Read Библија, Константинов 1 Цареви 17 Bible Online

1 Цареви 17 - Библија, Константинов bible

1 Цареви 17

¹Тесвиецот Илија, од Галадската Тесва, му рече на Ахава: „Живиот ми Господ, Израелевиот Бог, Кому Му служам, во овие години ќе нема ни роса ни дожд, освен по моја заповед.”

²Господовото слово му беше упатено вака:

³”Оди оттука и тргни кон исток, и скриј се при потокот Херит, што е спроти Јордан.

⁴Ќе пиеш од потокот, а на гавраните им заповедав да те хранат таму.”

⁵Тој отиде и направи според Господовото слово, и се настани при потокот Херит, спроти Јордан.

⁶Гавраните му донесуваа леб наутро, а месо навечер; пиеше од потокот.

⁷Ама по некое време потокот пресуши, зашто немаше дожд во сета земја.

⁸Тогаш му дојде Господовото слово на Илија:

⁹”Стани, оди во Сидонска Сарепта и остани таму. Еве, таму и наредив на една вдовица да те храни.”

¹⁰Тој стана и тргна во Сарепта. Кога стигна до градската врата, некоја вдовица собираше дрва таму; тој и се обрати и рече: „Донеси ми малку вода во врчвата, да пијам!”

¹¹Кога тргна да донесе, тој викна по неа и и рече: „Донеси ми и малку леб во раката!”

¹²Таа одговори: „Живиот ми Господ, твојот Бог, јас немам печен леб, немам освен грст брашно во сад и малку масло во врчва. И еве собирам дрва, па ќе отидам и ќе го приготвам тоа за себе и за сина си, за да го поделиме и да умреме.”

¹³Но Илија и рече: „Не бој се. Оди и направи како што рече; само замеси ми првин колаче, па ми го донеси; а тогаш зготви си за себе и за сина си.

¹⁴Зашто вака зборува Господ, Израелевиот Бог: ‘Нема да снема брашно во садот, ниту ќе се испразни врчвата со масло, сè додека Господ не пушти да падне дожд на земјата.’”

¹⁵Таа отиде и направи како што и рече Илија; и имаа јадење за многу денови, таа, тој и нејзиниот син.

¹⁶Брашното од садот не се потроши и во врчвата не снема масло, според словото што Господ го рече преку својот слуга Илија.

¹⁷По овие збиднувања се разболе синот на домаќинката, и неговата болест се влоши многу, така што во него не остана здив.

¹⁸Тогаш таа му рече на Илија: „Што имам јас со тебе, Божји човеку? Зар дојде кај мене за да ме потсетиш на мојот грев и за да ми го усмртиш синот!”

¹⁹Тој и рече: „Дај ми го својот син!” Тогаш го зеде од нејзината прегратка, го однесе во горната соба каде што живееше, и го положи во својата постела.

²⁰Тогаш извика кон Господа и рече: „Господи, Боже мој, зар навистина сакаш да ја натажиш вдовицата, која ме нагости, умртвувајќи и го синот?”

²¹Потоа се испружи трипати над детето повикувајќи Го Господа: „Господи, Боже, направи да се врати во ова дете неговата душа!”

²²Господ ја послуша молбата на Илија, душата се врати во детето, и тоа оживе.

²³Илија го зеде, слезе од горната соба во куќата и и го даде на неговата мајка: и Илија рече: „Еве, твојот син е жив!”

²⁴Жената му рече: „Сега знам дека ти си Божји човек и дека Божјото слово во твојата уста е вистинито!”