Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Битие 3 Bible Online

Битие 3 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Битие 3

¹Но змијата беше полукава од сите ѕверови полски, што ги создаде Господ Бог; па ѝ рече на жената: »Вистина ли е дека Бог рекол да не јадете од ниедно дрво во рајот?«

²А жената ѝ рече на змијата: »Ние јадеме род од секое дрво во рајот;

³— само од родот на она дрво среде рајот, — рече Бог, — не јадете и не се допирајте до него, за да не умрете!«

⁴Тогаш змијата ѝ рече на жената: »Не, вие нема да умрете!

⁵Бог знае оти оној ден кога ќе вкусите од него, ќе ви се отворат очите, па ќе станете како богови и ќе знаете што е добро, а што зло.«

⁶И жената, гледајќи дека родот на дрвото е добар за јадење, и убав за гледање, и дека дрвото е пожелно поради знаењето, набра род од него и јаде, па му даде и на мажот свој, та и тој вкуси.

⁷Тогаш им се отворија очите на обајцата, и увидоа дека се голи; па исплетоа лисја од смокви и си направија опашала.

⁸И го чуја гласот на Господа Бога, кога Он одеше низ рајот во приквечерината; и се сокрија Адам и жена му.

⁹Но Господ Бог го повика Адама и му реча: »Адаме, каде си?«

¹⁰А тој одговори: »Го чув гласот Твој во рајот кога врвеше, па се уплашив, оти сум гол, и се сокрив.«

¹¹И Господ рече: »Кој ти кажа дека си гол? Да не си јал од она дрво, од кое ти забранив да јадеш?«

¹²Адам, пак, рече: »Жената, која ми ја даде Ти, таа ми даде од дрвото, и јас јадев.«

¹³Тогаш Господ Бог ѝ рече на жената: »Зошто го направи тоа?« Жената одговори: »Змијата ме измами, и јас јадев.«

¹⁴На змијата, пак, ѝ рече Господ Бог: »Затоа што си го направила тоа, проклета да си меѓу сите животни и сите ѕверови полски; помешечки ќе се влечеш и прав ќе јадеш сѐ до крајот на својот живот!

¹⁵И ставам непријателство меѓу тебе и жената и меѓу родот твој и породот нејзин. Он ќе ти ја гази главата, а ти ќе го каснуваш во петата.«

¹⁶А на жената ѝ рече: »Ќе ти ги умножам и преумножам маките кога си бремена; со болки ќе раѓаш деца, и ќе бидеш под власта на мажот свој, и тој ќе ти биде господар!«

¹⁷Па потоа му рече на Адама: »Бидејќи ја послуша жената и вкуси од дрвото, од кое ти забранив и реков: — не јади од него — затоа земјата нека биде проклета поради тебе; со мака ќе се храниш од неа сѐ до крајот на својот живот;

¹⁸трње и троскот ќе ти раѓа; и ти ќе јадеш трева полска.

¹⁹Со пот од лицето свое ќе јадеш леб, сѐ дури не се вратиш во земјата, од која си земен; зашто си земја, и во земја ќе се вратиш!«

²⁰И ја нарече Адам жената своја Ева, бидејќи таа стана мајка на сите живи.

²¹А Господ Бог им направи на Адама и на жената негова облеки од кожа, и ги облече во нив.

²²И рече Господ Бог: »Ете, Адам стана како еден од Нас, знаејќи што е добро и што е зло; но сега да не ја испружи раката своја и да земе од дрвото на животот, и да вкуси, па да заживее вечно!«

²³Тогаш Господ Бог го изгони од градината Едем, за да ја обработува земјата, од која беше земен.

²⁴Откако, пак, го изгони Адама, постави на исток пред градината Едем херувим и огнено оружје, кое се вртеше и натаму и наваму, за да го пазат патот кон дрвото на животот.