Read Библија, Константинов Дела Ап. 21 Bible Online

Дела Ап. 21 - Библија, Константинов bible

Дела Ап. 21

¹Кога се одделивме од нив и отпловивме право, дојдовме во Кос, а на идниот ден во Родос и оттаму во Патара.

²И кога најдовме кораб, што заминуваше за Феникија, влеговме во него, и отпловивме.

³А кога ни се покажа Кипар, го оставивме одлево и отпловивме кон Сирија; и слеговме во Тир, зашто таму коработ требаше да се растовари.

⁴И кога ги најдовме учениците, останавме таму седум дена. Тие, вдахновени од Духот, му зборуваа на Павла да не оди горе во Ерусалим.

⁵И кога ги поминавме тие дни, отидовме оттаму и тргнавме натаму; а тие сите нè испратија со жените и децата, надвор од градот; а на брегот клекнавме и се помоливме.

⁶И кога се простивме едни со други, ние влеговме во бродот, а тие се вратија во своите домови.

⁷Завршувајќи го пловењето, од Тир стигнавме во Птолемаида, каде ги поздравивме браќата и останавме при нив еден ден.

⁸А на идниот ден отпатувавме и дојдовме во Ќесарија и влеговме во куќата на евангелистот Филип, кој беше еден од седуммината, и останавме при него.

⁹Тој имаше четири ќерки девици, кои пророкуваа.

¹⁰Бидејќи престојувавме таму многу дни, еден пророк, по име Агав, дојде од Јудеја.

¹¹И кога дојде при нас го зеде Павловиот појас, си ги врза рацете и нозете, и рече: „Светиот Дух го вели ова: ‘Човекот, чиј е овој појас, Јудејците, во Ерусалим, така ќе го врзат и ќе го предадат во рацете на народите’.”

¹²Кога го чувме тоа, и ние и тамошните жители го молевме да не оди горе во Ерусалим.

¹³Тогаш Павле одговори: „Што правите? Зошто плачете и ми го кинете срцето? Јас сум готов не само да бидам врзан, туку и да умрам во Ерусалим за името на Господа Исуса.”

¹⁴И бидејќи не можевме да наговориме, ние молкнавме и рековме: „Нека биде Господовата волја!”

¹⁵По тие денови се приготвивме и отидовме горе во Ерусалим.

¹⁶Со нас тргнаа и некои ученици од Ќесарија и нè одведоа при некој Мнасон, Кипарец, дамнашен ученик, за да бидеме негови гости.

¹⁷Кога стигнавме во Ерусалим, браќата нè примија радосно.

¹⁸На идниот ден Павле отиде со нас при Јакова, а сите старешини беа присутни.

¹⁹И откако ги поздрави, им раскажа едно по едно сè што Бог, преку неговата служба, направи меѓу народите.

²⁰А кога го чуја тоа, Го прославија Бога и му рекоа: „Гледаш брате, колку илјади верни има меѓу Јудејците, и сите ревнуваат за Законот;

²¹а за тебе се известени дека сите Јудејци, кои се меѓу народите, ги учиш да отстапат од Мојсеја, велејќи им да не ги обрезуваат своите деца, ниту да ги држат обичаите.

²²И така, што сега!? Бездруго ќе чујат дека си дошол.

²³Затоа направи како што ќе ти кажеме: меѓу нас има четири мажи, кои се заветувале;

²⁴земи ги и очисти се со нив и плати за нив да си ги истрижат главите. Така сите ќе научат дека нема ништо од она, што чуле за тебе, и дека и самиот го исполнуваш Законот.

²⁵А за народите, кои ја примиле верата, одлучивме и им пишавме: да се воздржуваат од жртвувано на идоли; и од крв, и од удавено, и од блудство.”

²⁶Тогаш Павле ги зеде со себе тие мажи; и на идниот ден, откако се очисти со нив заедно влезе во Храмот и објави кога ќе свршат деновите на очистувањето, кога за секој од нив ќе биде принесена жртва.

²⁷А кога седумте денови требаше да се свршат, Јудејците од Азија го забележаа во Храмот, го побунија целиот народ и ги ставија рацете на него,

²⁸викајќи: „Израелци, помагајте! Овој е човекот, кој насекаде ги учи сите против народот, против Законот и против ова место! Освен тоа ги воведе и Грците во Храмот и така го онечисти ова свето место!”

²⁹Имено, тие го видоа порано во градот со него Ефесецот Трофим и мислеа дека Павле го воведе во Храмот.

³⁰И целиот град се разбранува и народот се собра, го фатија Павла и го извлекоа надвор од Храмот, а веднаш ја затворија вратата.

³¹И кога сакаа да го убијат, дојде глас до заповедникот на четата, дека целиот Ерусалим е во врева.

³²И тој веднаш зеде војници и стотници и дотрча до нив. Тие пак кога ги видоа заповедникот и војниците прекратија да го тепат Павла.

³³Тогаш заповедникот му се приближи, го фати и заповеда да го врзат во двојни вериги; и распрашуваше кој е и што направил.

³⁴Едни од народот викаа едно, а другите друго; бидејќи од викотницата не можеше ништо веродостојно да научи, заповедникот заповеда да го одведат во тврдината.

³⁵А кога беше на скалите, војниците требаше да го носат заради нафрлувањето на народот;

³⁶зашто множество народ врвеше по него и викаше: „Погубете го!”

³⁷И кога требаше да го воведат во тврдината, Павле му рече на заповедникот: „Смеам ли да ти речам нешто?” Овој пак рече: „Знаеш ли грчки!

³⁸Да не си ти оној Египтјанин, кој пред овие денови побуни и одведе во пустината четири илјади мажи разбојници?”

³⁹А Павле одговори: „Јас сум Јудеец од Тарс, граѓанин на познатиот град од Киликија, и те молам да ми одобриш да му проговорам на народот!”

⁴⁰И кога му дозволи, Павле застана на скалите и му мавна со рака на народот. А кога настана голема тишина, проговори на еврејски јазик и рече: