Read Библија, Константинов 1 Цареви 20 Bible Online

1 Цареви 20 - Библија, Константинов bible

1 Цареви 20

¹Вен-Адад, царот на Арам, ја собра сета своја војска - со него беа триесет и два цареви, со коњи и со бојни коли - и отиде да ја опсадува Самарија, и удри на неа.

²Му испрати во градот гласници на израелскиот цар Ахав

³и му рече: „Вен-Адад вели вака: ‘Твоето сребро и твоето злато е мое, и твоите најдобри жени и деца се мои.’”

⁴Израелскиот цар му одговори вака: „На твоја заповед, господару цару! Јас сум твој со сè што ми припаѓа.”

⁵Ама гласниците се вратија и рекоа: „Вен-Адад вели вака и ти порачува: ‘Дај ми ги своето сребро и злато, своите жени и деца.

⁶Биди уверен дека утре во ова време ќе ги испратам своите слуги, и тие ќе ги пребараат твојата куќа и куќите на твоите слуги, и ќе ја стават својата рака на сè што ќе им се допадне, и ќе го однесат тоа.’”

⁷Израелскиот цар ги свика сите земни старешини и рече: „Промислете и погледајте! Овој ни готви зло! Ги бара од мене моите жени и деца, иако не му одбив моето сребро и злато.”

⁸Старешините и сиот народ му одговорија: „Немој да послушаш! Немој да се согласиш!”

⁹Тогаш тој им одговори вака на Вен-Ададовите пратеници: „Речете му на господарот царот: ‘Сè што бараше првпат од својот слуга, јас ќе направам, ама ова другото не можам.’” И посланиците отидоа и го однесоа одговорот.

¹⁰Тогаш Вен-Адад порача: „Боговите нека ми направат зло и нека придадат уште толку, ако правот на Самарија биде доста за да добијат по еден грст оние што ме следат!”

¹¹Ама израелскиот цар му одговори: „Се вели: ‘Нека не се фали оној кој се препашува како оној што се распашува!’”

¹²А кога Вен-Адад го чу тоа - токму пиеше со царевите под шаторот - им заповеда на своите слуги: „На своите места!” И тие ги зазедоа своите положаи против градот.

¹³Тогаш еден пророк го побара Ахава, царот на Израел, и рече: „Господ вели вака: ‘Дали го виде она силно мноштво? Еве, Јас ќе ти го предадам денес во рацете, и ти ќе сознаеш дека Јас Сум Господ.’”

¹⁴Ахав рече: „Преку кого?” Тој одговори: „Преку момчињата на покраинските намесници” Ахав праша: „Кој ќе го почне бојот?” Тој одговори: „Ти!”

¹⁵Ахав изврши смотра на момчњата на покраинските управители. Беа двеста триесет и две. По нив изврши смотра на сите војски на сите Израелци. Беа седум илјади.

¹⁶Тие излегоа на пладне, додека Вен-Адад пиеше во шаторите со триесет и два цареви кои му беа сојузници.

¹⁷Момчињата на покраинските управители излегоа први. Го известија Вен-Адад: „Излегоа луѓето од Самарија.”

¹⁸Тој рече: „Ако излегоа заради мир, фатете ги живи; ако излегоа во бој, фатете ги пак живи!”

¹⁹Ама кога тие - момчињата на покраинските управители - излегоа од градот, по нив следеше другата војска,

²⁰и секој удри на својот противник. Арамејците бегаа, а Израелците ги гонеа. Вен-Адад, арамејскиот цар, се спаси на коњ со некои коњаници.

²¹Тогаш излезе израелскиот цар; ги заплени коњите и колите, и им нанесе на Арамејците тежок пораз.

²²Тогаш пророкот му пристапи на израелскиот цар и му рече: „Ајде! Охрабри се и размисли добро што треба да правиш, зашто догодина арамејскиот цар ќе нападне на тебе.”

²³Слугите го советуваа арамејскиот цар: „Нивните богови се богови на горите, и затоа беа појаки од нас.

²⁴И така, да направиме вака: мавни ги овие цареви, и постави ги војводите на нивното место.

²⁵Потоа собери си голема војска колку што беше онаа што ја изгуби, толку коњи и толку коли. Тогаш ќе се биеме со нив во рамница, и бездруго ќе надвладееме.” Тој ги послуша и направи така.

²⁶Кога помина годината Вен-Адад ги крена Арамејците и тргна против Афек, за да војува со Израел.

²⁷Израелците се кренаа и тргнаа против нив. И се влогорија Израелците пред нив како две мали стада кози, додека Арамејците ја покрија земјата.

²⁸Тогаш Божјиот човек му пристапи на израелскиот цар и му рече: „Вака вели Гопод: ‘Затоа што Арамејците велат дека Господ е Бог на горите и дека не е Бог на рамниците, Јас ќе го предадам во твоите раце ова силно мноштво, за да знаете дека Јас Сум Господ.’”

²⁹Седум денови беа влогорени едните спроти другите. Во седмиот ден се зафати бој, и Израелците ги погубија Арамејците, сто илјади пешаци во еден единствен ден.

³⁰Остатокот избега во Афек, во градот, ама ѕидот се урна врз дваесет и седум илјади луѓе кои останаа. Избега и Вен-Адад. Во градот поминуваше од една скривница во друга.

³¹Неговите слуги му рекоа: „Ете! Ние чувме дека израелските цареви се милостиви. Да ставиме вреќишта околу своите слабини и јажиња околу своите глави, па да излеземе пред израелскиот цар: можеби ќе ти го поштеди животот.”

³²И врзаа вреќишта околу своите крстови и јажиња околу своите глави. Отидоа пред израелскиот цар и рекоа: „Твојот слуга Вен-Адад вели: ‘Остави ме во живот!’” Тој одговори: „Уште ли е жив? Тој е мој брат.”

³³Луѓето го зедоа тоа како добар знак и побрзаа да го фатат за Зборот, велејќи: „Вен-Адад е твој брат!” Ахав одговори: „Одете! Доведете го!” Вен-Адад дојде, и тој го зеде во колата.

³⁴Вен-Адад му рече тогаш: „Ќе ти ги вратам градовите кои мојот татко му ги одзеде на твојот татко; ќе ти стојат на располагање улици во Дамаск, како што стори мојот татко во Самарија. Пушти ме под овој услов.” Ахав склучи со него сојуз и го пушти.

³⁵Еден од пророчките синови му рече, по Господова заповед, на својот другар: „Удри ме!” Ама човекот не сакаше да го удри.

³⁶Тогаш оној му рече: „Бидејќи не го слушаше Господовиот глас, еве, кога ќе си отидеш од мене, лав ќе те раскине.” Тукушто се оддалечи од него, сретна лав, кој го раскина.

³⁷Пророкот најде друг човек и рече: „Удри ме!” Човекот го удри и го рани.

³⁸Пророкот си отиде, се намести на патот на царот, а преку очите навлече покривало за да не го препознаат.

³⁹Кога поминуваше царот, тој извика: „Твојот слуга беше излезен во бој, кога од бојните редови истапи еден и ми доведе некој човек, велејќи: ‘Чувај го овој човек! Ако го снема, твојот живот ќе биде за неговиот живот, или ќе платиш сребрен талант.’

⁴⁰И додека твојот слуга работеше тука-таму, него го снема.” Тогаш царот на Израел му рече: „Еве ти ја пресудата! Сам си ја изрече!”

⁴¹На тоа оној веднаш го отстрани покривалото од очите, и израелскиот цар виде дека тоа е еден од пророците.

⁴²А тој му рече на царот: „Господ вели вака: ‘Бидејќи остави да ти избега од рацете човекот, кого го удрив со проклетство, твојот живот ќе биде за неговиот живот, твојот народ за неговиот народ!’”

⁴³И израелскиот цар си отиде во својата куќа, темен и насрден, и влезе во Самарија.