Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Лука 1 Bible Online

Лука 1 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Лука 1

¹Бидејќи мнозина се обидоа да го запишат кажувањето за настаните што се случија меѓу нас,

²како што ни ги предадоа оние, кои уште од почетокот беа очевидци и служители на Словото,

³намислив и јас, откако испитав сѐ од почетокот, да ти опишам точно по ред, честити Теофиле,

⁴за да ја познаеш веродостојноста на учењето, во кое си поучуван.

⁵Во деновите на Ирод, царот јудејски, имаше еден свештеник по име Захарија, од редот Авијанов; а жена му беше од ќерките Аронови и се викаше Елисавета.

⁶И обајцата беа праведни пред Бога, постапувајќи според сите заповеди и повелби Господови беспрекорно.

⁷Тие немаа деца, зашто Елисавета беше неротка; а обајцата беа веќе на поодминати години.

⁸Еднаш, додека тој по редот на својот чин служеше пред Бога,

⁹според обичајот на свештениците, нему му се падна ждрепката да влезе во храмот Господов и да покади.

¹⁰За време на кадењето целиот народ се молеше надвор.

¹¹Тогаш му се јави ангел Господов, стоејќи од десната страна на кадилниот жртвеник.

¹²Захарија се вознемири кога го виде и страв го обзеде.

¹³Но ангелот му рече: „Не плаши се, Захарија, зашто твојата молба е услишена и жена ти Елисавета ќе ти роди син и ќе му ставиш име Јован.

¹⁴И ќе ти биде радост и веселие; мнозина ќе се зарадуваат заради неговото раѓање.

¹⁵Зашто тој ќе биде голем пред Господа и нема да пие вино ниту жесток пијалак, а ќе се исполни со Дух Свети уште во утробата на мајка си;

¹⁶и многу Израилеви синови ќе ги обрати кон нивниот Господ Бог;

¹⁷и тој ќе оди пред Него во духот и силата на Илија, за да ги сврти срцата на татковците кон децата, и непокорните кон мудроста на праведните, па да Му подготви на Господ народ подготвен.“

¹⁸И му рече Захарија на ангелот: „По што ќе го разберам тоа? Јас сум стар, а жена ми е веќе во поодминати години.“

¹⁹Ангелот му одговори и рече: „Јас сум Гаврил кој стои пред Бога; пратен сум да зборувам со тебе и ова да ти го благовестам;

²⁰и ете, ти ќе онемиш и не ќе можеш да говориш до оној ден кога ќе се случи тоа, затоа што не им поверува на моите зборови, што ќе се исполнат во свое време.“

²¹Народот го чекаше Захарија и се чудеше зошто се забави во храмот.

²²А кога излезе, не можеше да зборува со нив; и така разбраа дека имал видение во храмот. Тој им објаснуваше со знаци, но остануваше нем.

²³И штом изминаа деновите на неговата служба, тој се врати дома.

²⁴По тоа време зачна неговата жена Елисавета и таеше пет месеци, велејќи:

²⁵„Така ми направи Господ во деновите кога погледна на мене за да го симне срамот од мене меѓу луѓето.“

²⁶А во шестиот месец беше испратен од Бога ангелот Гаврил во галилејскиот град, по име Назарет,

²⁷кај една девојка. Таа беше свршена за маж по име Јосиф, од домот Давидов; а името на девојката ѝ беше Марија.

²⁸И кога влезе ангелот кај неа, рече: „Радувај се, благодатна! Господ е со тебе! Благословена си ти меѓу жените!“

²⁹А таа, штом го виде, се вознемири од зборовите негови и размислуваше што значи тој поздрав.

³⁰И ѝ рече ангелот: „Не плаши се, Марија, зашто си нашла благодат во Бога;

³¹и ете, ти ќе зачнеш во утробата и ќе родиш Син, и ќе Го наречеш со името Исус.

³²Тој ќе биде голем и ќе се нарече Син на Севишниот; и ќе Му го даде Господ Бог престолот на Неговиот татко Давид;

³³и ќе царува над домот Јаковов засекогаш, и царството Негово нема да има крај.“

³⁴А Марија му рече на ангелот: „Како ќе биде тоа кога јас не знам за маж?“

³⁵Ангелот ѝ одговори и рече: „Светиот Дух ќе слезе на тебе и силата на Севишниот ќе те осени; па затоа и роденото ќе биде свето и ќе се нарече Син Божји.

³⁶Ете и Елисавета, твојата роднина, за која велат дека е неротка, и таа зачна син во староста своја; нејзе ѝ е веќе шести месец;

³⁷зашто кај Бога ниеден збор не останува невозможен.“

³⁸Марија, пак, рече: „Еве ја слугинката Господова; нека ми биде според зборовите твои!“ И ангелот си отиде од неа.

³⁹А Марија стана во тие дни и поита во горскиот крај, во градот Јудин;

⁴⁰па влезе во домот на Захарија и ја поздрави Елисавета.

⁴¹Штом го слушна Елисавета поздравот на Марија, заигра детето во утробата нејзина; и Елисавета се исполни со Дух Свети,

⁴²па извика со силен глас и рече: „Благословена си ти меѓу жените, и благословен е плодот на твојата утроба!

⁴³И од каде за мене ова, кај мене да дојде мајката на мојот Господ?

⁴⁴Зашто, ете, штом гласот од твојот поздрав одекна во ушите мои, од радост ми заигра детето во утробата моја.

⁴⁵И блажена е таа која поверува, зашто ќе се исполни она, што ѝ рекол Господ.“

⁴⁶И рече Марија: „Мојата душа Го велича Господа,

⁴⁷и мојот дух се зарадува во Бога, Спасителот мој,

⁴⁸зашто погледна на смиреноста на слугинката Своја, и ете, отсега ќе ме нарекуваат блажена сите поколенија;

⁴⁹зашто Силниот ми направи големи дела, и свето е Неговото име;

⁵⁰и милоста Негова е од колено на колено за оние што се бојат од Него.

⁵¹Тој покажа сила со раката Своја; ги распрсна оние што се возгордеаја со мислите во срцата свои;

⁵²ги симна силните од престоли и ги воздигна понижените;

⁵³гладните ги исполни со добра, а богатите ги отпушти празни;

⁵⁴го прифати Израил, Својот слуга, сеќавајќи се на милоста,

⁵⁵како што им зборуваше на татковците наши, на Авраам и на семето негово довека.“

⁵⁶И остана Марија со неа околу три месеци, па се врати дома.

⁵⁷А на Елисавета ѝ дојде времето да роди и таа роди син.

⁵⁸Кога слушнаа соседите и роднините нејзини, дека ја удостоил Господ со Својата милост, се радуваа со неа.

⁵⁹На осмиот ден дојдоа да го обрезат детето и сакаа да му го дадат името на татко му Захарија.

⁶⁰Но мајка му одговори и рече: „Не, туку ќе се вика Јован!“

⁶¹Ѝ рекоа нејзе: „Никој нема меѓу твоите роднини кој го носи тоа име.“

⁶²И го прашаа со знаци татко му, како би сакал да го наречат.

⁶³Тој побара штичка и ги напиша зборовите: „Јован му е името.“ И сите се зачудија.

⁶⁴И веднаш му се отвори устата негова и јазикот негов, и зборуваше, благословувајќи Го Бога.

⁶⁵И ги обзеде страв сите соседи; и се разгласи за овој настан по целата горска Јудеја.

⁶⁶Сите што слушнаа, го зедоа тоа при срце и велеа: „Што ли ќе стане од тоа дете?“ И раката Господова беше со него.

⁶⁷А Захарија, татко му, се исполни со Дух Свети и пророкуваше, говорејќи:

⁶⁸„Благословен да е Господ, Бог Израилев, зашто го посети и го избави народот Свој;

⁶⁹и подигна за нас моќно спасение, во домот на Давид, Својот слуга;

⁷⁰како што говореше одамна преку устата на Своите свети пророци,

⁷¹дека ќе нѐ спаси од непријателите наши и од рацете на сите што нѐ мразат;

⁷²за да ја пројави милоста над татковците наши и да се сети на светиот завет Свој,

⁷³на заклетвата, со која му се заколна на Авраам, нашиот татко, дека ќе ни даде:

⁷⁴избавување од рацете на непријателите наши, без страв да Му служиме

⁷⁵во светост и правда пред Него, во сите дни од нашиот живот.

⁷⁶А ти, дете, ќе се наречеш пророк на Севишниот, зашто ќе одиш пред Господовото лице за да Му Го приготвиш патот Негов;

⁷⁷и да му дадеш на народот Негов сознание за спасение, преку проштевање на гревовите нивни,

⁷⁸заради големото милосрдие на нашиот Бог, со која нѐ посети Исток од висините,

⁷⁹за да им блесне на оние што седат во темнина и во сенка смртна, и да ги упати нозете наши по патот на мирот.“

⁸⁰А детето растеше и крепнеше со духот; и беше во пустина до денот кога му се јави на Израил.