Read Библија, Константинов Еремија 48 Bible Online

Еремија 48 - Библија, Константинов bible

Еремија 48

¹Против Моав. Вака зборува Господ над Воинствата, Израелевиот Бог: „Тешко и на гората Нево, зашто е запустена, засрамен е Киријатаим и освоен, тврдината засрамена, разурната,

²ја нема веќе моавската гордост. Пропаста му ја сковаа во Есевон: ‘Ајде да го истребиме од народите!’ А ти, Мадмене, ќе бидеш разурнат, мечот веќе иде по тебе!

³Слушај! Лелеци се слушаат од Оронаим: ‘Грабеж, страшна пропаст!’

⁴„Моав е здробен! се слуша врескањето на неговите мали.

⁵Да, нагоре по ридот Луит се искачуваат плачејќи. Да, низ надолниците на Оронаим, се разнесува писокот над пропаста.

⁶Бегајте, спасувајте го животот, угледајте се на пустинските ослиња!”

⁷Зашто се надеваше во твоите тврдини, ќе бидеш и ти освоен. Хамос заминува на заточение, со своите свештеници и кнезови.

⁸Запустувачот ќе дојде во секој град, ниеден нема да му избега: Долината ќе биде ограбена, Висорамништето запустено, зборува Господ.

⁹Ставете му на Моав надгробен камен, зашто е урнат до основи; неговите градови се пустини, во нив никој не живее.

¹⁰Проклет да е кој негрижливо ги извршува Господовите работи! Проклет да е кој својот меч не ќе го омрси со крв!

¹¹Од својата младост Моав уживаше мир, лежеше врз својата дрождина, никогаш не го преточуваа од бочва во бочва, никогаш не отиде на заточение: затоа вкусот му остана свеж, мирисот непроменет.

¹²Но еве, доаѓаат денови - зборува Господ - и Јас ќе му испратам угнетувачи кои што ќе го преточуваат, ќе ги испразнат неговите бочви и ќе ги искршат неговите садови.

¹³И тогаш Моав ќе се засрами заради Хамос, како што Израелевиот дом се засрами заради Ветил во кого се надеваше.

¹⁴Како можете да речете: ‘Ние сме јунаци, храбри воини.’

¹⁵Запустувачот на Моав се нафрли врз него; цветот на неговата младост слегува во кланиците, зборува Царот, Господ над Восјките Нему Му е Име.

¹⁶Наближува Моавовата пропаст, брза неговата гибел.

¹⁷Жалете го, сите негови соседи, и сите кои што го знаете неговото име. Речете: ‘Како ли се скрши цврстата палка, величественото жезло!’

¹⁸Слези од својата слава, седи во кал, жителке, девонска ќерко! Зашто запустувачот на Моав се нафрли врз тебе, ги разурна сите твои тврдини.

¹⁹Застани на патот и набљудувај, о жителу на Ароир! Прашај ги бегалците и преживеаните, прашај ги: ‘Што се случи тоа?’

²⁰Моав се срами, зашто е скршен. Плачете, липајте! Известете во Арнон дека Моав е запустен.

²¹Судот стигна над Висорамнината и над Олон, Јаса и Мифат,

²²над Девон, Нево, Вет Девлатаим,

²³Киријатаим, Вет Гамул, Вет Моен,

²⁴Кериот, Восор и над сите градови на Моавската Земја, далечните и блиските.

²⁵Рогот на Моав му е здробен, раката му е скршена.

²⁶Испијанете го, зашто сакаше да се возвиши над Господа: Моав нека се прпелка сега во својата блуваница, та и тој нека биде за потсмев.

²⁷Нели тебе Израел ти беше за потсмев? Дали можеби го најдоа во кражба, та мавташ со главата штом зборуваш со него?

²⁸„Оставете ги градовите, живејте во пештерите, жители на Моав! Бидете како гулаби што се гнездат врз стрмна карпа на работ на нејзината бездна!

²⁹Чувме за надуеноста на Моав, преголема надуеност, за неговата гордост, фалење, возвишување, за гордоста на неговото срце!

³⁰Го познавам Јас неговиот бес - говори Господ, лагата на неговите зборови!

³¹Затоа треба да лелекам над Моав, да плачам над сите Моавци, да липам заради луѓето на Кир Ерес.

³²Повеќе отколку над Јазир, ќе плачам за тебе, о сивамска лозо, чии подници се протегаа преку море, стигаа сè до Јазир. Врз твоите берби и жетви сега падна запустувачот.

³³Исчезнаа радоста и веселбата, од овоштарниците и од Моавската Земја. Снема вино во бочвите, газачите веќе не го газат грозјето, веселите звуци веќе не се весели.

³⁴Викањето на Есевон и Елеал се слуша сè до Јаса. Викаат од Сигор до Оронаим и до Еглат Шелишиј, зашто и нимримските води се претворија во пустина.

³⁵Во Моав ќе направам - говори Господ - да не се искачуваат на високите места и да не им се кади на неговите богови.

³⁶Затоа срцето ми трепери како кавал за Моав, Моето срце трепери како свирка за луѓето на Кир Ерес: зашто пропадна печалбата што ја спечалија!

³⁷Сите глави се избричени и брадите потстригани; на сите раце засеци, вреќиште околу слабините.

³⁸На сите покриви на Моав и на неговите раскрсници само викања за помош, зашто го скршив Моав како врчва што никому не му е потребна - говори Господ.

³⁹Како ли ја скршив? Колку срамно Моав се даде во бегство! Моав стана потсмев и страшило за сите соседи.”

⁴⁰Зашто вака зборува Господ: „Ете, како орел трепери, над Моав шири крилја.

⁴¹Градовите се заземени, тврдините освоени. Во тие денови срцето на моавските јунаци ќе биде како срцето на жена во породилни болки.

⁴²Моав е избришан од народите, зашто се возвиши над Господа.

⁴³Страв, јама и примка за тебе, жители на Моав! - говори Господ.

⁴⁴Кој ќе му избега на стравот ќе падне во јамата; кој ќе се извлече од јамата, ќе падне во примка. Да, тоа ќе го навалам врз Моав во деновите на неговата казна - зборува Господ.

⁴⁵Во есевонската сенка застануваат исцрпените бегалци. Но оган излегува од Есевон, пламен лиже од сионскиот дворец и му ги голта слепоочниците на Моав и темето на бунтовничките синови.

⁴⁶Тешко ти тебе, Моаву! Замислен си, Хамосов народу! Зашто твоите синови ги одведоа во заточение, твоите ќерки во пленство.

⁴⁷Но ќе му ја изменам кобта на Моав во иднина” - зборува Господ. Дотука - судењето на Моав.