Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Лука 20 Bible Online

Лука 20 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Лука 20

¹Еден ден, додека Тој го поучуваше народот во храмот и го проповедаше Евангелието, пристапија првосвештениците и книжниците со старешините

²и Му рекоа, велејќи: „Кажи ни, со каква власт го вршиш тоа, или кој е тој што Ти ја дал таа власт?“

³А Тој им одговори и рече: „Ќе ве прашам и јас еден збор, и кажете ми:

⁴Дали крштевањето Јованово беше од небото, или од луѓето?“

⁵А тие почнаа да размислуваат и да си зборуваат меѓу себе: „Ако кажеме — од небото, ќе рече — Зошто не му поверувавте?

⁶Ако, пак, речеме — од луѓето, тогаш сиот народ ќе нѐ каменува, бидејќи е уверен дека Јован беше пророк.“

⁷Затоа одговорија: „Не знаеме од каде е.“

⁸Исус им рече: „Ниту Јас нема да ви кажам со каква власт го вршам тоа.“

⁹И почна да му ја раскажува на народот оваа парабола: „Еден човек насади лозје и го предаде на лозари, па си замина на подолго време.

¹⁰А во свое време испрати кај лозарите еден слуга за да му дадат од родот на лозјето; но лозарите го натепаа и го пуштија празен.

¹¹И прати повторно друг слуга: но тие и него го натепаа и го посрамија, па го испратија празен.

¹²Испрати и трет, а тие и него го ранија и го избркаа.

¹³Тогаш господарот на лозјето рече: ‚Што да направам? Ќе го испратам својот возљубен син, можеби кога ќе го видат, ќе се засрамат.‘

¹⁴Но лозарите, штом го видоа, си размислуваа меѓу себе, велејќи: ‚Овој е наследникот! Ајде да го убиеме и нам да ни остане наследството!‘

¹⁵И кога го изведоа надвор од лозјето, го убија. Што ќе им направи, пак, господарот на лозјето?

¹⁶Ќе дојде и ќе ги погуби овие лозари, а лозјето ќе го предаде на други.“ А оние што слушаа, рекоа: „Да не даде Бог!“

¹⁷Но Тој, кога ги погледна, им рече: „Што значи тогаш напишаното: ‚Каменот што го отфрлија ѕидарите, стана камен темелник‘.

¹⁸Секој што ќе падне врз тој камен, ќе се разбие; а врз кого тој ќе падне, ќе го здроби.“

¹⁹И во тој час првосвештениците и книжниците сакаа да стават рака на Него, но се плашеа од народот; зашто сфатија дека за нив ја кажа оваа парабола.

²⁰И дебнејќи Го, испратија и лукави луѓе, кои се преправаа дека се праведни, за да Го фатат во некој збор и да можат да Го предадат на началството и на власта управникова.

²¹И Го прашаа, велејќи: „Учителе, знаеме дека право зборуваш и учиш, и не гледаш кој е кој, туку вистински поучуваш за патот Божји.

²²Позволено ли ни е да му даваме данок на царот или не?“

²³А Тој го разбра нивното лукавство и им рече: „Зошто Ме искушувате?

²⁴Покажете ми еден денариј: Чија слика и натпис стои таму?“ Тие одговорија: „На царот.“

²⁵Па им рече: „Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога!“

²⁶И не можеа да фатат нешто во Неговите зборови пред народот, туку само се зачудија на одговорот Негов и замолкнаа.

²⁷Тогаш пристапија некои од садукеите, што тврдат дека нема воскресение, па Го прашаа,

²⁸велејќи: „Учителе, Мојсеј ни напиша: Ако некому умре брат, кој имал жена и умрел бездетен, брат му да ја земе жената и да го подигне потомството на својот брат.

²⁹Си беа седум браќа. Првиот ја зеде жената и умре без деца.

³⁰Жената ја зеде вториот, но и тој умре без деца.

³¹Потоа ја зеде и третиот, а така исто и сите седуммина не оставија деца и умреа.

³²По сите нив, умре и жената.

³³При воскресението, пак, на кого од нив таа ќе му биде жена, бидејќи седуммина ја имаа за жена?“

³⁴Им одговори Исус и рече: „Синовите од овој свет се женат и мажат;

³⁵но оние што ќе бидат удостоени да го добијат оној свет и воскресението од мртвите, ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат;

³⁶всушност, тие веќе не можат да умрат, затоа што се како ангели, а бидејќи се синови на воскресението, тие се синови Божји.

³⁷А дека мртвите ќе воскреснат, тоа го покажа и Мојсеј кај капината, кога Го нарече Господ — Бог Авраамов, Бог Исаков и Бог Јаковов.

³⁸А Бог не е Бог на мртвите, туку на живите, зашто во Него се сите живи.“

³⁹А некои од книжниците одговорија и рекоа: „Учителе, добро рече!“

⁴⁰И повеќе не се осмелуваа за ништо да Го прашаат. А тој им рече:

⁴¹„Како, пак, велат дека Христос е син Давидов?

⁴²Та и самиот Давид вели во Книгата на псалмите: ‚Му рече Господ на Мојот Господ: седи од Мојата десна страна,

⁴³додека не ги положам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои!‘

⁴⁴Значи Давид Го нарекува Господ. Па како тогаш може да му биде син?“

⁴⁵И додека сиот народ слушаше, Тој им рече на учениците Свои:

⁴⁶„Чувајте се од книжниците што милуваат да одат во долги облеки и сакаат поздрави по пазариштата, предни места во синагогите и да се први на гозбите;

⁴⁷што ги подјадуваат домовите на вдовиците и лицемерно долго се молат. Тие ќе добијат потешка пресуда.“