Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Битие 8 Bible Online

Битие 8 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Битие 8

¹И си спомна Бог за Ноја, и за сите ѕверови и сиот добиток, што беше со него во ковчегот; и навеа Бог ветар на замјата, и водите запреа.

²Изворите на бездната и окната небески се затворија, и дождот од небото престана.

³Водата почна постепено да опаѓа на замјата, и по сто и педесет дена намали.

⁴И се запре ковчегот во седмиот месец на седумнаесеттиот ден на ридовите од планината Арарат.

⁵Водата, пак, опаѓаше сѐ повеќе до десеттиот месец; и во првиот ден од десеттиот месец се покажаа врвовите на планините.

⁶А по четириесет дена го отвори Ное прозорецот на ковчегот, што го беше направил;

⁷И пушти гавран, да види дали се повлекла водата на замјата и, откако одлета, не се врати додека не се исуши водата.

⁸Потоа пушти гулаб, за да види дали исчезнала водата од лицето на земјата;

⁹но гулабот, бидејќи не најде каде да застане со своите нозе, се врати кај него во ковчегот, зашто уште имаше вода по целата земја; и Ное ја спружи раката, го фати и го зеде кај себе во ковчегот.

¹⁰Почека уште други седум дена, и повторно го пушти гулабот од ковчегот.

¹¹Гулабот се врати кај него приквечер, и тоа, во клунот со свеж маслинов лист; така позна Ное дека опаднала водата од земјата.

¹²Почека потоа уште седум дена, и одново го пушти гулабот, а тој повеќе не му се врати.

¹³Во шестотини и првата година, во првиот ден од првиот месец на Ноевиот живот, ја снема водата од земјата; и Ное го отвори покривот, и ја виде земјата сува.

¹⁴А на дваесет и седмиот ден, од вториот месец, целата земја беше сува.

¹⁵Тогаш му рече Господ Бог на Ноја:

¹⁶»Излези од ковчегот, ти и жената твоја, а со тебе и синовите твои, и жените на синовите твои;

¹⁷сите животни, што се со тебе од секое суштество, од птиците, добитокот и сите влекачи што лазат по земјата, изведи ги со себе, нека се растурат по земјата, и нека се плодат и множат на земјата!«

¹⁸И излезе Ное, а со него и синовите негови, и жената негова, и жените на синовите негови;

¹⁹сите ѕверови, и сиот добиток и сите лазачи, сите птици — сѐ што се движи по земјата, според родот нивни, излегоа од ковчегот.

²⁰И Му направи Ное жртвеник на Господа; зеде од секој чист добиток и од сите птици чисти, и принесе на жртвеникот жртви сепаленици.

²¹И Господ го почувствува мирисот пријатен, па рече Господ Бог, помислувајќи: »Нема повеќе да ја проколнувам земјата поради човекот, зашто помислите на срцето човечко се зли уште од младини; и нема повеќе да ги уништуам живите суштества, што ги создадов.

²²Отсега, па сѐ дури постои земјата, нема да престанат сеењето и жнеењето, студот и горештината, летото и зимата, деновите и ноќите.«