Read Библија, Константинов Дела Ап. 20 Bible Online

Дела Ап. 20 - Библија, Константинов bible

Дела Ап. 20

¹Кога стивна вревата, Павле ги повика учениците, ги посоветува; се прости со нив и тргна да отиде во Македонија.

²Откако ги помина оние краишта и ги ободри со многу зборови, дојде во Грција.

³Таму остана три месеци. Бидејќи Јудејците направија заговор против него, кога сакаше да отплови за Сирија, реши да се врати преку Македонија.

⁴И го придружуваа до Азија: Сосипатер Пиров од Берија, солунците Аристарх и Секунд, Гај од Дервија и Тимотеј, Тихик и Трофим од Азија.

⁵Тие отидоа напред и нè чекаа во Троада.

⁶А ние отпловивме од Филипи, после деновите на бесквасните лебови, и за пет дни дојдовме при нив во Троада, каде поминавме седум дена.

⁷А кога во првиот ден на седмицата се состанавме да раскршуваме леб, Павле разговараше со нив, зашто сакаше да замине утреден. Го продолжи словото до полноќ,

⁸а во горната соба, каде се бевме собрале, имаше многу светилки.

⁹А едно момче, по име Евтих, кое седеше на прозорецот, го фати длабок сон и тоа, додека Павле зборуваше подолго, совладано од сонот падна од третиот кат долу и го дигнаа мртво.

¹⁰Но Павле слезе, му се фрли, го прегрна и рече: „Не возбудувајте се, зашто неговата душа е во него!”

¹¹Потоа отиде горе, раскрши леб и јаде, и им зборуваше долго, сè до зората, и тогаш отпатува.

¹²А момчето го доведоа живо и се утешија многу.

¹³Ние тргнавме порано со бродот и отпловивме во Асос, откаде требаше да го земеме Павла, зашто така беше порачал, сакајќи да оди пеш.

¹⁴А кога се состана со нас во Асос, го зедовме и дојдовме во Митилин.

¹⁵И оттаму отпловивме и утреден дојдовме спроти Хиос; на другиот ден стигнавме во Самос, откако престојавме во Трогилија, на идниот ден дојдовме во Милит.

¹⁶Павле реши да помине покрај Ефес, за да не се задржи подолго време во Азија; зашто му се брзаше, ако е можно да биде за денот на Педесетница во Ерусалим.

¹⁷Од Милит Павле прати во Ефес да ги повикаат старешините на црквата.

¹⁸А кога дојдоа при него, им рече: „Вие знаете како го поминав со вас целото време, од првиот ден кога стапив во Азија,

¹⁹служејќи Му на Господа со сета понизност, со солзи и со искушенија, што ме најдоа од јудејските заговори;

²⁰како не пропуштив да ви кажам сè што е полезно и да ве поучам и јавно и по домовите;

²¹сведочејќи им на Јудејците и на Грците покајание пред Бога и вера во нашиот Господ Исус.

²²А сега, еве, врзан во Духот, одам во Ерусалим не знаејќи што ќе ми се случи во него.

²³Освен што Светиот Дух ми сведочи, во секој град, велејќи дека ме чекаат окови и маки.

²⁴Но мене ни најмалку не ми е за душата; само да го завршам радосно својот пат и службата, која ја примив од Господа Исуса: да го посведочам потполно Евангелието на Божјата благодат.

²⁵И еве, сега знам дека сите вие, меѓу кои поминав проповедајќи го Царството Божјо, не ќе го видите веќе моето лице.

²⁶Затоа ви сведочам во овој ден дека сум чист од крвта на сите вас;

²⁷зашто не пропуштив да ви ја соопштам целокупната Божја намера.

²⁸Внимавајте на себе и на целото стадо, во кое Светиот Дух ве постави за надгледувачи, за да ја пасете Божјата Црква, која Тој ја придоби со Својата крв.

²⁹Јас знам дека по моето заминување, ќе навлезат меѓу вас свирепи волци, кои нема да го штедат стадото;

³⁰а и од вас самите ќе станат мажи, кои ќе зборуваат изопачено, за да ги одвлечат учениците по себе.

³¹Затоа, бдејте и помнете дека три години - ноќе и дење - не прекратив да го советувам со солзи секој еден од вас!

³²И сега ве препорачувам на Бога и на Словото на Неговата благодат, кое е во состојба да изградува и да даде наследство меѓу сите осветени.

³³Сребро или злато или облека не посакав од никого.

³⁴Самите знаете дека овие раце им послужија на моите потреби и на оние, кои беа со мене.

³⁵Во сè ви покажав дека така треба да се трудите и да им помагате на немоќните, и да си спомнувате на зборовите на Господа Исуса, како Самиот што рече: ‘Поблажено е да се дава, отколку да се прима.’”

³⁶Кога го рече тоа, клекна на колена и се помоли со сите нив.

³⁷Тогаш сите заплакаа гласно, и паднаа во прегратка на Павла и го целиваа;

³⁸нажалени најмногу од зборот што го рече дека веќе нема да го видат неговото лице. И го испратија до бродот.