Read Библија, Константинов Проповедник 3 Bible Online

Проповедник 3 - Библија, Константинов bible

Проповедник 3

¹Сè има свое доба, и секоја работа под небото свое време.

²Време за раѓање и време за умирање; време за садење и време за корнење на посаденото.

³Време за убивање и време за лечење; време за разурнување и време за градење.

⁴Време за плачење и време за смеење; Време за тажење и време за играње.

⁵Време за фрлање камења и време за собирање на камења; време за прегрнување и време кога се остава прегрнувањето.

⁶Време за барање и време за губење; време за пазење и време за отфрлање.

⁷Време за кинење и време за шиење; време за молчење и време за зборување.

⁸Време за љубење и време за мразење; време за војна и време за мир.

⁹Која е ползата на работникот од неговиот труд?

¹⁰Ја видов таа грижа, што Бог им ја даде на човечките синови, за да се трудат во тоа.

¹¹Сè што прави Тој е прекрасно во свое време; им ја всадил вечноста во нивните срца, иако човек не може да ги постигне делата што Бог ги прави од почеток до крај.

¹²Знам дека нема друга среќа за човекот освен да се весели и да прави добро за време на својот живот.

¹³И кога човекот јаде и пие и ужива во својот труд, и тоа е Божји дар.

¹⁴И знам дека сè што прави Бог, останува довека. На тоа не може ништо да му се додаде, ниту може да му се одземе; а Бог прави така за да имаат стравопочитување од Него.

¹⁵Што суштествува, веќе било, и што ќе биде, веќе суштествувало; а Бог го обновува она што помина.

¹⁶Уште гледам дека под сонцето: местото на судот, а таму - беззаконие и место правда - таму неправда.

¹⁷Реков во своето срце: „Бог ќе им суди и на праведникот и на злосторникот зашто тука има време за секакво нешто и за секое дело:

¹⁸реков во своето срце: „Луѓето се однесуваат така, што Бог може да покаже какви се навистина, дека се едни за други како ѕверови,”

¹⁹Зашто навистина, кобта на луѓето и ѕверовите е една и иста. Како гинат едните, така гинат и другите; и дишат со еднаков здив, и човекот со ништо не го надминува ѕверот, зашто сè е суета.

²⁰И едните и другите заминуваат на исто место; сите станаа од прав и се враќаат во правот.

²¹Кој знае дали човечкиот дух се искачува горе, а духот на ѕверот слегува долу во земјата?

²²Согледувам дека нема друга среќа за човекот освен радоста во своето дело, зашто тоа му припаѓа, а кој ќе го доведе до тоа да дознае што ќе биде после него?