Read Библија, Константинов Јован 11 Bible Online

Јован 11 - Библија, Константинов bible

Јован 11

¹Беше и еден болен, Лазар од Витанија, од селото на Марија и сестра и Марта.

²А Марија - чиј брат Лазар беше болен - беше онаа, која Го помаза Господа со миро и ги избриша Неговите нозе со својата коса.

³И така, сестрите пратија до Него да Му кажат: „Господи, ете, болен е оној кого го љубиш.”

⁴А штом Исус го чу тоа, рече: „Болеста не е смртоносна, туку за Божја слава, за да се прослави Божјиот Син.”

⁵А Исус ги љубеше: Марта, и нејзината сестра, и Лазара.

⁶И кога чу дека е болен, остана тогаш уште два дена во местото, каде се наоѓаше.

⁷Потоа им рече на учениците: „Да отидеме пак во Јудеја.”

⁸Учениците Му рекоа: „Рави, Јудејците сега сакаа да Те убијат со камења, а Ти пак одиш онаму?”

⁹Исус одговори: „Зар денот нема дванаесет часови? Ако некој оди дење, не се сопнува, зашто ја гледа светлината на овој свет;

¹⁰а ако некој оди ноќе, се сопнува, зашто нема светлина во него.

¹¹Тоа им рече, а потоа продолжи: „Нашиот пријател Лазар заспа; туку, одам да го разбудам.”

¹²Тогаш учениците Му рекоа: „Господи, ако заспал, ќе оздрави.”

¹³Но Исус зборуваше за неговата смрт, а тие мислеа дека зборува за починка во сон.

¹⁴Тогаш Исус им рече јасно: „Лазар умре;

¹⁵и се радувам заради вас, дека не бев таму, - за да поверувате; туку, да отидеме при него.”

¹⁶Тогаш Тома, наречен Близнак, им рече на соучениците: „Да отидеме и ние да умреме со Него!”

¹⁷Исус пак дојде и најде дека е четири дена во гробот.

¹⁸А Витанија беше близу до Ерусалим, околу петнаесет стадии;

¹⁹и мнозина Јудејци беа дошле при Марта и Марија да ги утешат за братот.

²⁰Штом чу Марта дека доаѓа Исус, Му излезе во пресрет; а Марија седеше дома.

²¹Тогаш Марта Му рече на Исуса: „Господи, ако беше тука, не ќе умреше брат ми.

²²И сега знам дека Бог ќе Ти даде, што и да помолиш од Бога.”

²³Исус и рече: „Твојот брат ќе воскресне.”

²⁴Марта Му рече: „Знам дека ќе воскресне, при воскресението, во последниот ден.”

²⁵Исус и рече: „Јас Сум Воскресението и Животот; кој верува во Мене - и да умре - ќе живее.

²⁶И секој, кој живее и верува во Мене, нема да умре довека. Веруваш ли во ова?”

²⁷Му рече: „Да, Господи; јас верувам дека Ти си Христос, Божјиот Син, Кој треба да дојде во светов.”

²⁸Штом го рече тоа, отиде и ја повика сестра си Марија и и рече скришно: „Учителот е тука и те вика!”

²⁹И таа, штом го чу тоа, стана брзо и отиде при Него;

³⁰имено, Исус уште не беше дошол во селото, туку беше на местото, каде Го сретна Марта.

³¹Јудејците пак, кои беа со неа дома и ја утешуваа, штом видоа дека Марија стана бргу и излезе, тргнаа по неа, мислејќи дека оди на гробот, за да плаче таму.

³²А кога Марија дојде таму, каде што беше Исус и кога Го виде падна пред Неговите нозе и Му рече: „Господи, да беше тука, немаше да умре брат ми.”

³³Кога Исус ја виде како плаче, и како плачат Јудејците, кои дојдоа со неа, се растажи во духот, и се потресе

³⁴и рече: „Каде го положивте?” Му рекоа: „Господи, дојди и види!”

³⁵Исус просолзи.

³⁶Тогаш Јудејците рекоа: „Гледај, колку го љубел!”

³⁷А некои од нив рекоа: „Не можеше ли Овој, Кој му ги отвори очите на слепиот, да направи и овој да не умре?”

³⁸А Исус пак се растажи силно во Себеси и дојде на гробот; а тоа беше пештера и камен навален на неа.

³⁹Исус рече: „Поместете го каменот!” Марта, сестрата на покојниот, Му рече: „Господи, веќе смрди, зашто е четири дни во гробот.”

⁴⁰Исус и рече: „Не ли ти реков дека ќе ја видиш Божјата слава, ако веруваш?”

⁴¹Тогаш го поместија каменот, а Исус ги подигна очите нагоре и рече: „Татко, Ти благодарам, што Ме послуша.

⁴²Јас знаев дека секогаш Ме слушаш; но ова го реков заради народот, кој стои тука, за да поверуваат дека Ти си Ме пратил.”

⁴³Откако го рече тоа, викна со силен глас: „Лазаре, излези надвор!”

⁴⁴Умрениот излезе, завиткан со повои по рацете и нозете, а лицето му беше забрадено со крпа. Исус им рече: „Одвиткајте го и оставете го да оди!”

⁴⁵Тогаш мнозина од Јудејците, кои дојдоа со Марија и видоа што направи Исус, поверуваа во Него;

⁴⁶а некои од нив отидоа при фарисеите и им рекоа што направи Исус.

⁴⁷Затоа свештеничките главатари и фарисеите го свикаа Синедрионот и рекоа: „Што да правиме? Зашто Овој човек прави многу чудеса?

⁴⁸Ако Го оставиме така, сите ќе веруваат во Него, и Римјаните ќе дојдат и ќе ни ги одземат и земјата и народот!”

⁴⁹А еден од нив, Кајафа, кој беше првосвештеник во таа година, им рече: „Вие не знаете ништо,

⁵⁰ниту помислувате, дека е подобро за вас да умре еден човек за народот, а не сиот народ да пропадне.”

⁵¹А ова не го рече сам од себе, туку - како првосвештеник во таа година - прорече, дека Исус ќе умре за народот,

⁵²и не само за народот, туку и за да ги собере во едно распрснатите Божји деца.

⁵³Така, по тој ден, се договорија да Го убијат.

⁵⁴Затоа Исус веќе не се движеше јавно меѓу Јудејците, туку отиде оттаму во крај близу до пустината, во градот наречен Ефрем, и таму престојуваше со учениците.

⁵⁵А наближуваше јудејската Пасха, па мнозина од внатрешноста отидоа горе во Ерусалим, пред Пасхата, за да се очистат.

⁵⁶Го бараа Исуса, и стоејќи во Храмот, зборуваа меѓу себе: „Што мислите вие? Нема ли да дојде на празникот?”

⁵⁷А главните свештеници и фарисеите веќе беа издале заповед, ако некој дознае каде е, да јави, за да Го фатат.