Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Битие 28 Bible Online

Битие 28 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Битие 28

¹Затоа Исак го повика Јакова, го благослови, и му заповеда, велејќи: »Немој да земеш жена од ќерките хананејски!

²Стани, па оди во Месопотамија, во домот на Ватуила, таткото на мајката твоја, и оттаму земи си жена, од ќерките на Лавана, вујкото твој.

³А мојот Бог, Кој е семоќен, нека те благослови, и нека те издигне и нека те умножи, та од тебе да настанат многи народи;

⁴да ти го даде благословот на Авраама, мојот татко, тебе и на потомството твое со тебе, за да ја наследиш земјата, во која си придојден, а која Бог му ја даде на Авраама!«

⁵Така Исак го испрати Јакова, и тој отиде во Месопотамија при Лавана, синот на Ватуила Арамеецот, кај братот на Ревека, мајката на Јакова и Исава.

⁶Кога Исав виде како Исак го благослови Јакова и го испрати во Месопотамија арамејска, оттаму да се ожени, и како благословувајќи го, му заповеда: »Немој да се ожениш со некоја од ќерките хананејски«,

⁷и дека Јаков го послуша таткото свој и мајката своја, и отиде во Месопотамија;

⁸увиде Исав дека ќерките хананејски не му се по волја на Исака, таткото негов,

⁹па затоа отиде кај Исмаила, и покрај жените свои ја зеде за жена Маелета, ќерката на Исмаила, синот Авраамов, сестра Навајотова.

¹⁰Јаков, пак, ја напушти Вирсавија и отиде во Харан,

¹¹па најде едно место, и таму преноќева, бидејќи сонцето беше зашло. И зеде еден камен од тоа место, и си го кладе под главата, па заспа на тоа место.

¹²И виде сон: ете, скала стои на земјата, а со врвот допира до небото, и Ангели Божји се качуваа по неа и слегуваа.

¹³А ете, Господ стоеше на неа, Кој му рече: »Јас сум Господ Бог на таткото твој Авраама и Бог Исаков, не плаши се. Оваа земја, на која спиеш, тебе ќе ти ја дадам и на потомството твое;

¹⁴а потомството твое ќе биде колку песокта на земјата; ти ќе се рашириш на запад и на исток, и на север и на југ, и сите племиња на земјата ќе се благословуваат со тебе и во потомството твое.

¹⁵И еве, Јас сум со тебе, и ќе те пазам секогаш каде и да појдеш, и ќе те вратам во оваа земја, и нема да те оставам сѐ додека не го извршам она што сум ти рекол.«

¹⁶А кога се разбуди Јаков од сонот, си рече: »Сигурно е Господ на ова место; а јас не знаев!«

¹⁷Се уплаши и рече: »Колку е страшно ова место! Не е друго, а е дом Божји, ова е вратата небеска!«

¹⁸И стана Јаков утредента рано, го зеде каменот, што го беше ставил под глава, и го постави како спомен, па го прелеа со масло.

¹⁹И тоа место Јаков го нарече Ветил, односно дом Божји; а порано името на овој град му беше Луз.

²⁰И се зарече Јаков, велејќи: »Ако Господ Бог биде со мене и ме запази на овој пат, по кој одам, и ако ми даде леб да јадам и облека да се облекувам,

²¹и се вратам здрав во домот на таткото мој, и ми биде Господ Бог мој,

²²тогаш овој камен што го поставив за спомен ќе ми биде дом Божји. И од сѐ, што ќе ми дадеш, ќе Ти давам Тебе дел десетти.«