 12 Bible Online

Марко 12 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Марко 12

¹И почна да им говори во параболи: „Еден човек насади лозје и го загради со ограда, па ископа бунар и соѕида кула; и им го предаде на лозарите, и си отиде.

²А кога дојде времето, испрати кај лозарите слуга, за да го прибере од нив родот на лозјето.

³Но тие го фатија слугата, го натепаа и го испратија со празни раце.

⁴И пак испрати кај нив друг слуга; и го нападнаа со камења и му ја расцепија главата, па го пратија посрамен.

⁵Испрати и друг; него, пак го убија; и мнозина други, едните ги натепаа, другите ги убија.

⁶А имаше уште еден син, кој му беше возљубен; па, го испрати најпосле него кај нив, велејќи: ‚Ќе се засрамат од сина ми.‘

⁷Но лозарите си рекоа меѓу себе: ‚Овој е наследникот! Ајде да го убиеме и наследството ќе биде наше!‘

⁸И го фатија, го убија и го исфрлија надвор од лозјето.

⁹Што ќе направи, пак, господарот на лозјето? Ќе дојде и ќе ги погуби лозарите, а лозјето ќе го даде на други.

¹⁰Зар не сте го читале ова во Писмото: ‚Каменот, што го отфрлија ѕидарите, стана камен темелник.‘

¹¹Од Господ е тоа, и чудесно е во очите наши.“

¹²И сакаа да Го фатат, но се уплашија од народот, зашто разбраа дека за нив ја кажа параболата; па, откако Го оставија, и си отидоа.

¹³А пратија кај Него некои од фарисеите и од Иродовците, за да Го фатат на збор.

¹⁴Тие дојдоа и Му рекоа: „Учителе, знаеме дека си вистинит и дека не се плашиш од никого, зашто не гледаш кој е кој, туку вистински поучуваш за патот Божји. Треба ли да му се дава данок на царот или не? Да даваме ли, или да не даваме?“

¹⁵А Тој, знаејќи ја нивната лицемерност, им рече: „Зошто ме искушувате? Донесете ми еден денариј да го видам!“

¹⁶И тие донесоа. Па им рече: „Чиј е овој лик и натпис?“ Му рекоа: „На царот.“

¹⁷Тогаш Исус им одговори и рече: „Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога!“ И тие Му се восхитуваа.

¹⁸Дојдоа кај Него и садукеите, кои велат дека нема воскресение, па Го прашаа, говорејќи:

¹⁹„Учителе, Мојсеј ни напиша: ‚Ако некому умре братот и остави жена, а деца не остави, тогаш брат му нека ја земе жената негова и нека го подигне потомството на својот брат.‘

²⁰Беа седуммина браќа: првиот зеде жена и кога умре, не остави пород.

²¹Неа ја зеде вториот, и умре, но и тој не остави пород; исто така и третиот.

²²Ја зедоа сите седуммина, и не оставија пород. По нив умре и жената.

²³При воскресението, пак, кога ќе воскреснат, на кого од нив таа ќе биде жена? Зашто седуммина ја имаа како жена.“

²⁴А Исус им одговори и рече: „Зар не се лажете, бидејќи не ги познавате ниту Писмата, ниту силата Божја?

²⁵Зашто, кога ќе воскреснат од мртвите, ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат, туку се како ангели на небесата.

²⁶А за мртвите, дека ќе воскреснат, не сте ли читале во книгите на Мојсеј, како му рече Бог кај капината, велејќи: ‚Јас сум Бог Авраамов, и Бог Исаков, и Бог Јаковов‘?

²⁷Но Тој не е Бог на мртвите, туку Бог на живите. Вие, пак, многу се лажете!“

²⁸Тогаш пристапи еден од книжниците, кој ги слушаше како се препираат и откако виде дека Исус им одговараше добро, Го запраша: „Која е прва од сите заповеди?“

²⁹А Исус му одговори: „Прва од сите заповеди е: ‚Чуј Израиле! Господ, Бог наш, е еден Господ.

³⁰Затоа, возљуби Го Господа, твојот Бог, со сето свое срце и со сета своја душа, и со сиот свој разум, и со сета своја сила!‘ Ова е првата заповед.

³¹А втората е слична на неа: ‚Возљуби го својот ближен како себеси!‘ Друга заповед, поголема од овие, нема.“

³²Книжникот Му рече: „Добро, Учителе. Право кажа дека Бог е еден, и дека нема друг, освен Него;

³³и дека, да Го љубиш со сето срце, и со сиот разум, и со сета своја душа, и со сета сила, и да го љубиш ближниот свој како себеси е повеќе од сите сепаленици и жртви.“

³⁴Исус, пак, кога виде дека умно одговори, му рече: „Не си далеку од царството Божјо.“ И никој повеќе не се осмелуваше да Го прашува.

³⁵И кога одговараше Исус, поучувајќи во храмот, рече: „Како тоа книжниците велат дека Христос е син Давидов,

³⁶кога самиот Давид кажа преку Светиот Дух: ‚Му рече Господ на мојот Господ: седи од Мојата десна страна, додека не ги положам Твоите непријатели за подножје на нозете Твои!‘

³⁷И така, сам Давид Го нарече Господ; од каде тогаш да Му е Тој син?“ И многу народ Го слушаше со задоволство.

³⁸И им рече потоа во Својата поука: „Чувајте се од книжниците, кои сакаат да одат во долги облеки и да ги поздравуваат по улиците,

³⁹да имаат предни седишта во синагогите, како и први места на гозбите.

⁴⁰Тие, што ги подјадуваат домовите на вдовиците и лицемерно долго се молат, ќе бидат потешко осудени.“

⁴¹Па седна Исус спроти ризницата и гледаше како народот пушта пари во неа. Мнозина богати пуштаа многу.

⁴²И кога дојде една бедна вдовица, пушти две лепти, што изнесува еден кодрант.

⁴³А Исус, откако ги повика учениците Свои, им рече: „Вистина ви велам дека оваа сиромашна вдовица даде повеќе од сите, што пуштија во ризницата;

⁴⁴зашто сите пуштија од својот вишок, а таа од својата сиромаштија даде сѐ што имаше, целиот свој имот.“