Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Битие 43 Bible Online

Битие 43 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Битие 43

¹Но гладот се зголемуваше во таа земја.

²А кога го изедоа житото, што го беа донеле од Египет, таткото нивни им рече: »Одете пак и купете ни малку храна.«

³Јуда му проговори и рече: »Оној човек јасно ни рече ‚Да не се јавувате пред лицето мое, ако вашиот помал брат не дојде со вас.‘

⁴Ако ги пуштиш со нас братот наш, ќе одиме и ќе ти купиме храна.

⁵Ако, пак, не го пуштиш, тогаш нема да одиме, оти оној човек ни рече — ‚Нема да го видите лицето мое, ако вашиот брат не биде со вас‘.«

⁶Но Израил рече: »Зошто ми направивте такво зло и му рековте на човекот дека имате уште еден брат?«

⁷А тие одговорија: »Човекот подробно се распрашуваше за нас и за родот наш, велејќи: ‚Дали е уште жив таткото ваш? Имате ли уште браќа?‘ И ние му одговоривме како што нѐ прашуваше. Можевме ли да знаеме дека ќе рече: ‚Доведете го братот ваш!‘«

⁸А Јуда му рече на Израила, таткото свој: »Пушти го малиот со мене, па ќе се кренеме и ќе отидеме за да останеме живи, и да не изумреме ни ние, ниту ти, ни нашите деца.

⁹Јас ќе одговарам за него, од моја рака ќе го бараш. Ако не ти го доведам и не го претставам пред тебе, ќе бидам виновен пред тебе до крајот на мојот живот.

¹⁰Да не се двоумеше толку, веќе досега можеби двапати ќе се вратевме.«

¹¹Тогаш Израил, таткото нивни, рече: »Ако е така, еве што ќе направите — земете плодови од оваа земја, и ставете ги во вашите вреќи, па однесете му ги како подарок на оној човек; малку балсам, малку мед, темјан, зачини, мирилива смола, па и ореви и бадеми.

¹²А пари, со себе земете двојно повеќе, оти ќе треба да ги вратите парите, што ги најдовте под грлата на вашите враќи; можеби е грешка.

¹³Земете го и братот ваш, па станете и одете пак кај оној човек.

¹⁴А семоќниот Бог да ви даде да најдете милост кај оној човек, па да ви го пушти и другиот ваш брат, и Венијамина. А јас, пак, ако треба веќе да останам без деца, па нека останам.«

¹⁵Тогаш тие ги зедоа подароците и пари двојно повеќе, го зедоа и Венијамина, па станаа и отидоа во Египет и излегоа пред Јосифа.

¹⁶А Јосиф кога го виде со нив и Венијамина, својот едноутробен брат, му рече на човекот што управуваше со куќата негова: »Одведи ги овие луѓе дома, па заколи нешто од добитокот и зготви го, оти тие на пладне со мене ќе ручаат.«

¹⁷И направи човекот така како што му рече Јосиф, и ги одведе луѓето во домот Јосифов.

¹⁸А тие луѓе се уплашија, кога човекот ги водеше во домот Јосифов, и рекоа: »Заради парите, што се најдоа порано во вреќите наши, нѐ водат, додека не смислат нешто, па да нѐ обвинат, за да нѐ заробат нас и ослите наши.«

¹⁹И му пристапија на човекот, што управуваше со домот Јосифов, и му проговорија пред вратата на куќата

²⁰и рекоа: »Чуј нѐ, господару! Ние и порано бевме овде, за да купиме храна.

²¹Но кога бевме на ноќевање, ги отворивме вреќите, а тоа — парите на секого од нас беа одозгора во вреќите наши; и еве во иста количина ги враќаме со свои раце,

²²а и други пари донесовме, да купиме храна; ние не знаеме кој ни ги стави парите наши во вреќите.«

²³А тој одговори: »Бидете спокојни, не плашете се, вашиот Бог и Бог на таткото ваш го ставил среброто во вреќите ваши; парите ваши стигнаа при мене.« И им го изведе Симеона.

²⁴И ги воведе човекот во домот Јосифов и им донесе вода, за да ги измијат нозете; а им даде и храна за ослите нивни.

²⁵И ги приготвија подароците, чекајќи дури да дојде Јосиф на пладне, оти чуја дека тука ќе ручаат.

²⁶А кога дојде Јосиф дома, му ги изнесоа подароците, што ги имаа при себе, и му се поклонија доземи.

²⁷Потоа тој ги праша за здравјето и рече: »Добар ли е вашиот татко, за кого ми зборувавте? Жив ли е уште?«

²⁸А тие одговорија: »Жив е слугата твој, нашиот татко, и здрав е.« Па се наведнаа и му се поклонија.

²⁹Кога ги подигна Јосиф очите свои, го виде братот свој, Венијамина, едноутробниот брат свој, и рече: »Овој ли е најмалиот брат ваш, за кого ми рековте дека ќе ми го доведете?« И додаде: »Бог нека те милува синко!«

³⁰Тогаш Јосиф побрза надвор, оти срцето му се беше возбудило поради братот негов. Му дојде да заплаче, па влезе во една соба и таму плачеше.

³¹Потоа се изми и излезе, и воздржувајќи се рече: »Принесете јадење!«

³²И му донесоа, нему посебно, ним одделно, и на Египтјаните посебно, што ручаа кај него, зашто Египтјаните не можат да јадат со Евреите, оти тоа би им било неугодно на Египтјаните.

³³И седнаа тие пред него, постарите според возраста нивна, а помладите според младоста нивна, па се погледаа, чудејќи се.

³⁴И нареди тој по дел од јадењата што беа пред него, да ги носат пред нив, а делот на Венијамина беше петпати поголем од делот на секого од нив. И пиеја и се нагостија со него.