Read Библија, Константинов Јов 14 Bible Online

Јов 14 - Библија, Константинов bible

Јов 14

¹„Човек кого жена го родила е кусовечен и полн со неволји.

²Како цвет никне и веќе венее, бега како сенка, не застанувајќи.

³Зар ги отвораш очите врз таков и го изведуваш на суд пред Тебе?

⁴Кој ќе извлече чисто од нечисто? Никој!

⁵Зашто неговите денови се доброени, од Тебе зависи бројот на неговите месеци, кога му поставуваш непреминлива граница.

⁶Симни го од него погледот за да може да почине, како наемникот што го довршува својот ден.

⁷Па ни на дрвото не му пропадна сета надеж, пресечено, тоа пак раззеленува и нови младици никнуваат од него.

⁸Ако неговиот корен и остарее во земјата, ако неговата пенушка се исуши во прав,

⁹штом ќе почувствува вода, тоа ќе распапи и ќе пушти гранки како ново стебло.

¹⁰Но кога човекот умре, останува покосен, кога смртникот издивне, каде е тој тогаш?

¹¹Сета вода од морето може да испари, и да секнат реките, да пресушат сосем,

¹²но човекот кога ќе легне, не станува веќе, додека се небесата, не ќе се крене.

¹³О, кога би сакал да ме скриеш во Шеолот, да ме засолниш додека не Ти помине гневот, да ми определиш рок, кога ќе си спомниш за мене!

¹⁴Зашто, кога човекот умре, зар може да оживее? Би те чекал во сите денови на своето војување, додека не дојдеш да ми дадеш смена.

¹⁵Би ме повикал, а јас би се одѕвал; имаш желба за делото на Своите раце.

¹⁶А сега дебнеш над секој мој чекор, не сакаш да ми простиш ниеден грев,

¹⁷го запечати мојот престап во вреќа и ја криеш сета моја вина.

¹⁸Навистина! Како што еднаш се урна планината, како што стената се одмести од своето место,

¹⁹како што водата со време, го рони каменот, а поројниот дожд со буица ја испира сета земја, така ја уништуваш надежта во човекот.

²⁰Го притеснуваш - тој си оди засекогаш со изменето лице, го испраќаш.

²¹Му ги почитуваат децата - за тоа ништо не знае; ако се презрени не размислува за тоа.

²²Тој единствено страда заради своето тело, тој единствено тагува заради својот живот.”