Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Дела 13 Bible Online

Дела 13 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Дела 13

¹Во Антиохиската црква имаше некои пророци и учители: Варнава, Симеон, наречен Нигер, Луциј Киринеецот и Манаин, кој беше воспитан заедно со Ирод четворовласникот, и Савле.

²Еднаш кога Му служеа на Господ и постеа, Духот Свети рече: „Одвојте ми ги Варнава и Савле за дело, за кое ги повикав!“

³Тогаш тие, откако постеа и се помолија, положија раце над нив и ги пуштија.

⁴И така, испратени од Светиот Дух, тие слегоа во Селевкија, и оттаму отпловија за Кипар.

⁵И кога стигнаа во Саламин, тие го проповедаа словото Божјо во јудејските синагоги, а го имаа со себе и Јован како помошник.

⁶А кога го поминаа островот сѐ до Пафос, наидоа на еден човек маѓесник и лажен пророк, Јудеец, по име Варисус,

⁷кој беше со намесникот Сергиј Павле, човек умен. Тој ги повика Варнава и Савле, и посака да го слушне словото Божјо.

⁸Но им се спротивстави Елима — маѓесникот, така всушност се преведува неговото име, настојувајќи намесникот да го одврати од верата.

⁹Но Савле, наречен Павле, исполнет со Дух Свети, го впери погледот на него,

¹⁰и рече: „О, ти кој си полн со секакво лукавство и злоба, сине ѓаволски, непријателу на секоја праведност, нема ли да престанеш да ги искривуваш правите Господови патишта?

¹¹И еве сега, раката Господова е врз тебе; ќе бидеш слеп и за некое време нема да го гледаш сонцето!“ И наеднаш над него падна мрак и темнина, и џбарајќи, бараше водач.

¹²Тогаш намесникот, откако виде што се случи, поверува, восхитен од учењето Господово.

¹³Павле и неговите придружници отпловија од Пафос и пристигнаа во Пергија Памфилиска. Тука Јован се одвои од нив и се врати во Ерусалим.

¹⁴А тие тргнаа од Пергија и пристигнаа во Антиохија Писидиска. Тука во сабота влегоа во синагогата и седнаа.

¹⁵По читањето на Законот и на Пророците, старешините на синагогата пратија луѓе да им кажат: „Мажи браќа, ако имате зборови за утеха на народот, зборувајте!“

¹⁶И тогаш стана Павле, мавна со раката и рече: „Луѓе Израилци, и вие, што имате страхопочит кон Бога, послушајте!

¹⁷Бог на овој народ, Израил, ги избра татковците наши, и го подигна овој народ кога тие пребиваа во земјата египетска, и со раката Своја силна ги изведе од неа;

¹⁸и околу четириесет години ги хранеше во пустината;

¹⁹а потоа откако уништи седум народи во земјата хананска, со ждрепка им ја раздели земјата во нивно наследство.

²⁰За околу четиристотини педесет години им даваше судии до пророкот Самоил.

²¹А потоа бараа цар, и Бог им го даде Саул, Кисовиот син, човек од Венијаминовото колено, за четириесет години.

²²Кога го отстрани него, за цар им го подигна Давид, за кого и рече, сведочејќи: ‚Најдов маж по срцето Свое, Давид, синот Јесеев. Тој ќе ги исполни сите Мои барања.‘

²³Од неговото потомство Бог, според ветувањето, Го издигна за Израил Спасителот Исус.

²⁴Пред Неговото доаѓање Јован како предгласник му проповедаше на сиот израилски народ покајно крштевање.

²⁵А кога Јован го завршуваше своето дело, прашуваше: ‚За кого ме сметате? Јас не сум Тој, но, ете, по мене иде Оној, Кому не сум достоен да Му ги одврзам ни обувките на Неговите нозе.‘

²⁶Мажи браќа, синови од родот на Авраам, оние меѓу вас, што имаат страхопочит кон Бога, нам ни е испратено словото на ова спасение.

²⁷Всушност жителите ерусалимски и нивните началници, бидејќи не Го препознаа, ги потврдија пророчките зборови, што се читаат секоја сабота, со тоа што Го осудија.

²⁸И така, иако не најдоа никаква вина за осуда на смрт, побараа од Пилат да Го убие.

²⁹А кога го извршија сето тоа, што беше напишано за Него, Го симнаа од крстот и Го положија в гроб.

³⁰Но Бог Го воскресна од мртвите.

³¹А Тој во текот на многу дни им се јавуваше на оние, што со Него дојдоа од Галилеја во Ерусалим и кои се сега сведоци Негови пред народот.

³²И ние сега ви благовестуваме дека ветувањето, дадено на нашите татковци, Бог го исполни на нас, чедата нивни, откако Го воскресна Исус.

³³Како што е во вториот псалм напишано: ‚Син Мој си Ти, денес Те родив Јас.‘

³⁴А дека Го воскресна од мртвите, и дека веќе нема да се враќа во распаѓање, рекол вака: ‚Ќе ви ги дадам сигурните ветувања дадени на Давид.‘

³⁵За тоа и на друго место зборува: ‚Нема да допуштиш Твојот светец да види распаѓање.‘

³⁶А навистина Давид, откако му служеше на својот род, според Божјата волја, се присоедини кон татковците и виде распаѓање;

³⁷но Оној, Кого Бог Го воскресна, не виде распаѓање.

³⁸И така, знајте, мажи и браќа дека преку Него вам ви се проповеда простување на гревовите.

³⁹И од сѐ, од што не сте можеле да се оправдате преку Законот Мојсеев, преку Него се оправдува секој кој верува.

⁴⁰Затоа внимавајте да не дојде на вас она што е речено во Пророците:

⁴¹‚Погледнете вие кои презирате, зачудете се и исчезнете! Зашто во ваше време ќе извршам дело, во кое немаше да поверувате, ако некој би ви го раскажал.‘“

⁴²А кога излегуваа Јудејците од синагогата, незнабошците ги помолија овие зборови да им се проповедаат и во следната сабота.

⁴³И кога се распушти собирот, мнозина Јудејци и побожни прозелити појдоа по Павле и Варнава. Тие разговараа со нив и им советуваа да останат во Божјата благодат.

⁴⁴Следната сабота се собра скоро целиот град да го слушне словото Божјо.

⁴⁵Но Јудејците, кога видоа многу народ, се исполнија со завист и му противречеа на она што го зборуваше Павле и хулеа.

⁴⁶Тогаш Павле и Варнава им рекоа отворено: „Словото Божјо требаше најнапред вам да ви се проповеда, но кога вие го отфрлате и сами покажувате дека не сте достојни за вечниот живот, затоа, еве, ние се обраќаме кон незнабошците.

⁴⁷Зашто Господ така ни заповеда: ‚Те поставив за светлина на незнабошците, да бидеш спасение до крајот на земјата.‘“

⁴⁸Незнабошците, слушајќи го тоа, се радуваа и го славеа словото Господово и поверуваа сите, кои беа определени за живот вечен.

⁴⁹И словото Господово се распространуваше по целиот крај.

⁵⁰Но Јудејците, откако ги наговорија побожните и чесните жени и градските првенци, поттикнаа гонење против Павле и Варнава, и ги истераа од својот крај.

⁵¹Тие, го истресоа правот од нозете свои на нив, и дојдоа во Иконија.

⁵²А учениците се исполнија со радост и Дух Свети.