Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Битие 35 Bible Online

Битие 35 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Битие 35

¹И му рече Бог на Јакова: »Стани, оди горе во Ветил и живеј таму; и направи таму жртвеник на Бога, Кој ти се јави, кога бегаше од лицето на Исава, братот твој.«

²Тогаш Јаков им рече на своите домашни и на сите, кои беа со него: »Исфрлете ги идолите, што се кај вас, па исчистете се и преоблечете се.

³Да се кренеме и да отидеме во Ветил; таму ќе направам жртвеник на Бога, Кој ме чу во денот на неволјата моја, и беше со мене и ме спаси на патот, по кој одев.«

⁴И му ги дадоа на Јакова сите идоли, што беа во нивни раце, и обетките, — што ги имаа на ушите; и ги закопа Јаков под дабот кај Сихем; ги остави непознати до денешен ден.

⁵Потоа отиде Израил. А страв Божји ги беше спопаднал околните градови, та не се кренаа во потера по синовите Израилеви.

⁶И Јаков дојде во Луз, во земјата Хананска, а тоа е Ветил, тој сам и луѓето што беа со него,

⁷и направи таму жртвеник, и го нарече тоа место: Ел-Ветил, зашто таму му се беше јавил Бог, кога бегаше од лицето на Исава, својот брат.

⁸Тогаш умре Девора, доилката на Ревека, и ја погребаа подолу од Ветил, под дабот, кого Јаков го нарече Плачи-даб.

⁹И му се јави Бог на Јакова во Луз, откако се врати од Месопотамија, и го благослови Бог.

¹⁰И му рече Бог: »Името ти е Јаков, но отсега нема да се именуваш Јаков, името ќе ти биде Израил.« И го нарече Израил.

¹¹И уште му рече Бог: »Јас сум твој Бог; плоди се и множи се; народ и многу народи ќе настанат од тебе и цареви ќе излезат од твоето колено.

¹²И ти ја дадов земјата, што му ја дадов на Авраама и на Исака, твоја да биде, а и на потомството твое ќе му ја дадам оваа земја.«

¹³Потоа Бог се издигна од местото, каде што му зборуваше.

¹⁴А Јаков подигна споменик на истото место, каде што му зборуваше Бог; споменик од камен, па го покропи и го прелеа со елеј.

¹⁵И Јаков го нарече тоа место, каде што му зборуваше Бог, Ел-Ветил.

¹⁶И отиде Јаков потаму од Ветил, и го распна шаторот свој подалеку од кулата Гадер. А кога им преостана уште маку пат до Ефрат, Рахил роди, и породувањето ѝ беше тешко.

¹⁷А кога породилните маки ѝ беа најтешки, бабицата ѝ рече: »Не плаши се, и ова ќе ти биде син.«

¹⁸А кога душата ја напушташе, бидејќу умираше, го нарече Венони, т.е. син на болките мои. Но таткото му даде име Венијамин.

¹⁹И умре Рахил, и ја погребаа крај патот што води кон Ефрат, а тоа е Витлеем.

²⁰И подигна Јаков споменик над гробот нејзин. Тоа е споменикот на гробот Рахилин до денешен ден.

²¹А кога замина оттаму, Израил го распна шаторот свој зад кулата Гадер.

²²И кога Израил живееше во таа земја, отиде Рувим, та легна со Вала, наложницата на неговиот татко Јаков. И тоа го дочу Израил и се огорчи. А Јаков имаше дванаесет синови.

²³Синовите Лиини беа: Рувим, првенецот Јаковов, и по него Симеон, Левиј, Јуда, Исахар и Завулон.

²⁴А синовите на Рахил беа: Јосиф и Венијамин.

²⁵Синови, пак, на Вала, робинката на Рахил, беа Дан и Нефталим.

²⁶А синови на Зелфа, робинката Лиина, се: Гад и Асир. Тоа се синови Јаковови, кои му се родија во Месопотамија.

²⁷И дојде Јаков кај Исака, таткото свој, кој уште беше жив во Мамре во Киријат-Арби, односно во Хеврон, во земјата Хананска, каде што Авраам и Исак беа придојдени.

²⁸А Исак имаше сто и осумдесет години.

²⁹И изнемоштен, умре Исак, и беше прибран кај родот свој, бидејќи стар и сит од животот. А го погребаа синовите негови Исав и Јаков.