Read Библија, Константинов Дела Ап. 7 Bible Online

Дела Ап. 7 - Библија, Константинов bible

Дела Ап. 7

¹Тогаш првосвештеникот рече: „Така ли е тоа?”

²А тој рече: „Браќа и татковци, чујте! Бог на славата му се јави на нашиот татко Авраам, кога престојуваше во Месопотамија, пред да се насели во Харан,

³и му рече: ‘Излези од својата земја и својот род и појди во земјата, што ќе ти ја покажам!’

⁴Тогаш тој излезе од Халдејската Земја и се насели во Харан и оттаму, по смртта на татко му, Бог го пресели во оваа земја, во која што живеете сега.

⁵Но не му даде наследство во неа, ни една стапка од земјата, туку му вети, додека уште немаше дете, дека ќе им ја даде во наследство: нему и на неговото семе по него.

⁶Имено, Бог му рече дека неговите потомци ќе бидат придојденици во туѓа земја и ќе бидат поробени и мачени четири стотини години.

⁷’Но, Јас ќе му судам на народот, рече Бог, на кој ќе му робуваат; а потоа ќе излезат и ќе Ми служат на ова место.’

⁸И му го даде Заветот на обрезанието; и така на Авраама му се роди Исак и го обреза на осмиот ден; а на Исака - Јаков; а на Јакова - дванаесетте патријарси.”

⁹„А патријарсите му завидоа на Јосифа и го продадоа во Египет, но Бог беше со него,

¹⁰и го избави од сите негови неволји и му даде благодат и мудрост пред фараонот, египетскиот цар, кој го постави за управител на Египет и над целиот свој дом.

¹¹Тогаш настана глад и голема беда во целиот Египет и Ханаан, и нашите татковци не можеа да најдат храна.

¹²А кога Јаков чу дека има жито во Египет, ги испрати таму нашите татковци за првпат.

¹³Кога дојдоа по вторпат, Јосиф им се откри на своите браќа, и Фараонот научи за Јосифовото потекло.

¹⁴Тогаш Јосиф испрати и го повика татка си Јакова и целиот род - седумдесет и пет души.

¹⁵И така Јаков слезе во Египет, каде умре, тој и нашите татковци.

¹⁶И го пренесоа во Сихем и го положија во гробот, што Авраам го беше купил за сребро во Сихем, од Еморовите синови.”

¹⁷„Колку повеќе се приближуваше ветеното време, за кое Бог му се заколна на Авраама, толку повеќе народот се зголемуваше и се намножи во Египет,

¹⁸додека во Египет не завладеа нов цар, кој не знаеше за Јосифа.

¹⁹Тој постапуваше лукаво со нашиот народ, и ги измачуваше нашите татковци, присилувајќи ги да ги фрлаат своите деца, за да не останат живи.

²⁰Во тоа време се роди Мојсеј, кој му беше мил на Бога. Три месеци го одгледуваа во татковиот дом,

²¹а кога го напуштија, го зеде фараоновата ќерка и си го одгледа за син.

²²И Мојсеј ја изучи целата египетска мудрост, и беше силен во своите зборови и дела.

²³А кога наврши четириесет години, му дојде на ум да ги посети своите браќа - синовите Израелеви.

²⁴И кога виде како еден страда неправедно, го одбрани и го одмазди угнетуваниот, убивајќи го Египтјаниот;

²⁵мислејќи дека неговите браќа ќе разберат дека Бог, преку неговата рака, им дава избавување, но тие не разбраа.

²⁶А на идниот ден дојде меѓу нив додека се тепаа и се обиде да ги смири, велејќи: „Луѓе, вие сте браќа! Зошто правите неправда еден на друг?”

²⁷Но оној, кој му правеше неправда на својот ближен го турна и рече: „Кој те постави тебе за началник и за судија над нас?

²⁸Сакаш ли и мене да ме убиеш, како што го уби Египтјанинот; вчера?”

²⁹Заради тој збор Мојсеј избега и стана придојденик во Мадијамската земја, каде му се родија два сина.”

³⁰Кога поминаа четириесет години, му се јави ангел во пустината на Синајската Гора, во пламенот на запалена капина.

³¹Кога Мојсеј го виде тоа, се зачуди на глетката, а кога се приближуваше, за да разгледа, се чу гласот Господов:

³²’Јас Сум Бог на твоите татковци: Бог Авраамов, Исаков, и Јаковов.’ Мојсеј се растрепери и не се осмели да погледа.

³³Тогаш Господ му рече: ‘Собуј ги обувките од своите нозе, зашто местото на кое стоиш е света земја!

³⁴Навистина го видов измачувањето на Мојот народ во Египет и го чув неговото воздивнување, и слегов да го избавам. И сега дојди да те испратам во Египет!’

³⁵”Овој Мојсеј, од кого се откажаа со зборовите: ‘Кој те постави тебе за началник и за судија?’ - Бог него го испрати, преку ангелот, кој му се јави во капината, за началник и за избавител.

³⁶Тој ги изведе правејќи чудеса и знаци во Египет, во Црвеното Море и во пустината четириесет години.

³⁷Тоа е Мојсеј, кој им рече на Израелевите синови: „Бог ќе ви издигне, меѓу вашите браќа, пророк како мене Него послушајте Го.”

³⁸Тоа е оној, кој во заедницата во пустината, беше со ангелот, кој му зборуваше на Синајската Гора, и со нашите татковци; оној кој ги прими живите зборови, за да ни ги предаде нам.

³⁹Нашите татковци не сакаа да го послушаат, го отфрлија и се свртија со срцето кон Египет,

⁴⁰зборувајќи му на Арона: ‘Направи ни богови, кои ќе одат пред нас, зашто не знаеме што стана со Мојсеја, кој нè изведе од Египет!’

⁴¹И во оние денови направија теле и му принесоа жртва на идолот и се веселеа пред делото на своите раце.

⁴²Тогаш Бог се сврте од нив и ги предаде да Му служат на небесното воинство, како што е напишано во Книгата на Пророците: ‘Доме Израелев Мене ли Ми принесувавте заклани животни и жртви четириесет години во пустината?

⁴³Туку го носевте Молоховиот шатор и ѕвездата на богот Рафан; кипови што ги направивте, за да им се поклонувате, затоа ќе ве преселам потаму од Вавилон!’

⁴⁴Нашите татковци го имаа со себе Шаторот на сведоштвото во пустината, како што го заповеда тоа Оној, Кој му зборуваше на Мојсеја да направи според образецот што го видел.

⁴⁵Нашите татковци го примија и го внесоа со Исуса, кога ја зазедоа земјата на народите, кои Бог ги протера пред нашите татковци, и така беше сè до Давидовите денови.

⁴⁶Овој најде милост пред Бога, и затоа измоли да Му најде живеалиште на Јакововиот Бог.

⁴⁷А Соломон Му изгради Дом.

⁴⁸А Сèвишниот не живее во ракотворни храмови, како што вели пророкот:

⁴⁹’Небото Ми е престол, а земјата е подножје на Моите нозе. Каков дом ќе ми изградите - говори Господ - или какво ќе биде местото за Моја починка?

⁵⁰Не го направи ли сè тоа Мојата рака?’

⁵¹Тврдоглави и со необрезани срца и уши! Вие секогаш Му се противевте на Светиот Дух! Како вашите татковци така и вие!

⁵²Кого од пророците не го гонеа вашите татковци? И ги убија оние, кои однапред го навестуваа доаѓањето на Праведникот, чии предавници и убијци вие станавте сега,

⁵³вие, кои го примивте Законот преку служење на ангели - и не го запазивте.”

⁵⁴Кога го чуја тоа, многу се налутија во своите срца и чкртаа со забите на него.

⁵⁵А тој, полн со Светиот Дух, погледна на небото ја виде Божјата Слава и Исуса, како стои оддесно на Бога

⁵⁶и рече: „Еве, ги гледам отворени небесата и Човечкиот Син како стои оддесно на Бога.”

⁵⁷Тогаш извикаа со силен глас, ги затнаа своите уши и се нафрлија еднодушно на него.

⁵⁸И го исфрлија од градот и фрлаа камења на него. А сведоците ги оставија своите облеки до нозете на едно момче, кое се викаше Савле.

⁵⁹И фрлаа камења на Стефана, кој повикуваше, велејќи: „Господи Исусе, прими го мојот дух!”

⁶⁰Тогаш падна на колена и извика со силен глас: „Господи, не земај им го ова за грев!” И кога го рече тоа - заспа.