Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Второзаконие 32 Bible Online

Второзаконие 32 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Второзаконие 32

¹Внимавај, небо, јас ќе говорам; и нека ги слуша земјата зборовите од устата моја.

²Да се разлее како дожд поуката моја, како роса да падне говорот мој: како ситен дожд на зеленило, како пороен дожд на трева.

³Името Господово ќе го прославувам; воздајте Му слава на нашиот Бог!

⁴Тој е тврдина; совршени се делата Негови, а патиштата Негови — праведни; Бог е верен и нема неправда во Него; Тој е праведен и вистинит;

⁵но тие станаа и згрешија пред Него; тоа не се Негови чеда поради пороците нивни; род дрзок и развратен.

⁶Тоа ли Му го возвраќате на Господ, народе глупав и безумен? Нели е Тој твој Отец, Кој те создаде, те усвои и те издигна?

⁷Сети се на старите денови, помисли за годините на поранешните поколенија; прашај го татко си — и тој ќе ти каже, старците свои — и тие ќе ти речат.

⁸Кога Севишниот го разделуваше наследството на народите и ги раселуваше синовите човечки, тогаш стави граници меѓу народите според бројот на синовите израилски,

⁹зашто делот на Господ е Неговиот народ; Јаков е наследството Негово добиено со ждрепка.

¹⁰Тој го најде во пустината, во земја дива и пуста, го заштитуваше, се грижеше за него, го чуваше како зеницата на окото свое;

¹¹како што орелот бдее над гнездото свое, летајќи над своите орлиња, ги раширува крилјата свои, ги зема и ги носи на перјата свои,

¹²така Господ Самиот го водеше, и немаше со Него туѓ бог.

¹³Тој го искачи на височините земни, го заситуваше со полски плодови и го хранеше со мед од камен и масло од тврда карпа;

¹⁴со кравјо масло и овчо млеко, и со лој од јагниња, со башански овни и козли, со најдобро жито и со најдобро вино.

¹⁵И (јадеше Јаков и) стана дебел Јешурун [4], дебел и тврдоглав: се згои, се здебели и прошири, Го остави Бога, Кој го создаде, отстапи од Бога, Спасителот свој.

¹⁶Со туѓи богови Го раздразнија и со одвратностите свои Го разгневија:

¹⁷им принесуваа жртва на злите духови, а не на Бога; на боговите, што не ги познаваа, на боговите нови и непознати, кои предците ваши не ги знаеја.

¹⁸А покровителот, кој те родил, ти Го остави, и Бога, Кој те создал, Го заборави.

¹⁹И Господ виде, (па се разгневи) и ги отфрли синовите Свои и ќерките Свои,

²⁰и рече: „Ќе го свртам лицето Свое од нив и ќе го видам крајот нивни: бидејќи тие се развратен род, синови, во кои нема верност;

²¹со лажни богови ја предизвикаа Мојата ревност, со идоли тие Ме разгневија, и јас ќе ја повредам нивната гордост со безвредни луѓе, со ништо и никаков народ Јас ќе ги разгневам;

²²зашто оган се разгори од јароста Моја; продира тој сѐ до пеколот вечен, ја јаде земјата и плодовите нејзини, основите планински ги фрла во оган;

²³ќе испратам врз нив големи несреќи, стрелите Свои против нив ќе ги насочам:

²⁴од глад исцрпени, молњи ќе ги ништат и болести смртоносни, против нив ќе испратам ѕверски заби и отров од влекачи земни;

²⁵надвор од меч ќе умираат, а во домовите нивни — од ужас. Смрт ќе поразува момче и девојка, побелен старец и доенче мало.

²⁶Јас реков: во прав ќе ги сторам, споменот за нив меѓу луѓето, Јас ќе го збришам;

²⁷само се плашев од злобата непријателска; да не се излажат противниците негови, па да кажат: ‚Победата е наша; не е тоа од Господовата рака направено!‘

²⁸Зашто се сој безрасуден, народ без ум.

²⁹Само малку ум да имаа, лесно ќе ја сфатеа иднината своја;

³⁰‚Како би можел еден да гони илјада и двајца — десет илјади, ако нивниот Бог не би ги предал, и Господ не би ги дал!

³¹Зашто нивните богови не се како нашиот Бог; непријателите наши се осудени.‘

³²Зашто лозјето им е од содомска лоза, и од полињата гоморски; грозјето им е отровно грозје, гроздовите им се горчливи;

³³отров змиски е нивното вино, од аспида отров погубен.

³⁴Не е ли сето тоа сокриено во Мене? Не е ли запечатено во Моите сокровишта?

³⁵Моја е одмаздата и моја наградата, кога ќе им се затресе ногата нивна, зашто денот на загинувањето нивно е блиску, брзо ќе настапи подготвеното за нив.

³⁶Но Господ ќе го оправда Својот народ, и ќе се смили над слугите Свои, кога ќе ги види ослабени, беспомошни и изнемоштени.

³⁷И ќе рече тогаш Господ: ‚Каде се боговите нивни, каде е карпата зад која се засолнуваа?

³⁸Каде се оние кои јадеа лој од жртвите нивни и кои пие јавино од преливите за нив? Камо да воскреснат, па да ви помогнат и да ви бидат заштита?

³⁹И ете, видете сега (видете) дека тоа сум Јас; Јас сум и нема друг Бог, освен Мене: Јас уништувам и Јас оживувам, Јас ранувам и Јас лекувам, и нема таков кој може да избави од раката Моја.

⁴⁰Ја кренав кон небото раката Своја (и се колнам во Мојата десница) и велам: — жив сум довека!

⁴¹Кога ќе го наострам Мојот блескав меч, и раката Моја го прими судот, ќе им се одмаздам на непријателите Мои и ќе им платам на оние што Ме мразат;

⁴²ќе ги напојам стрелите Свои со крв, и мечот Мој ќе се насити со месо, со крвта од убиените и заробените, од главите на непријателските кнезови.‘

⁴³(Веселете се, небеса, заедно со Него, и поклонете Му се сите ангели Божји). Величајте го, незнабошци народот негов! Зашто Тој ќе се одмазди за крвта на слугите Свои, ќе им се одмазди на непријателите Свои, и ќе ја очисти земјата Своја и народот Свој!“

⁴⁴(И во тој ден ја напиша Мојсеј онаа песна и ги научи синовите Израилеви на неа). И се приближи Мојсеј до народот и ги кажа гласно сите зборови од оваа песна пред народот, тој и Осија [5], синот Навинов.

⁴⁵Откако Мојсеј ги кажа сите тие зборови пред целиот Израил,

⁴⁶им рече: „Внесете ги во срцето сите зборови, што ви ги кажав денес, и порачајте им на децата ваши, да ги пазат и да ги исполнуваат сите зборови од овој закон;

⁴⁷зашто тие не се за вас празни зборови, туку ваш живот, и преку нив ќе живеете долго време на земјата, за која одите преку Јордан да ја освоите.“

⁴⁸И во истиот тој ден му зборуваше Господ на Мојсеј и му рече:

⁴⁹„Искачи се на планината Аварим, тоа е планината Нево, во моавската земја, спроти Ерихон, и погледни ја хананската земја, што им ја давам на синовите израилски во владение;

⁵⁰и умри на планината, на која ќе се искачиш и прибери се при народот свој, како што умре братот твој Арон, на планината Ор, и се прибра при народот свој,

⁵¹затоа што згрешивте против Мене пред очите на синовите израилски кај водите Мерива во Кадис, во пустината Син, зашто не ја почитавте светоста Моја меѓу синовите на Израил;

⁵²ти само ќе ја видиш земјата, но нема да влезеш таму, — во земјата, што им ја давам на синовите израилски.“