Read Библија, Константинов Еремија 51 Bible Online

Еремија 51 - Библија, Константинов bible

Еремија 51

¹Господ зборува вака: „Ете, Јас подигам против Вавилон и против халдејските жители погубувачки ветер.

²Ќе испратам во Вавилон вејачи за да го веат и да ја просеат неговата земја низ решето. Кога ќе го опколат од сите страни во кобниот ден,

³стрелецот нека не го остава настрана лакот, нека не го соблекува оклопот! Не штедете ги нивните младинци, уништете му ја сета војска!

⁴Убиените ќе паѓаат по Халдејската Земја, прободени по неговите улици.

⁵Не, Израел - Јудеја - не е вдовица на својот Бог, Господ над Воинствата, иако е нивната земја полна со гревови, против Израелевиот Светец.”

⁶Бегајте од Вавилон, секој нека го спаси својот живот, за да не изгине заради неговото беззаконие, зашто ова е време на Господовата одмазда, секому му плаќа според заслугата!

⁷Вавилон беше златна чаша во Господовата рака, чаша што го испијани целиот свет. Со тоа вино народите се испијанија, и затоа народите се избезумија.

⁸Одненадеж падна Вавилон, разрушен: затажете над него! Побарајте балсам за неговата рана: можеби ќе оздрави!

⁹Го лечевме Вавилон, ама не се исцели. Да го пуштиме, да се вратиме секој во својот крај! Зашто неговата пресуда допира до небото и се дига под облаците.

¹⁰Господ ја изнесе нашата правда! Ајде да му го објавиме на Сион делото на Господа, нашиот Бог.

¹¹Наострете ги стреличките, наполнете ги туловите! Господ го поттикна духот на медиските цареви, зашто намисли да го сотре Вавилон, Господова е тоа одмазда, одмазда за Неговиот Храм.

¹²Развејте го знамето, вавилонски ѕидови! Зајакнете ги стражите! Поставете стражари! Разместете заседи! Зашто Господ што ќе намисли, сега тоа го врши како што им рече на жителите на Вавилон.

¹³О ти што престојуваш крај големите води и што си богат со секакви блага! Сега ти дојде свршеникот, крајот на твојата лакомост.

¹⁴Со Својот живот се заколна Господ над Воинствата: „Ќе те наполнам со луѓе како со скакулци, ќе се надигне против тебе бојна викотница.”

¹⁵Тој со Својата сила ја создаде земјата, со Својата мудрост ја утврди вселената и со Својот разум ги оптегна небесата.

¹⁶Кога ќе екне Неговиот глас, шумат водите на небесата, ги крева облаците од крајот на земјата: му создава молњи на дождот, го изведува ветерот од неговите засолништа.

¹⁷Секој човек безумствува во своето знаење, секој златар се засрамува од својот кип, зашто киповите му се само измама, нема дух во нив.

¹⁸Тие се суетни, смешни творби, ќе пропаднат во денот на казната.

¹⁹„Јакововиот Дел” не е како тие: зашто Тој создаде сè, Израел е племе на неговото наследство. Господ над Воинствата е Неговото Име.

²⁰„Ти ми беше млат, воено оружје. Со тебе ги поразив народите, со тебе ги разорував царствата.

²¹Со тебе ги удрив коњот и коњаникот, со тебе ги удрив бојната кола и возачот.

²²Со тебе ги удрив мажот и жената, со тебе ги удрив старецот и детето. Со тебе ги удрив младецот и девицата, со тебе ги удрив пастирот и стадото.

²³Со тебе ги поразив земјоделецот и неговата запрега, со тебе ги удрив намесниците и управителите.

²⁴Ама сега му плаќам на Вавилон пред вашите очи и на сите Халдејци за сето зло што му го направија на Сион - говори Господ.

²⁵Еве Ме врз тебе, Горо разурнувачка - говори Господ - разурнувачко на целиот свет! Ќе замавнам со раката против тебе, ќе те симнам од стрмната карпа, ќе те претворам во изгорена гора.

²⁶Од тебе веќе нема да делкаат аголен камен ни камен основник, ќе бидеш вечна пустина” - говори Господ.

²⁷Подигнете го знамето во земјата, затрубете во рог меѓу народите! Подгответе ги народите против него, повикајте ги царствата против него - Арарат, Миниј, Асханаз! Поставете водач против него, коњите нека се нафрлат како влакнести скакулци!

²⁸Подгответе ги народите против него, мидиските цареви, војводите и нивните заменици и сета земја со која што владеат.

²⁹Земјата ќе се тресе, ќе трепери, кога ќе почнат да се искачуваат кон Вавилон сите Господови намисли, за да ја претвори Вавилонската Земја во ненаселена пустина.

³⁰Вавилонските јунаци се откажаа од борбата, заседнаа во тврдините, ја снема нивната сила: станаа како жени. Изгорени се неговите домови, скршени се лостовите на вратите.

³¹Брзоодецот престигнува брзоодец, гласник трча по гласникот, за да му јават на вавилонскиот цар дека градот му е заземен од сите страни,

³²бродовите се заземени, тврдините се изгорени со оган, а јунаците исплашени.

³³Зашто вака зборува Господ, Израелевиот Бог: „Вавилонската ќерка е како гумно во времето кога се гази по него; уште малку, и ќе и дојде времето на жетвата.

³⁴Ме изеде, ме сотре Навуходоносор, вавилонскиот цар, ме отфрли како празен сад, тој ме проголта како змев, го наполни желудникот, ме истера од мојот Еден.”

³⁵„Насилството и моите страдања врз Вавилон!” зборуваат жителите на Сион. „Мојата крв врз Халдејците!” зборува Ерусалим.

³⁶Затоа Господ зборува вака: „Еве, Јас ќе ја бранам твојата парница и ќе те одмаздам. Ќе го пресушам неговото море, и ќе ги пресушам неговите извори.

³⁷Вавилон ќе биде куп урнатини, дувло на шакали, ужас и потсмев, ненаселен крај.

³⁸Сите заедно рикаат како лавови, вијат како лавчиња.

³⁹Кога ќе се стоплат, ќе им приредат пијанка, ќе ги напојат за да се повеселат, и да заспијат со вечен сон, па веќе да не се разбудат - говори Господ.

⁴⁰Ќе ги одведам како јагниња на колење, како јарци и овни.

⁴¹Како ли е заземен Сесах, како е освоена таа гордост на сета земја? Како ли стана Вавилон страшило на народите?

⁴²Морето се надига против Вавилон, неговите бранови го прекрија.

⁴³Неговите градови станаа пустина, земјата сува, пустина: човек не живее во неа, ниту низ неа поминува човечки син.

⁴⁴Ќе го казнам вавилонскиот Вал, ќе му го одземам од устата тоа што го голтнал. Народите веќе не ќе се собираат кај него, ќе се разурнат вавилонските ѕидови.

⁴⁵Излези од него, народе Мој! Нека секој го спаси својот живот од жестокиот Господов гнев!

⁴⁶Нека срцето не ви ослабее! Не бојте се од гласовите што се шират низ земјата, една година вакви, друга - онакви, и дека во земјата владее насилство, та силник станува силник.

⁴⁷Зашто еве доаѓаат денови кога ќе ги казнам вавилонските кипови, и сета земја ќе му се засрами, и сите негови погубени ќе лежат среде градот.

⁴⁸Тогаш над Вавилон ќе воскликнуваат небото и земјата, и сè што е на нив, зашто од север ќе се нафрлат врз градот, опустувачи!” - говори Господ.

⁴⁹И Вавилон треба да падне за погубените Израелци, како што за Вавилон паѓаа истепани сите земји.

⁵⁰Вие што му избегавте на мечот, одете си, не останувајте тука. Спомнувајте си за Господа во далечната земја, и Ерусалим нека ви биде на срце.

⁵¹Се срамевме слушајќи го срамот, руменило ни го прекри лицето, кога туѓинците навлегоа во Светилиштето на Господовиот Дом.

⁵²„Затоа, ете, доаѓаат денови - говори Господ -кога ќе ги казнам нивните кипови, и по целата негова земја ќе офкаат ранетите.

⁵³Ако Вавилон се искачи до небото, ако се утврди на недостапно место, на Моја заповед ќе се нафрлат врз него запустувачите” - говори Господ.

⁵⁴Чујте го викањето за помош од Вавилон и страшниот пораз од Халдејската Земја!

⁵⁵Зашто Самиот Господ го запустува Вавилон, Тој го стивнува неговиот страшен шум: неговите бранови шумеа како големи води, се слуша нивното бучење.

⁵⁶Да, запустувачот дојде во Вавилон, фатени се неговите воини, скршени им се лаковите. Навистина, Господ е Бог одмаздник Кој плаќа според заслугата.

⁵⁷„Ќе му ги испијанам кнезовите и мудреците, војводите, намесниците и воините: за да заспијат со вечен сон па веќе да не се разбудат” - зборува Царот, Името Му е Господ над Воинствата.

⁵⁸Вака говори Господ над Војските: „Широките вавилонски ѕидови ќе бидат разурнати до основите, а неговата висока врата ќе биде спалена со оган. Напразно ќе се трудат народите, народите ќе се измачуваат за оган!”

⁵⁹Еве ја заповедта што пророкот Еремија му ја даде на Серај, синот Масиин, синот Нириин, кога Серај тргна во Вавилон со Седекија, јудејскиот цар, во четвртата година на неговото владеење. Серај беше голем постелник.

⁶⁰Еремија ја имаше запишано во еден книжен свиток сета несреќа што требаше да дојде врз Вавилон - сите оние пророштва напишани против Вавилон.

⁶¹Еремија му рече на Серај: „Кога ќе дојдеш во Вавилон, барај прилика да ги објавиш сите овие зборови.

⁶²И речи: ‘Господи, Ти Самиот рече дека ќе го сотреш ова место, па во него веќе ништо не ќе биде, ни човек ни животинче, туку ќе стане вечна пустина.’

⁶³Кога ќе го прочиташ овој книжен свиток, врзи го за камен и фрли го во Еуфрат.

⁶⁴И речи: ‘Вака ќе потоне Вавилон и не ќе се подигне веќе од бедата што ќе ја навалам врз него. И тие ќе изнемоштат. ‘“ Тоа се Еремиините зборови.