Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 2 Царства 1 Bible Online

2 Царства 1 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

2 Царства 1

¹По Сауловата смрт, кога Давид се врати по разбивањето на Амаликијците и престојуваше во Секелаг два дена,

²ете, на третиот ден доаѓа човек од Сауловиот логор; облеката му е испокината и на главата има прав. Штом дојде кај Давида, падна на земја и му се поклони.

³И Давид го праша: »Од каде доаѓаш?« Тој одговори: »Избегав од Израилскиот логор.«

⁴Давид пак го праша: »Што стана? Раскажи ми.« А тој одговори: »Народот се разбега од битката, и многу народ падна и изумре; умреа и Саул и синот негов Јонатан.«

⁵Давид го праша момчето што му раскажуваше: »Од каде знаеш дека Саул и синот негов Јонатан умреле?«

⁶А момчето, што му раскажуваше, рече: »Јас случајно отидов на Гелвујската гора, и ете, Саул падна врз копјето свое, а колите и коњаниците го стигнаа.

⁷Тогаш тој се сврте назад и, откако ме виде, ми викна.

⁸И јас реков: ‚Еве ме.‘ Тој ме праша: ‚Кој си ти?‘ Јас му одговорив: ‚Јас сум Амаликиец.‘

⁹Тогаш тој ми рече: ‚Дојди кај мене и убиј ме, зашто смртна тага ме опфатила, но душата моја сѐ уште е во мене.‘

¹⁰И јас се приближив до него и го убив, бидејќи знаев, оти тој нема да остане жив по паѓањето свое; и го зедов царскиот венец, што беше на главата негова, и гривната, што беше на раката негова, и ги донесов тука на господарот свој.«

¹¹Тогаш Давид се фати за облеката своја и ја раскина, исто така и сите луѓе, што беа со него, ги раскинаа алиштата свои,

¹²и липаа, и плачеа и постеа до вечерта за Саула и за синот негов Јонатан, и за народот Господов и за домот Израилев, поради тоа што беа загинале од меч.

¹³Давид, пак, го запраша момчето, што му раскажуваше: »Ти од каде си?« А тој му одговори: »Јас сум син на еден придојден Амаликиец.«

¹⁴Тогаш Давид му рече: »Како не се исплаши да кренеш рака, за да убиеш помазаник Господов?«

¹⁵И Давид повика еден од момците и му кажа: »Дојди и убиј го!« И оној го уби, и тој умре.

¹⁶И Давид му рече: »Твојата крв нека биде врз главата твоја, бидејќи твојата уста сведочеше против тебе, кога велеше: ‚Го убив помазаникот Господов.‘«

¹⁷Потоа Давид го оплака Саула и синот негов Јонатана со оваа плачевна песна,

¹⁸заповедајќи им на синовите Јудини да научат да фрлаат лак, како што е напишано во книгата на праведникот, и рече:

¹⁹»Твојата убавина, о Израиле, е погубена врз твоите височини! Како паднаа силните!

²⁰Не раскажувајте во Гет, не разгласувајте по улиците на Аскалон, да не се радуваат ќерките филистејски, да не ликуваат ќерките на необрезаните.

²¹Гори Гелвујски, да не паѓа на вас ни роса, ни дожд, ниту да има по вас полиња со плодови, зашто таму е фрлен штитот на Саула, како да не беше тој помазан со елеј.

²²Без крв од ранети, без мрс од силни, лакот Јонатанов не се враќаше назад, ниту мечот Саулов се враќаше празен.

²³Саул и Јонатан, сакани и сложни во животот свој, не се разделија ни во смртта своја; тие беа побрзи од орлите, посилни од лавовите.

²⁴Ќерки Израилеви, плачете за Саула, кој ве облекуваше во пурпурна облека со украси и ги китеше со златни накити облеките ваши!

²⁵О, како паднаа силните во борбата! Загина Јонатан на твоите височини.

²⁶Жалам за тебе, брате Јонатане; ти ми беше многу мил; твојата љубов за мене беше поголема од женската љубов.

²⁷Како паднаа силните, како загина бојното оружје!«