Read Библија, Константинов П.Еремиин 4 Bible Online

П.Еремиин 4 - Библија, Константинов bible

П.Еремиин 4

¹Како потемне златото, тоа суво злато! Светото камење се истури по аглите на сите улици.

²Сионските синови, некогаш ценети како најчисто злато, ах! сега ги ценат како глинени садови, како дело на грнчаревите раце!

³Па и шакалите ги подаваат градите и ги дојат младите, но ќерките на мојот народ станаа сурови како ноеви во пустината.

⁴Јазикот на доилчето се лепи за непцето од жед. Децата пиштат за леб, а никој да им го даде.

⁵Оние, кои некогаш се сладеа со избрани јадења гниат по улиците; некогаш носени во црвено сукно сега се тркалаат по буништето.

⁶Поголем беше гревот на Ќерката на мојот народ отколку гревот на Содом, што во миг на окото беше разурнат, а ничија рака не се дигна против него.

⁷Нејзините младинци беа некогаш почисти од снегот, побели од млекото, порумени од корал им беа телата, лицето мазно како сафир.

⁸Сега образот им е поцрн од саѓите, не се препознаваат веќе на улица. Кожата им се лепи за коските, сува како дрво.

⁹Како се среќни оние што мечот ги прободе, посреќни од оние, кои ги умртви гладот; кои паѓаат исцрпени, зашто им недостигаат земјините плодови.

¹⁰Рацете на жените со меко срце ги вареа своите деца, се хранеа со нив во времето на пропаста на Ќерките на мојот народ.

¹¹Господ го засити Својот бес, ја излеа својата јаросна расрденост, раздува на Сиои оган, што ги изгорува и самите негови основи.

¹²Не веруваа земните цареви ни вкупното население на земјата дека угнетувачот и непријателот ќе влезат низ ерусалимската врата.

¹³Заради гревот на своите пророци, заради беззаконието на свештениците, кои сред градот ја пролеваа крвта на праведниците!

¹⁴Бладаа како слепи по улиците, извалкани со крв, та никој не смееше да се допре до нивната облека.

¹⁵Отстапете нечисти! - им викаат. Отстапете! Не допирајте се!” И тие си заминаа смутени; а меѓу народот говореа: „Подобро е да ги нема! „

¹⁶Господовото лице ги распрсна, Тој веќе не ги гледаше. Не ги почитуваат веќе свештениците, не ги сожалуваат старците.

¹⁷Очите веќе ни потемнеа, чекајќи помош но напразно! од нашите стражарници, гледајќи во далечина, го чекавме народот, кој не можеше да нè спаси.

¹⁸Не дебнат при чекорите за да не одиме по своите раскрсници. Ни се ближи крајот, ни се исполнија деновите, доаѓа нашиот крај.

¹⁹Нашите гонители беа побрзи од орлите на небото; нè гонеа во планината, нè пречекуваа во заседа во пустината.

²⁰Нашиот животен здив, Господовиот помазамик, падна во нивните јами - тој за кого што зборувавме: „Во неговата сенка ќе живееме меѓу народите.”

²¹Радувај се и весели се, Едомска ќерко, Ти, која што живееш во земјата Уз! Чашата ќе дојде и до тебе, ќе се испијаниш и ќе се разголиш.

²²Твојот грев е искупен, Сионска ќерко, веќе не ќе те водат во прогонство. Ќе го казнат твоето беззаконие, Едомска ќерко, ќе ги откријат твоите гревови.