Read Библија, Константинов Дела Ап. 4 Bible Online

Дела Ап. 4 - Библија, Константинов bible

Дела Ап. 4

¹Додека тие уште му зборуваа на народот, пристапија при нив свештениците, и управителот на Храмот и садукеите,

²вознемирени поради тоа што го поучуваат народот и проповедаат воскресение на мртвите во Исуса.

³И ставија раце врз нив и ги фрлија во темницата, до идниот ден, зашто веќе беше вечер.

⁴А мнозина од оние, кои го чуја словото, поверуваа, така што бројот на мажите се зголеми до пет илјади.

⁵А утреден се собраа во Ерусалим нивните началници, старешините и книжниците,

⁶и првосвештеникот Ана, и Кајафа, и Јован, и Александар, и колку што ги имаше од првосвештеничкиот род.

⁷И кога ги поставија на средина ги прашаа: „Со каква сила, или во чие име, го направивте тоа?”

⁸Тогаш Петар, исполнет со Светиот Дух, им рече: „Народни началници и старешини!

⁹Ако денес нè испитувате за доброто дело направено на еден болен, од што е тој исцелен,

¹⁰тогаш да знаете сите вие и сиот Израелски народ: дека во името на Исуса Христа Назареецот, Кого вие Го распнавте, а Кого Бог Го воскресна од мртвите, преку Него овој човек стои здрав пред вас.

¹¹Тој е каменот што вие, ѕидарите, го отфрливте, а кој стана глава на аголот.

¹²Нема спасение ниту во еден друг, ниту има друго име под небото, дадено на луѓето, преку кое мора да се спасиме.”

¹³Кога ја видоа Петровата и Јовановата смелост и забележија дека се некнижевни и неуки луѓе; се чудеа; ги препознаа дека беа со Исуса,

¹⁴но го гледаа исцелениот човек, како стои со нив, па немаа што да им приговорат.

¹⁵Им наредија да излезат од Синедрионот и почнаа да се советуваат меѓу себе: „Што да правиме со овие луѓе?

¹⁶Зашто на сите жители на Ерусалим им е познато дека значајно чудо се случи преку нив, а ние не можеме да го одречеме.

¹⁷Но за да не се разгласи и натаму по народот, да им се заканиме, да не му зборуваат веќе никому во тоа име!”

¹⁸Тогаш ги повикаа внатре и им заповедаа воопшто да не зборуваат, ниту да поучуваат во Исусово име.

¹⁹Но Петар и Јован им рекоа во одговор: „Право ли е пред Бога, да ве слушаме вас повеќе отколку Бога! Судете!

²⁰Зашто, ние не можеме да не зборуваме за она, што сме го виделе и чуле.”

²¹И бидејќи не најдоа пат и начин како да ги казнат, им се заканија уште еднаш и ги пуштија поради народот, зашто сите Го славеа Бога, за она што се случи.

²²Човекот, над кого се случи ова чудо на исцелување, имаше повеќе од четириесет години.

²³Штом беа пуштени на слобода, дојдоа при своите и им кажаа сè што им рекоа свештеничките главатари и старешините.

²⁴А тие, кога го чуја тоа, еднодушно го подигнаа гласот кон Бога и рекоа: „Господаре! Ти си Бог Кој ги создаде небото и земјата, морето и сè што се наоѓа во нив!

²⁵Ти, преку Светиот Дух, со устата на Својот слуга Давид рече: ‘Зошто се бунат народите, и зошто племињата замислуваат празни работи?

²⁶Се дигнаа земските цареви, а кнезовите се здружија против Господа и против Неговиот Помазаник - Христос.’

²⁷Навистина се здружија во овој град Ирод и Понтие Пилат, заедно со народите и со израелските племиња, против Твоето Свето Дете Исус, Кого си Го помазал,

²⁸за да го направат она што Твојата сила и Твојата волја, однапред, го определила да се збидне.

²⁹А сега, Господи, погледај на нивните закани, и дај им на Твоите слуги да го проповедаат Твоето Слово сосем смело,

³⁰протегнувајќи ја при тоа Твојата рака, за да стануваат исцелувања и знаци, и чудеса, преку името на Твоето Свето Дете Исус!”

³¹А кога се помолија, се стресе местото каде што беа собрани. И сите се исполнија со Светиот Дух и смело го проповедаа Божјото Слово.

³²А множеството на оние, кои поверуваа, имаше едно срце и една душа, и никој не велеше дека нешто од неговиот имот е негово, туку сè им беше општо.

³³Апостолите сведочеа многу силно за воскресението на Господа Исуса и голема благодат беше над сите нив.

³⁴И никој меѓу нив не беше во скудност, зашто сите, кои имаа ниви и куќи, ги продаваа, а цената на продаденото ја донесуваа и ја ставаа пред нозете на апостолите.

³⁵И секому му се даваше колку кому му беше потребно.

³⁶А Јосиф кого апостолите го нарекоа Варнава - што значи Син на утехата - левит, родум од Кипар

³⁷имаше нива, што ја продаде, а сребрениците ги донесе и ги положи пред нозете на апостолите.