Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Лука 9 Bible Online

Лука 9 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Лука 9

¹Откако ги повика Дванаесетмината, им даде сила и власт над сите нечисти духови, и да лекуваат болести.

²И потоа ги прати да го проповедаат царството Божјо и да лекуваат болни.

³И им рече: „Не земајте ништо за по пат: ниту стап, ниту торба, ниту леб, ниту сребро, ниту по две облеки да имате!

⁴И, во која куќа ќе влезете, таму останувајте, и оттаму тргнувајте на пат.

⁵А, ако некои не ве примат, излегувајќи од тој град, истресете го и правот од нозете свои, ним за сведоштво.“

⁶А кога излегоа, тие одеа по селата проповедајќи го Евангелието и лекувајќи насекаде.

⁷Кога слушна Ирод четворовласникот што Тој прави, беше збунет, зашто некои велеа дека Јован воскреснал од мртвите;

⁸други, пак, дека се јавил Илија, а некои — дека се дигнал еден од старите пророци.

⁹И рече Ирод: „На Јован јас му ја отсеков главата; но кој ќе е Овој, за Кого што слушам такви нешта?“ И сакаше да Го види.

¹⁰А апостолите, кога се вратија, Му раскажаа што направиле. Тогаш ги зеде, отиде насамо во пусто место до градот, наречен Витсаида.

¹¹Но народот штом разбра — тргна по Него. И кога ги прими, им зборуваше за царството Божјо, и ги лекуваше оние што имаа потреба од лекување.

¹²А денот почна да намалува. И пријдоа до Него Дванаесетмината и Му рекоа: „Отпушти го народот да оди по околните села и колиби на ноќевање и да си најде храна; зашто овде сме во пусто место.“

¹³Но Тој им рече: „Дајте им вие да јадат!“ Тие одговорија: „Ние немаме повеќе од пет леба и две риби, освен ако отидеме и купиме храна за сите овие луѓе.“

¹⁴А луѓето беа околу пет илјади. Но Тој им рече на учениците Свои: „Кажете им да поседнат во групи по педесет.“

¹⁵И направија така, и ги поредија сите.

¹⁶А Тој, кога ги зеде петте леба и двете риби, погледна кон небото, ги благослови, ги раскрши и им ги даде на учениците за да ги стават пред народот.

¹⁷И јадеа, и се наситија сите; и кренаа од останатите парчиња дванаесет кошеви.

¹⁸Еднаш, кога Исус се молеше сам, а само учениците Негови беа со Него, Тој ги праша: „Што вели народот, Кој сум Јас?“

¹⁹Тие одговорија и рекоа: „Едни дека си Јован Крстител, други Илија, а некои, пак, дека воскреснал еден од старите пророци.“

²⁰Тој им рече: „А вие, што велите, Кој сум Јас?“ Петар одговори и рече: „Христос Божји.“

²¹А Тој строго им заповеда никому да не кажуваат за тоа,

²²велејќи дека Синот Човечки треба да пострада многу, да биде отфрлен од старешините, првосвештениците и книжниците и дека ќе биде убиен, и дека на третиот ден ќе воскресне.

²³А на сите им зборуваше: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, нека го земе крстот свој и нека ме последува!

²⁴Зашто, кој сака да го спаси животот свој, ќе го загуби; а кој ќе го загуби животот свој заради Мене, тој ќе го спаси.

²⁵Зашто, каква му е ползата на човека, ако го добие целиот свет, а себе самиот се упропасти или си направи штета?

²⁶Бидејќи, кој се срами од Мене и од зборовите Мои, од него ќе се засрами и Синот Човечки, кога ќе дојде во славата Своја, и на Отецот и на светите ангели.

²⁷Вистина ви велам: овде стојат некои што не ќе вкусат смрт, сѐ додека не го видат царството Божјо.“

²⁸А околу осум дена по овие зборови, ги зеде со Себе Петар, Јован и Јаков, и се искачи на гората да се помоли.

²⁹И додека се молеше, изгледот на лицето Негово се промени, а облеката Му стана бела и блескава.

³⁰И ете, двајца луѓе разговараа со Него; а тие беа Мојсеј и Илија.

³¹Па, кога се појавија во слава, тие зборуваа за Неговото заминување, кое требаше да заврши во Ерусалим.

³²А Петар и оние кои беа со него ги беше совладал сон; но штом се разбудија, ја видоа славата Негова, и двајцата што стоеја со Него.

³³И кога се разделуваа од Него, Петар без да знае што зборува, Му рече на Исус: „Учителе, добро е да останеме овде; да направиме три колиби: за Тебе една, за Мојсеј една, и за Илија една!“

³⁴Додека го велеше тоа, се појави облак и ги засени; и се уплашија штом влегоа во облакот.

³⁵И дојде глас од облакот, кој велеше: „Овој е Мојот возљубен Син; Него послушајте Го!“

³⁶А кога се чу тој глас, Исус беше останал сам. И тие премолчаа и никому ништо не кажаа во тоа време за она што беа виделе.

³⁷А на другиот ден, додека се симнуваа од гората, Му доаѓаше во пресрет многу народ.

³⁸И ете, некој од народот извика: „Учителе, Ти се молам, погледни на мојот син, зашто ми е единец!

³⁹Духот одненадеж го зграпчува и ете, тој почнува да вриска. Го растргнува толку силно, што тој се запенува, и откако многу ќе го измачи, одвај го пушта.

⁴⁰Ги помолив учениците Твои да го истераат, но тие не можеа.“

⁴¹Одговори Исус и рече: „О, роде безверен и развратен! До кога ќе бидам со вас и до кога ќе ве трпам? Доведи го синот твој тука!“

⁴²И додека тој уште приоѓаше, злиот дух го кутна и почна да го тресе. Но Исус му заповеда на нечистиот дух и го излекува момчето и го предаде на татко му.

⁴³И сите беа вчудовидени од Божјото величие. И додека сите се восхитуваа на сѐ што правеше Исус, Тој им рече на учениците Свои:

⁴⁴„Ставете ги во ушите свои овие зборови: ‚Синот Човечки ќе биде предаден во рацете на луѓето.‘“

⁴⁵Но тие не го разбраа овој говор, зашто беше прикриен од нив за да не го разберат, а се плашеа да Го прашаат за значењето на овој говор.

⁴⁶И им дојде мисла: кој од нив е најголем.

⁴⁷А Исус, знаејќи ја мислата на нивните срца, зеде едно дете и го постави покрај Себе,

⁴⁸па им рече: „Кој го прима ова дете во Мое име, Мене Ме прима; а кој Ме прима Мене, го прима Оној што Ме пратил; зашто кој е најмал меѓу вас, тој е голем.“

⁴⁹Проговори Јован и рече: „Учителе, видовме еден човек, кој во Твое име истерува демони, па му забранивме, бидејќи не оди со нас.“

⁵⁰Исус му рече: „Не забранувајте му! Зашто, кој не е против вас, тој е за вас.“

⁵¹А кога се навршуваа деновите на Неговото воздигнување, Тој одлучи да тргне на пат за Ерусалим;

⁵²и испрати пред себе гласници; тие отидоа и влегоа во едно самарјанско село да подготват за Него.

⁵³Но не Го примија, зашто имаше изглед на патник што оди во Ерусалим.

⁵⁴Кога го видоа тоа учениците Негови, Јаков и Јован, рекоа: „Господи, сакаш ли да кажеме да падне оган од небото и да ги истреби, како што направи и Илија?“

⁵⁵Но Тој се сврте кон нив и ги укори и рече: „Не знаете од каков дух сте вие,

⁵⁶зашто Синот Човечки дојде, не да погубува човечки души, туку да ги спаси.“ И отидоа во друго село.

⁵⁷А додека тие патуваа, некој Му рече: „Господи, ќе врвам по Тебе каде и да одиш.“

⁵⁸Исус му рече: „Лисиците имаат легла и птиците небески гнезда, а Синот Човечки нема каде глава да потслони.“

⁵⁹На друг, пак, му рече: „Врви по Мене!“ А тој одговори: „Господи, допушти најнапред да отидам да го погребам татко ми!“

⁶⁰Но Исус му рече: „Остави ги мртвите да ги закопуваат своите мртовци, а ти оди и разгласувај го царството Божјо!“

⁶¹Потоа некој друг Му рече: „Господи, ќе одам по Тебе, но дозволи ми најнапред да се простам со своите домашни.“

⁶²Исус, пак, му рече: „Никој, што ја ставил раката своја на ралото и погледнува назад, не е достоен за царството Божјо.“