Read Библија, Константинов Лука 8 Bible Online

Лука 8 - Библија, Константинов bible

Лука 8

¹Потоа, одеше по градовите и селата, проповедувајќи и навестувајќи го Божјото Царство. А со Него беа Дванаесетмината

²и некои жени, кои беа излечени од зли духови и болести: Марија, наречена Магдалена, од која беа излегле седум бесови;

³и Јоана сопруга на Иродовиот управител Хуза; Сусана и многу други, кои им служеа со своите имоти.

⁴Откако се собра големо множество и кога луѓе од сите градови дојдоа при Него, им рече во парабола:

⁵”Излезе сејач да сее свое семе. И додека сееше - едно падна покрај патот, и го изгазија и небесните птици го исколваа.

⁶Друго пак падна на камен, изникна и се исуши, зашто немаше влага.

⁷Друго падна меѓу трње и трњето - растејќи со него - го задушија.

⁸А друго падна на добра земја, изникна и донесе стократен плод.” Кога го рече тоа, извика: „Кој има уши да слуша нека слуша!”

⁹А Неговите ученици Го прашаа, што значи оваа парабола?

¹⁰Тој пак им рече: „Вам ви е дадено да ги знаете тајните на Божјото Царство; а на другите им се даваат во параболи, така што: гледајќи да не гледаат и слушајќи да не разбираат.

¹¹А ова парабола значи: семето е Божјото Слово.

¹²Оние крај патот - тие чуле; потоа доаѓа ѓаволот и им го зема словото од нивните срца, за да не поверуваат и да не се спасат.

¹³На камен се тие, кои - штом чујат - со радост го примаат Словото, но ни тие немаат корен; веруваат некое време, но отпаѓаат во време на искушенија.

¹⁴Паднатото меѓу трње, тоа се оние, кои слушале и кога си отидат ги задушуваат грижите, богатството и животните уживања, и не донесуваат зрел плод.

¹⁵А она на добрата земја - тоа се оние, кои ќе го чујат Словото, го чуваат во добро и чисто срце и донесуваат плод во трпение.”

¹⁶”Никој - кој запалил светилка - не ја покрива со сад ниту ја става под леглото, туку ја става на светилник, за да ја видат светлината оние, кои влегуваат.

¹⁷Зашто нема ништо тајно, што не ќе стане јавно; ниту скриено, што не ќе се разбере и излезе на видело.

¹⁸И така, внимавајте како слушате! Зашто, кој има, ќе му се даде; кој нема, ќе му се одземе и она, што мисли дека го има.”

¹⁹А мајка Му и браќа Му дојдоа при Него, но не можеа да Му се приближат заради множеството.

²⁰И некој Му јави: „Мајка Ти и Твоите браќа стојат надвор и сакаат да Те видат.”

²¹А Тој им одговори и рече: „Моја мајка и Мои браќа се оние, кои го слушаат Божјото Слово и го исполнуваат.”

²²А еден ден, Тој влезе во кораб со Своите ученици и им рече: „Да минеме на другата страна на езерото!” И отпловија.

²³А Тој заспа додека пловеа. Тогаш над езерото се спушти бура и коработ се наполни со вода, и беа во опасност.

²⁴И дојдоа и Го разбудија, велејќи: „Учителе, Учителе! Загинуваме!” А Тој се разбуди, им запрети на ветерот и на брановите и се смирија, па настана тишина.

²⁵А ним им рече: „Каде ви е верата?” А тие, уплашени се чудеа и си рекоа еден на друг: „Кој е Овој што им заповеда на ветровите и на водата, и Му се покоруваат?”

²⁶И допловија до Гадаринскиот крај, спроти Галилеја.

²⁷А кога излезе на копно, Го сретна еден човек од градот, кој имаше зли духови, и долго време не носеше облека, ниту живееше во куќа, туку во гробовите.

²⁸Кога Го виде Исуса, извика, падна пред Него и рече многу гласно: „Што сакаш од мене, Исусе, Сине на Сèвишниот Бог? Те молам, не ме измачувај!”

²⁹Зашто му беше заповедал на нечистиот дух да излезе од човекот, кого го опфатил одамна, така што го врзуваа со вериги и го држеа во окови, и го чуваа, но тој ги раскинуваше оковите и бесот го гонеше во пустините.

³⁰Исус го праша: „Како ти е името?” Тој пак рече: „Легион”, зашто многу демони влегле во него.

³¹И Го замолија да не им наредува да одат во бездната.

³²А таму по ридот, имаше големо стадо свињи, што пасеа. И демоните Го замолија да им дозволи да влезат во свињите, и им дозволи.

³³И откако излегоа демоните од човекот, влегоа во свињите; и стадото се спушти низ стрмнината во езерото и се удави.

³⁴А кога пастирите видоа што се случи, избегаа и јавија за тоа во градот и во селата.

³⁵Луѓето пак излегоа да видат што се случи, па дојдоа при Исуса и го најдоа човекот, од кого излегоа нечистите духови, како седи до Исусовите нозе, облечен и умен, и се исплашија.

³⁶А тие, кои го видоа тоа, им раскажаа како беше спасен бесниот.

³⁷И целото множество од Гадаринската околина Го замоли да отиде од нив, зашто ги опфати голем страв, Тој пак влезе во коработ и се врати.

³⁸А човекот, од кого излегоа демоните, Го молеше да остане со Него; но го отпушти, велејќи:

³⁹”Врати се во својот дом и раскажувај што ти направи Бог!” И си отиде разгласувајќи по целиот град што му направи Исус.

⁴⁰А кога се врати Исус, народот Го прими, зашто сите Го чекаа.

⁴¹И ете, дојде човек, по име Јаир, кој беше настојник на синагогата, и падна пред Исусовите нозе и Го замоли да влезе во Неговата куќа,

⁴²зашто имаше единствена ќерка, на околу дванаесет години, и таа беше на умирање. И кога одеше, народот се туркаше околу Него.

⁴³А една жена, која страдаше дванаесет години од крвотечение и која го потроши сиот свој имот по лекарите, а ниеден не можеше да ја излечи,

⁴⁴Му пристапи одзади и се допре до работ на Неговата наметка, и веднаш и прекрати нејзиното крвотечение.

⁴⁵А Исус рече: „Кој се допре до Мене?” А кога сите одречуваа, Петар рече: „Учителе, многу народ Те турка и притиска.”

⁴⁶Исус пак рече: „Некој се допре до Мене, зашто почувствував дека сила излезе од Мене.”

⁴⁷А штом жената виде дека не може да се сокрие, пристапи треперејќи, падна пред Него и кажа пред сиот народ, зошто се допрела до Него и како оздравела веднаш.

⁴⁸А Тој и рече: „Ќерко, твојата вера те спаси; оди си со мир!”

⁴⁹Додека Тој уште зборуваше, дојде некој од куќата на настојникот и рече: „Ќерка ти умре, не измачувај Го повеќе Учителот!”

⁵⁰Штом Исус чу, му рече: „Не бој се! Само верувај и ќе биде спасена.”

⁵¹А кога дојде во куќата, не му дозволи никому да влезе со Него, освен на Петра, Јована и Јакова, и на таткото и мајката на девојчето.

⁵²Сите плачеа и тажеа по неа. Тој пак им рече: „Не плачете, зашто не е умрена, туку спие!”

⁵³И Му се потсмевнуваа, зашто знаеја дека е умрена.

⁵⁴А Тој ја фати нејзината рака и извика: „Дете, стани!”

⁵⁵И нејзе и се врати духот, и стана веднаш, и Тој нареди да и дадат да јаде.

⁵⁶Нејзините родители се зачудија, а Тој им заповеда никому да не кажуваат за тоа што се случило.