Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) 1 Царства 23 Bible Online

1 Царства 23 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

1 Царства 23

¹Го известија Давид и рекоа: „Ете Филистејците го напаѓаат Кеила и ги разграбуваат гумната.“

²А Давид го запраша Господа, велејќи: „Да одам ли и да ги нападнам тие Филистејци?“ И Господ му одговори на Давид: „Оди, ти ќе ги нападнеш Филистејците и ќе го спасиш Кеила.“

³Но оние што беа со Давид, му рекоа: „Ете, ние се плашиме тука во Јудеја, па како ќе одиме во Кеила против филистејските групи? (Ние ќе паднеме во ропство под Филистејците).“

⁴Тогаш Давид пак Го запраша Господа, а Господ му одговори и рече: „Стани и оди во Кеила, зашто Јас ќе ги предадам Филистејците во твои раце.“

⁵И Давид отиде со луѓето свои во Кеила, се биеше со Филистејците, го отепа нивниот добиток и им нанесе голем пораз. И така Давид ги спаси жителите на Кеила.

⁶Кога Авијатар, Ахимелеховиот син, избега кај Давид и отиде со него во Кеила, тој беше донел со себеси и ефод.

⁷Му јавија на Саул дека Давид дошол во Кеила, и Саул рече: „Бог го предаде во мои раце, зашто тој се затвори, влегувајќи во град кој има порти и резиња.“

⁸И го свика Саул целиот народ во војна за да отиде против Кеила да го опколи Давид и негови луѓе.

⁹Кога Давид дозна дека Саул намислил лошо против него, му рече на свештеникот Авијатар: „Донеси го ефодот Господов.“

¹⁰Тогаш Давид рече: „Господи, Боже Израилев! Твојот слуга слушна дека Саул сака да дојде во Кеила, и да го уништи градот поради мене.

¹¹Ќе ме предадат ли Кеилците во рацете негови? И ќе дојде ли тука Саул, како што чу твојот слуга? Господи, Боже Израилев, јави му на слугата свој.“ И рече Господ: „Ќе дојде.“

¹²Давид пак праша: „Ќе ме предадат ли Кеилците мене и моите луѓе во Сауловите раце?“ И Господ му рече: „Ќе те предадат.“

¹³Тогаш стана Давид и луѓето негови, околу шестотини души, излегоа од Кеила и отидоа, каде што можеа. А на Саул му јавија дека Давид избегал од Кеила, и тогаш тој се откажа од походот.

¹⁴А Давид престојуваше во пустината во непристапни места и потоа на ридестите предели во пустината Зиф. Саул го бараше секој ден, но Бог не го предаде Давид во рацете негови.

¹⁵И Давид виде дека Саул излегол да ја бара душата негова; Давид тогаш беше во пустината Зиф, во ридестите предели.

¹⁶И Сауловиот син Јонатан стана, дојде кај Давид во гората и го поткрепи со надежта во Бога,

¹⁷и му рече: „Не плаши се, зашто раката на татко ми Саул нема да те најде, и ти ќе царуваш над Израил, јас, пак, ќе бидам втор по тебе. И Саул, мојот татко, го знае тоа.“

¹⁸Тогаш си дадоа меѓу себе завет пред лицето на Господ. И Давид остана во гората, а Јонатан отиде во домот свој.

¹⁹И дојдоа Зифејци кај Саул во Гива и рекоа: „Ете, Давид се крие кај нас по недостапни места, кај Хореш, во ридовите на Хахила, јужно од пустината.

²⁰Затоа, ако сака душата твоја, царе, дојди. А наша работа ќе биде да го предадеме во рацете на царот.“

²¹И рече Саул: „Да ве благослови Господ што сте ме пожалиле!

²²Одете, уверете се уште еднаш, испитајте и разгледајте го местото негово, каде што е ногата негова, и кој го виде таму, бидејќи ми велат дека е многу итар.

²³Разгледајте и испитајте за сите прибежишта, во кои се крие тој, и вратете се кај мене со точно известување. Тогаш јас ќе отидам со вас; и ако е во таа земја, ќе го барам по сите Јудини места.“

²⁴И станаа и отидоа во Зиф пред Саул. А Давид и луѓето негови беа во нискиот дел на пустината Маон, јужно од степата.

²⁵Потоа отиде Саул со своите луѓе да го бара. Но му јавија на Давид за тоа, и тој слезе кај карпестите места во пустината Маон. Саул слушна и се пушти по Давид во пустината Маон.

²⁶Саул одеше на едната страна од планината, а Давид со луѓето свои беше од другата страна на планината. И кога Давид брзаше да се оддалечи од Саул, а Саул со луѓето свои одеше да го заобиколи Давид и луѓето негови за да ги фати,

²⁷тогаш дојде кај Саул известувач и рече: „Побрзај и дојди, бидејќи Филистејците ја нападнаа земјата.“

²⁸И се врати Саул од гонењето на Давид и отиде против Филистејците; затоа и го нарекоа тоа место Села-Махлекот [2].