Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 2 Царства 19 Bible Online

2 Царства 19 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

2 Царства 19

¹Му соопштија на Јоава: »Ете, царот плаче и тагува за Авесалома.«

²И победата во оној ден се претвори во плачење за целиот народ: зашто тој ден народот чу и велеше, дека царот жали за синот свој.

³Тогаш народот влегуваше во градот скришно, како што се притајуваа од срам луѓето што избегале од борба.

⁴А царот го покри лицето и викаше високо: »Сине Авесаломе, Авесаломе, сине мој, сине!«

⁵Потоа Јоав дојде при царот дома и рече: »Ти денес ги посрами сите слуги свои, кои го спасија денес животот твој, животот на твоите синови, и ќерки, животот на твоите жени и животот на твоите наложници;

⁶ти ги сакаш оние, што те мразат, а ги мразиш оние, што те сакаат, бидејќи денес покажа оти за тебе се ништо и водачите и слугите; денес разбрав, дека тебе ќе ти беше попријатно ако Авесалом останеше жив, а ние сите да бевме изумреле;

⁷затоа стани, излези и позборувај им по срце на слугите твои; зашто, се колнам во Господа, дека, ако не излезеш, оваа ноќ, ниеден човек нема да остане со тебе; тоа ќе биде за тебе полошо од сите беди што те снашле од младини до денес.«

⁸Стана царот и седна при портите, а на сиот народ му јавија, дека царот седи при портите. И сиот народ дојде пред царот пред портите; а Израилците се разбегаа по шаторите свои.

⁹И сиот народ од сите колена Израилеви се препираше и велеше: »Царот Давид ни спаси од рацете на напријателите наши и ни ослободи од рацете на Филистејците, а сега самиот избега од оваа земја, од царството свое, од Авесалома.

¹⁰Но Авесалом, кого го помазавме за цар над нас, умре во борбата; а сега зошто одолговлекувате, та не го враќате царот?« Овие зборови на сиот Израил стигнаа до царот.

¹¹Тогаш царот Давид испрати да им кажат на свештениците, на Садока и на Авијатара, кажете им на Јудините старешини: »Зошто сакате да бидете последни во враќањето на царот во домот негов, кога зборовите на сиот Израил стигнаа до царот во домот негов.

¹²Вие сте мои браќа, вие сте моја коска и моја плот, зошто сакате да бидете последни за враќањето на царот во домот негов?«

¹³А на Амесај кажете му: »Не ли си ти моја коска и моја плот? Господ нека ми направи тоа и тоа и уште повеќе да ми додаде, ако ти не станеш при мене засекогаш воен началник место Јоава!«

¹⁴И склони го срцето на сите Јудеи како на еден човек. И тие испратија да му кажат на царот: »врати се ти и сите твои слуги.«

¹⁵Се врати царот и стигна до Јордан, а Јудеите дојдоа во Галгал да го пречекаат царот и да го преведат преку Јордан.

¹⁶И Семеј, синот Гирин, Венијаминец од Ватурим, побрза и отиде со Јудејците да го пречека царот Давида;

¹⁷а заедно со него имаше илјада Венијаминци, и Сива, слугата на Сауловиот дом, со петнаесетте синови свои и со дваесетте слуги свои; тие го преминаа Јордан пред лицето на царот и подготвија да мине царот преку Јордан.

¹⁸Кога го доведоа коработ, за да ја пренесат челадта на царот и да му послужат, тогаш Семеј, синот Гирин, падна ничкум пред царот, штом тој го премина Јордан,

¹⁹и му рече на царот: »Господаре, не ми го сметај за престап и не го спомнувај она, со кое згреши слугата твој во оној ден, кога мојот господар излегуваше од Ерусалим, и не го ставај тоа, цару, на срце;

²⁰зашто слугата твој знае дека згрешил; и, ете, од целиот Јосифов дом дојдов денес прв да го пречекам господарот свој, царот.«

²¹Авеса, Саруевиот син, проговори и рече: »Зар Семеј нема да умре, поради тоа што зборуваше лошо за помазаникот Господов?«

²²А Давид рече: »Што ви е вам до мене, синови Саруеви, та сега ми станувате клеветници? Денес ли треба да убивате кого и да било од Израилот? Не знам ли јас, дека денес сум цар над Израилот?«

²³Тогаш му рече царот на Семеја: »Ти нема да умреш.« И царот му се заколна.

²⁴Излезе да го пречека царот и Мемфивостеј, синот на Јонатана, Саулов син. Тој не си ги беше измил нозете, ниту ги исекол ноктите, не беше се грижел за брадата своја и не ги беше испрал алиштата свои од оној ден, кога царот излезе, до денот кога се врати со мир.

²⁵Кога тој излезе од Ерусалим да го пречека царот, царот го праша: »Мемфивостеј, зошто не дојде со мене?«

²⁶Овој одговори: »Господаре мој, цару, мојот слуга ме излага, зашто јас, слугата твој, си велев: ‚ќе го оседлам оселот, ќе се качам на него и ќе отидам со царот‘, бидејќи слугата твој е сакат.

²⁷А тој го наклевети слугата твој пред господарот мој, царот. Но мојот господар, царот, е како Ангел Божји: прави што ти е волја;

²⁸макар и целиот мој татков дом да беше заслужил смрт пред мојот господар, но ти го постави својот слуга меѓу твоите сотрпезници; какво право имам, пак, уште да се поплакувам пред царот?«

²⁹А царот му рече: »Зошто го зборуваш сето ова? Јас реков, ти и Сива да ги поделите меѓу себе нивите.«

³⁰Но Мемфивостеј му одговори на царот: »Нека земе тој дури и сѐ, откако мојот господар — цар се врати со мир во домот свој.«

³¹Дојде од Рогелим и Галадецот Верзелиј и го мина со царот Јордан, за да го придружи од онаа страна на Јордан.

³²А Верзелиј беше многу стар, на осумдесет години. Тој го хранеше царот, додека живееше во Маханаим, бидејќи беше имотен човек.

³³Царот му рече на Верзелиј: »Дојди со мене, и јас ќе те хранам во Ерусалим.«

³⁴Но Верзелиј му одговори на царот: »Многу ли ми останува да живеам, та да одам со царот во Ерусалим?

³⁵Сега сум на осумдесет години; ќе разликувам ли добро од лошо? Ќе го распознае ли слугата твој вкусот на тоа, што ќе го јаде и ќе го пие? И ќе можам ли да го слушам гласот на пеачите и пеачките? Зошто, пак, слугата твој да му биде товар на својот цар — господар?

³⁶Слугата твој ќе го придружи уште малку царот од оваа страна на Јордан: зашто, впрочем, царот да ме наградува со таква милост?

³⁷Дозволи му на слугата твој да се врати и да умре во својот град, крај гробот на татка си и на мајка си своја. Но, ете, слугата твој, синот мој Хамам, нека отиде со мојот цар — господар, и ти постапи со него, како што ти е волја.«

³⁸Царот му рече: »Нека дојде Хамам со мене, и јас ќе направам за него, она што ти е волја; и сѐ, што би посакал ти од мене, ќе направам за тебе.«

³⁹Тогаш сиот народ го премина Јордан, и царот исто така. Царот го бакна Верзелија и го благослови и тој се врати во домот свој.

⁴⁰И царот тргна за Галгал; тргна со него и Хамам; и сиот јудејски народ и половината Израилски народ го придружија царот.

⁴¹И, ете, сите Израилци дојдоа при царот и му рекоа: »Зошто нашите браќа, мажите Јудини, те грабнаа тебе, и го преведоа преку Јордан царот и челадта негова и заедно со него и сите Давидови луѓе?«

⁴²Сите Јудини мажи им одговорија на Израилците: »Затоа, што царот ни е нам близок; и зошто се лутите поради тоа? Зар сме изеле нешто од царот, или сме добиле од него дарови? Или нѐ ослободил од даноци?«

⁴³А Израилците им одговорија на Јудините мажи и рекоа: »Ние сме десет делови во царот, исто така и за Давида ние сме првенец, а не вие; зошто, пак, нѐ унижија? Нели нам ни се паѓаше првиот збор, за да го вратиме нашиот цар? Но зборот на Јудините мажи беше посилен од зборот на Израилците.«