Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Дела 8 Bible Online

Дела 8 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Дела 8

¹Савле, пак, го одобруваше неговото убиство. Во тој ден започна голем прогон на Црквата во Ерусалим, и сите, освен апостолите, се распрснаа по пределите на Јудеја и Самарија.

²А Стефан го погребаа побожни луѓе и приредија голема посмртна жалост.

³Савле, пак, ја пустошеше Црквата, одеше по куќите и извлекуваше мажи и жени, па ги предаваше во затвор.

⁴Тие што се беа распрснале, сега одеа наоколу благовестувајќи го словото.

⁵Така Филип слезе во еден самарјански град и таму им Го проповедаше Христос.

⁶Народот еднодушно внимаваше на тоа што зборуваше Филип, слушајќи и гледајќи ги чудата што ги правеше тој;

⁷зашто нечисти духови со голем вик излегуваа од оние во кои се наоѓаа, и мнозина неподвижни и сакати оздравуваа.

⁸И голема радост настана во тој град.

⁹А во градот имаше еден човек по име Симон. Тој правеше магии и со тоа го вчудовидуваше народот од Самарија, велејќи за себе дека е тој голем човек.

¹⁰Него го слушаа сите, од најмал до најголем, и велеа: „Овој е силата Божја, наречена Голема.“

¹¹А го слушаа внимателно, затоа што подолго време ги беше восхитувал со своите магии.

¹²Но кога му поверуваа на Филип, кој го проповедаше Евангелието за царството Божјо и за името на Исус Христос, почнаа да се крштеваат мажи и жени.

¹³Тогаш поверува и самиот Симон, и откако се крсти, постојано го придружуваше Филип; и, гледајќи дела големи и чудеса што се вршеа, се восхитуваше.

¹⁴Кога слушнаа апостолите што беа во Ерусалим дека Самарија го примила словото Божјо, ги пратија кај нив Петар и Јован.

¹⁵Тие, штом слегоа, се помолија за нив за да го примат Духот Свети.

¹⁶Зашто сѐ уште не беше слегол ниту на еден од нив, а само беа крстени во името на Господа Исуса.

¹⁷Тогаш апостолите положија над нив раце и тие Го примија Светиот Дух.

¹⁸А Симон, кога виде дека Духот Свети се дава со полагање раце од апостолите, им донесе пари,

¹⁹и им рече: „Дајте ми ја и мене таа власт, та над кого и да ги положам рацете, да Го прими Духот Свети!“

²⁰Но Петар му рече: „Среброто твое нека загине заедно со тебе, зашто помисли дека дарот Божји може да се стекне со пари.

²¹Ти немаш дел ниту право на таа работа, бидејќи срцето твое не е право пред Бога.

²²Туку покај се за оваа зла намера и помоли Му се на Бога за да ти се прости помислата на срцето твое;

²³бидејќи те гледам дека си исполнет со горчлива жолчка и во окови на беззаконие.“

²⁴А Симон одговори: „Помолете Му се за мене на Господ вие, да не ме стигне ништо од она што рековте.“

²⁵И така, откако посведочија и зборуваа за словото Господово, тргнаа кон Ерусалим, проповедајќи го патем Евангелието во многу села самарјански.

²⁶А на Филип му рече ангел Господов: „Стани и тргни на југ, по патот што води од Ерусалим за Газа, кој е пуст.“

²⁷Тој стана и тргна; и ете, еден човек од Етиопија, евнух, висок достоинственик на Кандакија, етиопската царица, кој беше чувар на сите нејзини ризници. Тој дошол во Ерусалим на поклонение,

²⁸а сега се враќаше и, седејќи в кола, го читаше пророкот Исаија.

²⁹Духот, пак, му рече на Филип: „Приближи се и застани до колата!“

³⁰Филип побрза, и, откако чу дека тој го чита пророк Исаија, му рече: „Го разбираш ли тоа што го читаш?“

³¹Овој одговори: „Како ќе можам да го разберам, ако некој не ме упати?“ Па го замоли Филип да се качи и да седне до него.

³²А местото од Писмото што го читаше, беше ова: „Како овца на клање беше одведен, и како што јагнето стои безгласно пред својот стригач, така и Тој устата Своја не ја отвори.

³³Во неговата понизност Тој беше лишен од праведен суд. А поколението Негово кој ќе го искаже? Зашто животот Негов се одзема од земјата.“

³⁴Тогаш Етиопјанецот проговори и му рече на Филип: „Те молам, за кого ова го зборува пророкот, за себе или за некој друг?“

³⁵А тогаш, Филип ја отвори устата своја, започнувајќи да му објаснува од тоа место во Писмото и да му благовести за Исус.

³⁶И одејќи така патем, тие стигнаа до една вода; и Етиопјанецот рече: „Еве вода! Што ми пречи да се крстам?“

³⁷А Филип му рече: „Ако веруваш од сѐ срце — можеш.“ Тој одговори и рече: „Верувам дека Исус Христос е Син Божји.“

³⁸И заповеда колата да запре, па слегоа во водата обајцата, и Филип и евнухот, и го крсти.

³⁹А кога излегоа од водата, Духот Свети се симна над евнухот, а ангел Господов го грабна Филип, па евнухот веќе не го виде. Тој радосно го продолжи својот пат.

⁴⁰Филип се најде во Азот, од каде што тргна во обиколка, проповедајќи го Евангелието по сите градови, додека не стигна во Кесарија.