Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Битие 37 Bible Online

Битие 37 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Битие 37

¹Јаков живееше во земјата, во која беше придојден неговиот татко Исак, во земјата Хананска.

²Еве го животот на Јакова: кога беше на седумнаесетгодишна возраст Јосиф го пасеше добитокот на татка си со браќата свои, со синовите на Вала и со синовите на Зелфа, жените на неговиот татко. Јосиф му носеше лоши гласови на татка си за нив.

³А Јаков го сакаше Јосифа многу повеќе од сите синови свои, зашто му се роди под староста, и му направи шарена облека.

⁴А браќата, гледајќи дека таткото нивни го сака многу повеќе од сите синови свои, го замразија, така што не можеа убав збор да му кажат.

⁵Притоа Јосиф сони сон и им го раскажа на браќата свои.

⁶И им рече: »Чујте го сонот што го сонив —

⁷врзуваме снопја во полето, и одеднаш мојот сноп се исправи, и застана прав, а вашите снопови се распоредија наоколу и му се поклонија на снопот мој.«

⁸Тогаш браќата му рекоа: »Да не би ќе станеш уште цар наш и да ни заповедаш?« Затоа уште повеќе го замразија, поради соништата негови и поради зборовите негови.

⁹Потоа тој сони и втор сон, и им го раскажа на татка си и на браќата свои, велејќи: »Видов и уште еден сон, а тоа — сонцето и месечината и единаесетте ѕвезди ми се клањаа.«

¹⁰Но татко му го прекори и рече: »Каков е тој сон што си го сонил? Зар јас и мајката твоја, и браќата твои, ќе дојдеме тебе да ти се поклониме доземи?«

¹¹И му позавидоа браќата негови; но таткото негов ги чуваше тие зборови.

¹²Еднаш браќата негови отидоа да ги пасат стадата на таткото нивни кај Сихем.

¹³Тогаш Израил му рече на Јосифа: »Браќата твои не го пасат ли доботокот кај Сихем? Ајде да те испратам при нив.« А тој рече: »Добро, одам.«

¹⁴И уште му рече Израил: »Отиди и види како се браќата твои и како е добитокот, па јави ми.« И го испрати од долината Хевронска; и тој отиде во Сихем.

¹⁵И човек еден го најде како скита по полето, па го запраша, велејќи му: »Што бараш?«

¹⁶А тој одговори: »Ги барам браќата мои; кажи ми, те молам, каде го пасат добитокот?«

¹⁷А човекот рече: »Тие си заминаа одовде, зашто чув како велат — ајде да одиме во Дотаим.« И отиде Јосиф по браќата свои, и ги најде во Дотаим.

¹⁸А тие го видоа оддалеку; и, пред да им се приближи, почнаа да се договараат за да го убијат.

¹⁹И си рекоа помеѓу себе: »Ене оној што сонува, иде.

²⁰Ајде сега да го убиеме и да го фрлиме во некоја од овие јами, па ќе речеме — лута ѕверка го изеде. Тогаш ќе видиме што ќе стане од неговите соништа.«

²¹Но, кога го чу тоа Рувим, се обиде да го спаси од рацете нивни, па рече: »Да не го убиваме!«

²²И уште им рече Рувим: »Крв да не пролеваме; фрлете го во една од овите јами во пустињата, но не кревајте рака на него.« А тој сакаше да го спаси од рацете нивни и да го одведе кај татка му.

²³И кога Јосиф дојде кај браќата свои, тие му ја соблекоа облеката шарена, што ја имаше на себе.

²⁴И го фатија, па го фрлија во една јама; а јамата беше празна; немаше вода во неа.

²⁵Потоа седнаа да јадат леб. И кревајќи ги очите, видоа Исмаилци како доаѓаат од Галад со камилите свои, натоварени со миризливи растенија, балсам и смирна; го пренесуваа тоа во Египет.

²⁶Им рече Јуда на браќата свои: »Каква полза ќе имаме, ако го убиеме братот наш и ја сокриеме крвта негова?

²⁷Ајде да им го продадеме на овие Исмаилци, па да не клаваме рака на него, зашто брат ни е, наша крв е.« И го послушаа браќата негови.

²⁸Па кога трговците Мадијамски минуваа покрај нив, тие го извадија Јосифа од јамата и им го продадоа на Исмаилците за дваесет златници; а овие го одведоа Јосифа во Египет.

²⁹А кога се врати Рувим кај јамата, Јосифа го немаше во јамата. Тогаш тој ја раскина облеката своја.

³⁰И отиде кај браќата свои и рече: »Го нема момчето: а сега, каде да се денам јас?«

³¹Тогаш ја зедоа облеката Јосифова, и заклаа јаре, па ја натопија облеката со крв.

³²И ја испратија шарената облека да се однесе на нивниот татко и да се рече: »Ја најдовме оваа облека, па види дали е тоа облеката на синот твој, или не?«

³³А тој ја позна и рече: »Облеката е на мојот син, ѕверка лута го изела; Јосиф е, навистина, растргнат.«

³⁴И ја раскина Јаков облеката своја, па се препаша со покајнички кострет околу себе; и тагуваше по синот свој многу дни.

³⁵И се собраа сите синови негови и ќерки негови да го тешат; но тој не можеше да се утеши, туку велеше: »Со тага во адот ќе појдам по синот мој.« Така го оплакуваше таткото негов.

³⁶А Мадијамците го продадоа Јосифа во Египет на Петефри, дворјанин на Фараонот, заповедник на стражата.