Read Библија, Константинов Проповедник 2 Bible Online

Проповедник 2 - Библија, Константинов bible

Проповедник 2

¹Тогаш реков во своето срце: „Дај да го испитам уживањето, и да видам што дава насладувањето” - но ете: и тоа е празнина!

²За смеењето реков: „Лудост е!” за уживањето: „Што ползува тоа?”

³Си помислив во срцето да го веселам телото со вино, додека срцето сè уште се раководи одмудроста; посакав да ја прегрнам и лудоста, како би дознал дали ги усреќува луѓето она што го прават под небесата за време наизброените денови на својот живот.

⁴Направив големи дела: изградив дворци за себе, посадив лозја;

⁵си направив градини и овоштарници, посадив во нив секакви овошки.

⁶Направив езера за да ги наводнувам посадените дрва.

⁷Купив робови и робинки, имав и домашни слуги, а исто и стада со крупен и ситен добиток повеќе од кој и да е друг пред мене во Ерусалим.

⁸Натрупав сребро и злато и скапоцености од царевите и покраините; набавив пејачи и пејачки и секакви човечки раскоши, сè сокровиште на сокровиште.

⁹И станав толку голем, поголем од кој и да е пред мене во Ерусалим; а не ме остави ни мојата мудрост.

¹⁰И што да ми посакаа очите, не им скратував, ниту му бранев на моето срце некаква веселба, туку моето срце му се радуваше на секој мој труд, и таква му беше наградата на секој мој напор.

¹¹А тогаш ги разгледав сите свои дела, сите напори што ги вложив за да дојдам до нив - и ете, сè е тоа суета и гониветер! И нема полза под сонцето.

¹²Потоа ја свртив мојата мисла кон мудроста, кон глупоста и кон лудоста. Што би направил човек кој дошол после царот? Освен тоа што е веќе направено.

¹³И сознав дека мудроста е подобра од лудоста, како што е светлината подобра од темнината.

¹⁴На мудрецот очите му се во главата, а безумниот скита во темнина. Но знам исто така дека двајцата ги стигнува иста коб.

¹⁵Затоа си реков во себеси: „Каква е судбината на лудиот, таква ќе ми е и мене. Зошто тогаш да сум помудар од другите?” И реков во срцето: „И тоа е суета!”

¹⁶Зашто ни мудриот ни безумниот немаат траен спомен: по некое време заборавот ќе ги покрие двајцата! И, мудрецот умира како и безумникот.

¹⁷Го замразив животот, зашто ми се стори тешко сè што се збиднува под сонцето: зашто сè е суета, и тежина на духот.

¹⁸Замразив сè за што се трудев под сонцето и што сега му го оставам на својот наследник.

¹⁹Кој знае дали тој ќе биде мудар или луд? Па сепак тој ќе биде господар на сета моја мака во која ги вложив сето свое напрегање и мудроста под сонцето. И тоа е суета.

²⁰И почнав да очајувам заради големиот напор со кој се трудев под сонцето.

²¹Зашто човекот се труди мудро и со знаење и успешно, па сè тоа треба да го остави во наследство на друг, кој воопшто не се трудел околу тоа. И тоа е суета и големо зло.

²²Зашто што добива човекот за својот напор и труд што ги поднесува под сонцето?

²³Зашто сите негови денови се макотрпни, работите му се полни со грижи; па ни ноќе не мирува неговото срце. И тоа е суета.

²⁴Нема друга среќа за човекот освен да јаде и да пие и да биде задоволен со својата работа. И тоа е, гледам, дар на Божјата рака.

²⁵Зашто кој може да јаде, кој може да се насладува, повеќе од мене.

²⁶Тој му дарува мудрост, сознавање, радост на оној што Му е по волјата, а на грешникот му дава мака да собира и да натрупува за оној кој е по Божја волја. И тоа е суета и тежина на духот.