Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Битие 19 Bible Online

Битие 19 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Битие 19

¹Оние два ангела стигнаа вечерта во Содом кога Лот седеше пред портата содомска. А кога ги виде Лот, стана да ги пресретне, и се поклони доземи.

²И рече: »Господари мои, влезете во куќата на слугата Ваш, да преноќевате, и измијте си ги нозете Свои; па утре рано, кога ќе станете, одете си по Својот пат.« А тие рекоа: »Не, тука ќе ноќеваме на улица.«

³Но тој настојуваше, и тие појдоа по него и влегоа во домот негов. И тој ги нагости, им испече лебови пресни, и јадеа.

⁴И уште не беа легнеле, а граѓаните содомски се насобраа околу куќата, стари и млади, целиот народ од сите краишта на градот.

⁵И го повикаа Лота и му рекоа: »Каде се луѓето, кои дојдоа да ноќеваат кај тебе? Изведи ги да бидеме со нив!«

⁶Лот излезе пред нив до влезот, ја затвори вратата зад себе,

⁷и им рече: »Браќа мои, немојте да правите зло!

⁸Еве имам две ќерки, кои уште не биле со маж; ќе ги изведам кај вас, па правете со нив што ви е угодно; само на оние луѓе не правете им ништо, бидејќи се дојдени под покривот на мојот дом.«

⁹А тие му рекоа: »Мавни се оттука! Си дошол ваму да живееш како придојден, па, и ќе ни судиш ли? Сега со тебе ќе постапиме уште полошо отколку со нив.« Па навалија силно на човекот, на Лота, и се доближија да ја кршат вратата.

¹⁰Тогаш оние мажи ги протегнаа рацете свои надвор и го вовлекоа Лота кај себе, во куќата, и ја затворија вратата од куќата.

¹¹А луѓето, кои беа пред портата куќна, наеднаш ослепеа, од мал до голем, и не можеа да ја најдат вратата.

¹²Тогаш оние мажи му рекоа на Лота: »Ако имаш зетови, синови или ќерки, или кој и да било свој во овој град сите нив изведи ги од ова место!

¹³Зошто сакаме да го сотреме ова место, бидејќи повикот против нив е голем пред Господа, па нѐ испрати Господ нас да го уништиме.«

¹⁴И излезе Лот, и им кажа на зетовите свои, на кои сакаше да им ги даде ќерките свои, и им рече: »Станете, одете си од ова место, зашто Господ сега ќе го сотре свој град!« Но на зетовите негови им се причини оти се шегува.

¹⁵А кога зората зазори, навалија ангелите на Лота да побрза и му рекоа: »Стани, земи ја жената своја, и двете ќерки твои, кои се тука, за да не загинеш поради беззаконието на овој град!«

¹⁶Но тој се двоумеше. Затоа ангелите го фатија за рака него, жената негова, и двете ќерки негови, оти Му беше жал на Господа, и ги изведоа, па ги оставија надвор од градот.

¹⁷А кога ги изведоа надвор од градот, еден од нив рече: »Спасувај се и спаси ја душата своја; и не обѕрнувај се назад, не запирај никаде во оваа околина! Бегај на оној рид, за да не загинеш.«

¹⁸А Лот рече: »Ти се молам, Господи!

¹⁹Еве, слугата Твој најде милост пред Тебе, и милоста Твоја е голема, што ја направи спрема мене, оти ми го спаси животот; но јас не можам да се спасам на ридот, бидејќи ќе ме стигне злото и ќе загинам.

²⁰Ене, во оној град; доста е близу, да побегнам таму, а местото е мало; таму ќе се спасам, зашто е мал; па ќе останам жив, благодарејќи на Тебе.«

²¹А Он му рече: »Еве, ќе те послушам и затоа нема да го уништам градот, за кој рече.

²²Бегај побрзо таму; оти не можам да направам ништо, додека не стигнеш онаму.« Заради ова оној град се нарече Сигор.

²³И кога сонцето огреа по земјата, Лот пристигна во Сигор.

²⁴Тогаш излеа Господ на Содом и на Гомор од небото дожд од сулфур и оган од Господа од небото.

²⁵И ги сосипа оние градови и целата околија, и сите жители во тие градови, и сите растенија земни.

²⁶Но жената Лотова, одејќи по него, погледна назад и се претвори во солен столб.

²⁷А уредента рано, откако стана, Авраам отиде на местото каде што беше стоел пред Господа;

²⁸и погледна на Содом и на Гомор и на целата околија и виде: и, ете, се креваше пламен од земјата како чад од печка.

²⁹Но додека Бог ги унуштуваше градовите во онаа околија, се сети Бог на Авраама, па го изведе Лота од пропаста кога ги сосипуваше Господ градовите, каде што живееше Лот.

³⁰А Лот излезе од Сигор, и се настани на оној рид со двете ќерки свои; се плашеше да живее во Сигор. Па се насели во пештера со двете ќерки свои.

³¹А постарата ѝ рече на помладата: »Нашиот татко е стар, а нема човек во земјава да влезе при нас, како што е обичај по целата земја.

³²Ајде да му дадеме на таткото наш вино, за да се опие; па да легнеме со него, за да го зачуваме потомството на нашиот татко!«

³³И му дадоа вино на татка си во онаа ноќ; и влезе постарата и легна со таткото свој; а тој не сети ни кога легнала таа, ни кога станала.

³⁴А утредента ѝ рече постарата на помладата: »Ете, ноќеска бев со својот татко. Да го опиеме со ниво и вечерва: па влези и ти легни со него, за да му го запазиме потомството на таткото наш!«

³⁵И таа ноќ му дадоа на татка си вино; и влезе помладата и спа со него; а тој не узна ни кога таа легнала ни кога станала.

³⁶И обете ќерки Лотови зачнаа од таткото нивни.

³⁷И постарата роди син, и го нарече Моав, велејќи од татка ми е. Тој е прататко на Моавците до денес.

³⁸А и помладата роди син, и го нарече Амон, велејќи: »Син од мојот род.« Од него се Амонците до денешниов ден.