Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Дела 21 Bible Online

Дела 21 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Дела 21

¹И штотуку се одделивме од нив отпловивме. Пловејќи стигнавме право во Кос, а на вториот ден во Родос, и оттаму во Патара.

²Таму откако најдовме кораб, кој заминуваше за Феникија, се качивме и отпловивме.

³Штом го наѕревме Кипар и го оставивме одлево, запловивме кон Сирија. Се симнавме во Тир, зашто таму требаше коработ да се растовари.

⁴И кога ги најдовме учениците, таму останавме седум дена. Тие, поттикнати од Духот, му велеа на Павле да не влегува во Ерусалим.

⁵А кога изминаа деновите, излеговме и тргнавме на пат, а сите нѐ испраќаа со жените и децата сѐ до крајот од градот. На брегот, пак, паднавме на колена и се помоливме.

⁶И штом се простивме еден со друг, влеговме во коработ, а тие се вратија дома.

⁷А ние го завршивме пловењето од Тир и стигнавме во Птолемаида. Таму ги поздравивме браќата и кај нив останавме еден ден.

⁸Утредента, Павле и ние кои бевме со него, отпатувавме и дојдовме во Кесарија. Таму влеговме во куќата на Филип благовесникот, кој беше еден од седуммината ѓакони, и останавме кај него.

⁹Тој имаше четири ќерки девици, кои пророкуваа.

¹⁰Ние престојувавме кај нив многу дни. Тогаш од Јудеја слезе еден пророк, по име Агав;

¹¹и кога дојде кај нас, го зеде Павловиот појас, па ги врза рацете свои и нозете и рече: „Тоа го вели Духот Свети; така ќе го врзат Јудејците во Ерусалим оној маж, на кого што му припаѓа овој појас, и ќе го предадат во рацете на незнабошците.“

¹²Штом го чувме тоа, и ние и тамошните го молевме да не се качува во Ерусалим.

¹³Но Павле одговори: „Што правите, та плачете и го нажалувате срцето мое? Јас сум готов не само да бидам врзан, туку и да умрам во Ерусалим за името на Господ Исус.“

¹⁴А бидејќи тој не се премисли, ние замолкнавме и рековме: „Нека биде волјата Господова!“

¹⁵Откако изминаа деновите се подготвивме за пат и се искачивме во Ерусалим.

¹⁶Со нас дојдоа и некои ученици од Кесарија, кои нѐ одведоа кај некој си Мнасон, од Кипар, ученик од самиот почеток. Кај него требаше да престојуваме на гости.

¹⁷Кога пристигнавме во Ерусалим, браќата нѐ примија со радост.

¹⁸На вториот ден Павле влезе со нас кај Јаков; дојдоа и сите старешини.

¹⁹И откако ги поздрави, Павле им раскажа сѐ по ред што направил Бог меѓу незнабошците преку неговата служба.

²⁰А тие, кога слушнаа, Го славеа Бога и му рекоа: „Гледаш, брате, колку десетици илјади Јудејци поверуваа, и сите тие станаа ревносни приврзаници на Законот.

²¹А за тебе многу им е зборувано дека ги учиш сите Јудејци, кои се меѓу незнабошците, да отстапуваат од Мојсеј, велејќи им да не ги обрезуваат чедата свои, и да не постапуваат по обичаите.

²²И што да се прави сега? Бездруго ќе дојде многу народ, зашто ќе слушнат дека си дошол.

²³Направи, пак, што ти велиме: кај нас има четворица мажи, кои се под завет.

²⁴Земи ги, очисти се со нив и плати им да си ги истрижат главите, и сите да разберат дека она што го слушнале за тебе, не е ништо, туку дека и ти сам живееш според Законот и го пазиш.

²⁵А за незнабошците што поверуваа ние пишавме, откако решивме, да не пазат ништо такво, туку само да се воздржуваат од идолски жртви, од крв, од удавено и од блудство.“

²⁶Тогаш Павле ги зеде тие луѓе, и, откако се очисти со нив, на вториот ден влезе во храмот и го објави денот, во кој се навршуваат деновите на очистувањето и во кој ќе се принесе жртва за секого од нив.

²⁷А кога требаше да се свршат седумте дена, азиските Јудејци, штом го видоа во храмот го побунија целиот народ и ставија раце на него,

²⁸викајќи: „Луѓе Израилци, помогнете! Овој човек насекаде учи против народот, против Законот, против ова место; а освен тоа уште и Елини воведе во храмот, та го оскверни ова свето место.“

²⁹Бидејќи пред тоа во градот го беа виделе со ефесјанецот Трофим и мислеа дека Павле го вовел во храмот.

³⁰Целиот град се раздвижи, и народот се насобра. И кога го фатија Павле, го извлекоа надвор од храмот; и веднаш вратата беше затворена.

³¹И кога сакаа да го убијат, пристигна вест до заповедникот на четата дека цел Ерусалим се побунил.

³²А тој веднаш зеде војници и офицери и се спушти кон нив; тие, кога ги видоа заповедникот и војниците, престанаа да го тепаат Павле.

³³Тогаш заповедникот се приближи, го фати и заповеда да го врзат со двојни ланци, па праша: кој е тој и што направил?

³⁴Од народот едни викаа едно, други — друго. А тој не можејќи да ја дознае вистината поради силната врева, заповеда да го одведат во тврдината.

³⁵А кога стигнаа до скалите, војниците требаше да го носат, поради насилието од народот;

³⁶бидејќи многу народ ги следеше и викаше: „Погуби го!“

³⁷Кога сакаа да го воведат во тврдината, Павле му рече на заповедникот: „Можам ли да ти кажам нешто?“ А тој рече: „Зарем знаеш грчки?

³⁸Не си ли ти оној Египќанин, кој пред неколку дни крена бунт и одведе во пустина четири илјади мажи разбојници?“

³⁹А Павле одговори: „Јас сум Јудеец од Тарс, граѓанин на тој мошне познат град; те молам, дозволи да му проговорам на народот.“

⁴⁰А кога заповедникот го допушти тоа, Павле застана на стапалата, му мавна со рака на народот, и, откако настана длабока тишина, почна да зборува на еврејски, велејќи го следново: