Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Марко 5 Bible Online

Марко 5 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Марко 5

¹Преминаа отаде море, во Гадаринската земја.

²И кога Тој излезе од коработ, веднаш Го пресретна од гробовите еден човек со нечист дух.

³Тој живееше во гробовите, и дури и со вериги никој не можеше да го врзе;

⁴зашто многупати беше во окови и во вериги врзан, ама ги кршеше оковите и ги раскинуваше веригите, и никој не можеше да го скроти;

⁵и секогаш, ноќе и дење, тој беше во гробовите и по ридиштата, викаше и се удираше со камења.

⁶Штом Го виде Исуса оддалеку, притрча и Му се поклони.

⁷Па, како извика со силен глас, рече: „Што имаш, Ти, со мене, Исусе, Сине на Севишниот Бог? Те заколнувам во Бога, не мачи ме!“

⁸Зашто му беше рекол: „Духу нечист, излези од човекот!“

⁹И го праша: „Како те викаат?“ А тој одговори и рече: „Легија [2] ми е името, зашто сме многу.“

¹⁰И многу Го молеа да не ги брка од тој крај.

¹¹А таму, по ридот, пасеше големо крдо свињи.

¹²И Го молеа сите демони и велеа: „Прати нѐ во свињине, да влеземе во нив.“

¹³И Исус веднаш им дозволи. Откако излегоа, нечистите духови влегоа во свињите, и јурна крдото по стрмнината во морето, а беа околу две илјади; и се издавија во морето.

¹⁴А оние, што ги пасеа свињите, побегнаа и известија во градот и по селата. И излегоа луѓето да видат што станало.

¹⁵И дојдоа кај Исус, и го видоа бесомачниот во кого имаше легија, како седи облечен и со здрав ум; и се уплашија.

¹⁶А оние, кои беа виделе, раскажуваа што стана со бесомачниот и со свињите.

¹⁷И почнаа да Го молат да си оди од нивните краишта.

¹⁸А кога влезе во коработ, оној, што беше бесомачен, Го помоли да биде со Него.

¹⁹Исус не му дозволи, но му рече: „Оди дома кај своите, па раскажи им што стори Господ за тебе и како те помилува.“

²⁰Си отиде, и почна да раскажува по Десеттоградието што му направи Исус. И сите се чудеа.

²¹А кога премина Исус со коработ пак на другата страна, кај Него се собра многу народ. И беше покрај морето.

²²И ете, дојде еден од старешините на синагогата, по име Јаир; па, штом Го виде, падна пред нозете Негови

²³и усрдно Го молеше многу, говорејќи: „Ќерка ми е на умирање; дојди и положи ги рацете над неа, за да оздрави и биде жива!“

²⁴И појде со него. А по Него врвеше многу народ и Го притискаа.

²⁵Една жена, што боледуваше од крвотечение дванаесет години,

²⁶и големи маки беше претрпела од мнозина лекари, потрошила сѐ што имала и без никаква полза, а ѝ станало дури уште полошо,

²⁷штом чу за Исус, дојде меѓу народот одзади и се допре до облеката Негова;

²⁸зашто си велеше: „Само ако се допрам до облеките Негови, ќе оздравам.“

²⁹И веднаш престана крвотечението, и таа осети во телото свое дека е излекувана од болеста.

³⁰А Исус одеднаш почувствува во Себе како излезе сила од Него и се сврте кон народот и рече: „Кој се допре до облеката моја?“

³¹Учениците Негови Му рекоа: „Гледаш дека народот Те притиска, а прашуваш: ‚Кој се допре до Мене?‘“

³²Но Тој гледаше наоколу, за да ја види онаа, што го направи тоа.

³³Жената, пак, се уплаши и трепереше; па, знаејќи што стана со неа, пријде, падна пред Него и Му ја кажа целата вистина.

³⁴А Тој ѝ рече: „Ќерко, верата твоја те спаси; оди си со мир и биди здрава од болеста своја!“

³⁵Додека Тој уште зборуваше, дојдоа од кај старешината на синагогата и рекоа: „Ќерка ти умре; што Му создаваш уште труд на Учителот!“

³⁶Но Исус, откако ги чу тие зборови, му рече на старешината на синагогата: „Не плаши се, само верувај!“

³⁷И никому не му дозволи да оди со Него, освен на Петар, на Јаков, и на Јован, братот на Јаков.

³⁸Дојде во куќата на старешината на синагогата и виде врева, плачење и силно врискање.

³⁹И кога влезе, им рече: „Што сте се развикале и расплакале? Девојчето не е умрено, туку спие!“

⁴⁰А тие Му се потсмеваа. Тој, пак, откако ги истера сите, ги зеде таткото и мајката на девојчето и оние што беа со Него, и влезе каде што лежеше девојчето.

⁴¹И кога ја фати раката на девојчето, рече: „Талита, куми!“ — што значи: „Девојко, тебе ти велам, стани!“

⁴²И девојката одеднаш стана и почна да оди. А имаше дванаесет години. И сите се зачудија многу.

⁴³А Тој строго им заповеда, никој да не разбере за тоа и рече: „Дајте ѝ да јаде!“