Read Библија, Константинов 2 Летописи 20 Bible Online

2 Летописи 20 - Библија, Константинов bible

2 Летописи 20

¹Потоа Моавовите и Амоновите синови, а со нив и некои од Меунците, завојуваа против Јосафат.

²Ама Јосафат ја доби оваа вест: „Против тебе доаѓа големо мноштво од онаа страна на морето, од Едом; и ене го во Асасон Тамара, односно во Ен Гад.”

³Јосафат се исплаши и почна да Го бара Господа, та прогласи пост по сета Јудеја.

⁴Јудејците се собраа да Го бараат Господа: доаѓаа од сите јудејски градови за да Го бараат.

⁵Тогаш Јосафат стана во јудејскиот собор во Ерусалим, во Господовиот Дом, пред новиот двор,

⁶и рече: „Господи, Боже на нашите татковци, Ти си Бог на небото и владееш над сите кривобожечки царства. Во Твојата рака се таква сила и јачина така што никој не може да се додржи пред Тебе.

⁷Ти, о Боже наш, ги истера жителите на оваа земја пред Својот Израелски народ и му ја даде засекогаш на потомството на Својот пријател Авраам;

⁸и се населија во неа и Му изградија во неа Светилиште на Твоето Име, велејќи:

⁹’Кога ќе навали врз нас некакво зло, одмазднички меч или помор, или глад, та кога ќе застанеме пред овој Дом и пред Тебе, зашто Твоето Име е во овој Дом, и кога ќе извикаме кон Тебе во својата неволја, послушај нè и спаси нè.’

¹⁰Еве, сега Амоновите и Моавовите синови, и оние од Сирската Гора, преку кои не му дозволи на Израел да помине кога доаѓаше од Египетската Земја, туку ги заобиколи и не ги сотре -

¹¹и така, сега тие ни враќаат со зло доаѓајки да нè истераат од наследството кое Ти ни го даде.

¹²О Боже, зар нема да им судиш? Зашто во нас нема сила спрема тоа големо мноштво кое доаѓа на нас, ниту ние знаеме што да правиме, туку очите ни се насочени во Тебе.”

¹³Сите Јудејци стоеја пред Господа, со малите деца, со жените и со синовите.

¹⁴Тогаш Господовиот Дух слезе сред соборот - на Јазил, синот Захариев, син на Венај, син на Јеил, син на Матаниј - Левит од Асафовите синови.

¹⁵Тој рече: „Слушајте, сите Јудејци, Ерусалимци и ти цару Јосафате! Господ ви зборува вака: ‘Не бојте се и не плашете се од тоа големо мноштво, зашто ова не е ваша војна, туку Божја.

¹⁶Утре слезете против нив; тие ќе се искачуваат по Асиската Нагорница, а вие ќе ги сретнете на крајот на долината кон Јеруилската Пустина.

¹⁷Не треба да се биете; поставете се, стојте па гледајте како ќе ви помогне Господ.’ Еј Јудо и Ерусалиме, не бојте се и не плашете се; утре излезете пред нив, и Господ ќе биде со вас!”

¹⁸Тогаш Јосафат падна ничкум на земјата, и сите Јудејци и Ерусалимци паднаа пред Господа за да Му се поклонат.

¹⁹Потоа левитите од Катовите синови и од Кореевите синови станаа и почнаа да Го фалат со сиот глас Господа, Израелевиот Бог.

²⁰Поранија наутро и тргнаа кон пустината Текуј; кога излегуваа, Јосафат застана и рече: „Чујте ме, еј Јудејци и Ерусалимци, надевајте се во Господа својот Бог, и ќе се оддржите; надевајте се во Неговите пророци и ќе успеете!”

²¹Потоа се посоветува со народот и ги постави Господовите пејачи и фалители, кои ќе ја слават Неговата светост и ќе одат пред вооружените чети и ќе пеат: „Славете Го Господа зашто е вечна Неговата љубов!”

²²Кога почнаа да воскликнуваат и да слават, Господ предизвика несогласност меѓу Амонците, Моавците и оние од Сирската Гора, кои излегоа против Јудеја та беа разбиени.

²³Зашто Амоновите синови и Моавците станаа против оние од Сирската Гора за да ги сотрат и уништат; а кога свршија со оние од Сир, почнаа да удираат еден на друг та се истребија.

²⁴Кога Јудејците дојдоа до стражарницата кон пустината и се обѕрнаа на мноштвото, а тоа ете, мртви тела лежат по земјата; никој не се спаси.

²⁵Тогаш Јосафат дојде со народот за да го собере пленот, и најдоа многу: секакво богатство, облеки и скапоцени предмети; се награбија толку што не можеа веќе да носат; три дни го грабаа пленот, зашто го имаше многу.

²⁶Во четвртиот ден се собраа во Долината на Благословот: таму Го фалеа Господа, па затоа тоа место беше наречено Емек Берака, Долина на Благослов, до денес.

²⁷Потоа сите Јудејци и Ерусалимци, со Јосафата на чело, се свртија за да се вратат во Ерусалим со веселба, зашто Господ ги развесели над нивните непријатели.

²⁸Дојдоа во Ерусалим со псалтири, со гуслиња и со труби во Господовиот Дом.

²⁹А Божјиот страв влезе во сите земни царства кога чуја дека Господ завојува против Израелевите непријатели.

³⁰Така се смири Јосафатовото царство, зашто Бог му даде мир од сите страни.

³¹Јосафат царуваше над Јудејците. Му беа триесет и пет години кога се зацари; царуваше дваесет и пет години во Ерусалим; мајка му се викаше Азува, а беше ќерка Силеева.

³²Одеше по патот на Аса не свртувајќи од него, туку чинејќи што е право во Господовите очи.

³³Само, не беа отстранети високите места, зашто народот уште не го имаше насочено своето срце кон Бога на татковците.

³⁴Другите Јосафатови дела, од првите до последните се запишани во книгата на Ананиевиот син Јуј, и се распоредени во книжниот Свиток за израелските цареви.

³⁵Потоа јудејскиот цар Јосафат се здружи со израелскиот цар Охозиј, кој работеше безбожно.

³⁶Се здружи со него за да направат бродови и да отидат во Тарсис; направија бродови во Есион Гавер.

³⁷Додавовиот син Елиезер од Мариса, прорече против Јосафат: „Бидејќи се здружи со Охозиј, Господ ќе ги разурне твоите дела.” Бродовите се разбија и не можеа да отпловат во Тарсис.