Read Библија, Константинов Јов 3 Bible Online

Јов 3 - Библија, Константинов bible

Јов 3

¹Потоа Јов ја отвори својата уста и го проколна својот ден;

²ја почна својата беседа и рече:

³„О, да загинеше денот во кој се родив и ноќта што соопшти: „Се зачна машко!”

⁴Тој ден нека стане црна темнина! Бог од висините да не си спомнува за него, сончевата светлина да не го осветлува повеќе!

⁵Мракот и смртната сенка да се отимаат за него, густата темнина да го покрие сосем, дневните смрачувања да го морат со страв!

⁶О, темнината да го присвои сиот, нека не им се додава на деновите на годината, нека не влегува во броењето на месеците!

⁷А онаа ноќ да биде жалосна довека, да не се чуе радосно воскликнување во неа!

⁸Да ја проколнат оние, што го проколнуваат денот и што се способни да го разбудат Левијатанот!

⁹Да се помрачат ѕвездите на нејзиното разденување, напразно таа да и се надева на виделината, и да не ги гледа никогаш веѓите на зората!

¹⁰Зашто не ми ја затвори вратата од утробата, да ја скрие маката од моите очи!

¹¹Зошто не сум мртов од мајчиното крило, зошто не издивнав излегувајќи од утробата?

¹²Зошто ме прифатија двете колена и двете гради, за да ме надојат?

¹³Во вечен мир би почивал сега, би спиел, својот покој би го уживал.

¹⁴Заедно со цареви и со советниците на земјата, кои си изградија гробници за себеси,

¹⁵или со кнезовите, богати со злато, што ги наполнија своите куќи со сребро.

¹⁶Не ќе постоев - ќе бев како закопано недоносче, како новороденче што не ја виде светлината.

¹⁷Беззакониците не беснеат веќе таму, уморените наоѓаат починка таму.

¹⁸Таму ги оставаат на мир заробениците: не го слушаат веќе гласот на стражарот.

¹⁹Малиот лежи таму заедно со големиот, робот е слободен од својот господар.

²⁰Зошто да му се подари видело на несреќникот и живот на луѓето со загорчена душа,

²¹кои ја бараат смртта, а таа не доаѓа и копаат по неа како по богатство?

²²Тие ќе се радуваат и ќе воскликнуваат од среќа кога би го нашле својот гроб.

²³Зошто му е тоа на човекот, чиј пат е скриен, кого Бог го заградил од сите страни.

²⁴Затоа гледајќи храна, треба да воздивнам, моите крици се разлеваат како вода.

²⁵Се обистини моето стравување, еве, ме снајде она од што се боев.

²⁶Ни покој ни мир нема веќе за мене, во моите маки никогаш немам починка.”