Read Библија, Константинов 1 Цареви 2 Bible Online

1 Цареви 2 - Библија, Константинов bible

1 Цареви 2

¹Кога Давидовите денови се приближија до својот свршеток, Давид му заповеда на својот син Соломон:

²”Сега поаѓам на патот на сите смртници. Ти биди храбар и покажи се маж.

³Слушај ги наредбите на Господа, својот Бог, оди по Неговите патишта, држи се за Неговите закони и наредби и за Неговите поуки, како што е напишано во Мојсеевиот Закон, за да успееш во сè што ќе преземеш и секаде каде што ќе се завртиш;

⁴за да го исполни Господ Своето ветување што ми го даде: ‘Ако твоите синови ќе пазат на својот пат, одејќи верно пред Мене, со сето свое срце и со сета своја душа, секогаш еден од нив ќе седи на Израелевиот престол.’

⁵И самиот знаеш што ми стори Јоав, синот Серуин, што им направи на двата Израелеви војсководачи: на Авенир синот Ниров, и на Амас, синот Етеров, кога ги уби и со тоа пролеа крв во мир како во војна, та го испрска со крв појасот околу својот крст и обувките на своите нозе.

⁶Ти постапи според својата мудрост, и не оставај неговата седа коса да почине мирно во гробот.

⁷А на синовите на Галадецот Варзелај врати им ја љубовта: нека бидат меѓу оние кои ќе јадат покрај твојот стол, зашто ми помогнаа кога бегав пред твојот брат Авесалом.

⁸Пред себе го имаш Симеј, синот Гирин, Венијаминец од Ваурим, кој ме проколнуваше со ужасни клетви во оној ден кога бегав во Маханаим. Ама тој ми слезе во пресрет при Јордан, и му се заколнав на Господа: ‘Нема да го погубам со меч.’

⁹Ама ти не му го проштавај тоа, зашто си мудар човек, и веќе ќе знаеш како треба да постапиш за да му ја испратиш седата коса со крв во гробот.”

¹⁰И потоа почина Давид покрај своите татковци, и беше погребан во Давидовиот Град.

¹¹Давид царуваше над Израел четириесет години: во Хеврон царуваше седум години, во Ерусалим царуваше триесет и три години.

¹²Соломон седна на престолот на Давида, својот татко, и неговата власт мошне се зацврсти.

¹³Ама Адониј, синот Агитин, дојде кај Витсавеа, Соломоновата мајка, и падна ничкум пред неа. Таа го праша: „Дали е со мир твоето доаѓање?” Тој одговори: „Да, со мир е.”

¹⁴И продолжи: „Имам нешто да ти речам.” Таа рече: „Зборувај.”

¹⁵Тогаш тој рече: „И самата знаеш дека царството ми припаѓаше мене, и дека сиот Израел чекаше јас да бидам цар. Ама царството се измести од мене, и му припадна на мојот брат, зашто Господ му го наменил.

¹⁶Сега јас те молам само едно: Немој да ме одбиеш.” Таа рече: „Зборувај.”

¹⁷А тој продолжи: „Речи му те молам, на царот Соломон, да ми ја даде за жена Сунамката Ависага!”

¹⁸А Витсавеа одговори: „Добро, ќе му зборувам на царот за тебе.”

¹⁹И така кога Витсавеа влезе кај царот Соломон за да зборува за Адониј, царот стана и и тргна во пресрет, се поклони пред неа, потоа седна на својот престол, и заповеда те наместија столица за царицата мајка, и таа седна од неговата десна страна.

²⁰Тогаш му рече: „Нешто ќе побарам од тебе, немој да одбиеш.” Царот и одговори: „Барај мајко, зашто нема да те одбијам.”

²¹Таа продолжи: „Нека му биде дадена на твојот брат за жена Сунамката Ависага.”

²²Царот Соломон одговори и и рече на својата мајка: „Зошто ја бараш Сунамката Ависага за Адониј? Барај веднаш и царство за него! Зашто тој е мој постар брат, а со него се свештеникот Авијатар и Јоав, синот Серуин!”

²³Тогаш царот Соломон се заколна во Господа: „Бог нека ми го направи ова зло и нека ми додаде друго, ако Адониј не го изрече тоа по цена на својот живот!

²⁴Живиот ми Господ, Кој ме потврди и ме стави на престолот на мојот татко Давид, и Кој ми даде дом како што вети: Адониј ќе умре уште денес.”

²⁵И царот Соломон го испрати Венаја, синот Јодаев, кој го удри, та Адониј умре.

²⁶Потоа царот му нареди на свештеникот Авијатар: „Оди во Анатот на својот имот. Си заслужил смрт, ама нема да те погубам денес, зашто го носеше Господовиот Ковчег пред мојот татко Давид и ги сподели сите страдања со мојот татко.”

²⁷И Соломон го исклучи Авијатара од Господовото свештенство, за да го исполни така Господовиот збор, што го изрече против Илиевиот дом во Сило.

²⁸Кога гласот стигна до Јоава - Јоав беше со Адониј, иако не му се приклучи на Авесалома - тој избега во Господовиот Шатор и се фати за роговите на жртвеникот.

²⁹И му јавија на царот Соломон: „Јоав избега во Господовиот Шатор, ене го покрај жртвеникот.” Тогаш Соломон му порача на Јоава: „Зошто се држиш за жртвеникот?” Јоав одговори: „Се исплашив од тебе и побегнав пред Господа.” Тогаш Соломон му нареди на Венаја, синот Јодаев: „Оди и убиј го!”

³⁰Венаја отиде во Господовиот Шатор и му рече на Јоава: „По царска наредба: излези!” Тој одговори: „Не сакам, имам желба да умрам тука!” Венаја му јави на царот: „Ете што ми рече Јоав и што ми одговори.”

³¹Царот му рече: „Направи како што рекол: убиј го, потоа закопај го. Така ќе ја симнеш од мене и од домот на мојот татко невината крв што Јоав ја пролеа.

³²Господ ќе направи неговата крв да падне на неговата глава, зашто уби два човека поправедни и подобри од себе; ги уби со меч без знаење на татка ми Давида: Авенира, синот Ниров, водачот на Израелевата војска, и Амаса, синот Етеров, јудејскиот војвода.

³³Нивната крв нека падне на главата на Јоава и на неговото потомство довека, а на Давида, на неговото потомство, на владеечката куќа и на престолот, нека им биде траен мир од Господа.”

³⁴И Венаја, синот Јодаев, отиде, се нафрли врз Јоава и го усмрти. Го погребаа Јоава во неговиот дом во пустинатата.

³⁵На негово место царот го постави на чело на војската Венаја, синот Јодаев, а на местото на Авијатар го постави свештеникот Садок.

³⁶Соломон го повика Симеја и му рече: „Изгради си куќа во Ерусалим: тука живеј, и не излегувај оттаму никаде.

³⁷Во оној ден кога ќе излезеш и кога ќе го поминеш потокот Кедрон, знај дека ќе умреш. Твојата крв на твоја глава.”

³⁸Симеј му одговори на царот: „Добро. Како што ќе каже мојот господар цар, така ќе направи твојот слуга.” И Симеј живееше долго во Ерусалим.

³⁹Но по три години се случи да му избегаат на Симеј двајца слуги кај Ахис, синот Махин, гатскиот цар. И го известија Симеј: „Ене ти ги слугите во Гат.”

⁴⁰Тогаш Симеј стана, го насамари ослето и отиде во Гат, кај Ахис, за да ги бара своите слуги. И Симеј се врати и ги доведе своите слуги од Гат.

⁴¹И му јавија на Соломона: „Симеј отиде од Ерусалим во Гат, и се врати.”

⁴²Царот го повика Симеја и му рече: „Не се заколнав ли во Господа и нели те опоменав строго: ‘Во оној ден кога ќе излезеш и ќе тргнеш било каде, знај добро дека ќе умреш!’ А ти ми одговори тогаш: ‘Добар е зборот што го чув.’

⁴³Зошто не ја запази Господовата заклетва и заповедта што ти ја дадов?”

⁴⁴Уште му рече царот на Симеја: „Ти го знаеш сето зло што си му го сторил на татака ми Давида. Твоето срце е свесно за тоа. Господ нека направи твоето зло да се врати на твојата глава.

⁴⁵А царот Соломон е благословен, и Давидовиот престол ќе биде цврст пред Господа довека.”

⁴⁶И царот му заповеда на Венаја, синот Јодаев, та тој излезе и го удри Симеја, и така Симеј умре. Така се зацврсти царството во Соломоновата рака.