Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 2 Царства 3 Bible Online

2 Царства 3 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

2 Царства 3

¹Борбата меѓу Сауловиот дом и Давидовиот дом траеше долго. Давид сѐ повеќе се засилуваше, а Сауловиот дом сѐ повеќе ослабнуваше.

²На Давида му се родија синови шест во Хеврон. Првороден му беше Амион од Израелката Ахиноама,

³а вториот син му беше Далуја од Кармелитката Авигеја, бивша Навалова жена; третиот — Авесалом, син на Мелха, ќерка на Толми, гесурскиот цар;

⁴четвртиот — Адонија, син на Агита; петтиот Сафатија, син Авиталинов;

⁵шестиот Јетерам од Егла, Давидова жена. Тие му се родија на Давида во Хеврон.

⁶И додека траеше борбата меѓу Сауловиот дом и Давидовиот дом, Авенир го поддржуваше Сауловиот дом.

⁷Саул имаше наложница, по име Рисфа, ќерка на Аја. И Авенир влезе при неа. И му кажа Јевостеј на Авенира: »Зошто влезе при татковата ми наложница?«

⁸Авенир многу се налути од зборовите на Јевостеја и рече: »Зар сум јас песја глава? Јас денес направив милост кон домот на татко ти Саула, кон браќата негови и пријателите нагови против Јуда, и не те предадов во рацете на Давида, а ти сега заради една жена бараш во мене грев!

⁹Господ нека му направи тоа и тоа на Авенира, и уште повеќе да му додаде! Како што Господ му се заколна на Давида, така и нека направи денес за него:

¹⁰Нека се одземе царството од Сауловиот дом и да се постави Давид на престолот над Израилот и над Јуда, од Дан до Вирсавија.«

¹¹И Јевостеј не можеше ништо повеќе да му одговори на Авенира, бидејќи се плашеше од него.

¹²А Авенир испрати од своја страна пратеници до Давида во Хеврон, каде што се наоѓаше, да кажат: »Чија е оваа земја?« и да му кажат уште: »Склучи сојуз до мене, и раката моја ќе биде со тебе, за да го свртам кон тебе сиот израилски народ.«

¹³Давид му одговори: »Добро, ќе склучам со тебе сојуз, само за едно те молам, односно — ти нема да го видиш лицето мое, ако не ја доведеш со себе Мелхола, Сауловата ќерка, кога ќе дојдеш да се видиш со мене.«

¹⁴Тогаш Давид испрати пратеници до Јевостеја, Сауловиот син, да му кажат: »Врати ја жена ми Мелхола, која ја добив за сто филистејски краеобрезоци.«

¹⁵Тогаш Јевостеј испрати, та ја зеде од мажот нејзин Фалтија, Лаишев син.

¹⁶Со неа тргна и мажот нејзин и со плачење ја придружи до Бахурим; но Авенир му рече: »Врати се!« И тој се врати.

¹⁷Авенир се обрна кон старешините Израилеви, велејќи: »И вчера и завчера вие сакавте Давид да ви биде цар;

¹⁸направете го тоа сега, зашто Господ му рекол на Давида: ‚Преку раката на Мојот слуга Давида ќе го спасам народот свој Израил од раката на Филистејците и од раката на сите непријатели негови.‘«

¹⁹Истото им го говореше Авенир и на Венијаминовците. И отиде Авенир во Хеврон, за да му јави на Давида сѐ, што сака Израил и целиот Венијаминов дом.

²⁰Авенир дојде при Давида во Хеврон и заедно со него дваесет мажи, а Давид ги нагости Авенира и луѓето, што беа со него.

²¹Авенир му рече на Давида: »Ќе станам и ќе одам да го соберам околу господарот свој сиот израилски народ, и тие ќе стапат во завет со тебе, и ти ќе царуваш над сите, како што сака душата твоја.« Тогаш го отпушти Авенира, и тој си отиде со мир.

²²И ете, Давидовите слуги задно со Јоава се вратија од походот и донесоа со себе голем плен; но Авенира го немаше веќе при Давида во Хеврон, зашто Давид го беше испратил, и тој си беше отишол со мир.

²³Кога Јоав и сета војска, што беше одела со него, дојдоа, му раскажаа на Јоава: доаѓаше Авенир, Нировиот син, при царот, и тој го испрати, и тој си отиде со мир.

²⁴И Јоав дојде при царот и рече: »Што си направил? Ете, Авенир доаѓал при тебе, зошто си го испратил и тој си отишол?

²⁵Ти го знаеше Авенира, Нировиот син: тој доаѓа да те излаже, да дознае, каде влегуваш и излегуваш, и да извиди си што вршиш.«

²⁶Јоав излезе од Давида и испрати брзоотци по Авенира; и тие го вратија од кладенецот Сира, без да знае Давид.

²⁷Кога Авенир се врати во Хеврон, Јоав го одведе внатре зад вратата, божем ќе зборува со него тајно, и таму го прободе во стомакот. И Авенир умре за крвта на Асаила, Јоавовиот брат.

²⁸Подоцна, кога чу Давид за тоа, рече: »Не сум виновен јас ниту царството мое пред Господа засекогаш за крвта на Авенира, Нировиот син;

²⁹нека падне таа врз главата на Јоава и врз целиот негов татков дом; во домот на Јоава секогаш нека има човек со семетечение, или лепрозен, или што се потпира на стап, или кој паѓа од меч, или кој има потреба од леб.«

³⁰А Јоав и братот негов Авес го убија Авенира, поради тоа што тој го уби братот нивни Асаил во битката при Гаваон.

³¹И Давид му рече на Јоава и на сите луѓе, што беа со него: »Раскинете ги алиштата свои и облечете се во вреќишта и оплакувајте го Авенира.« И царот Давид одеше по носилката негова.

³²Кога го погребаа Авенира во Хеврон, царот плачеше со висок глас над Авенировиот гроб; плачеше и сиот народ.

³³И царот го оплака Авенира, со оваа тажачка: »Зар како безумник требаше да умре Авенир?

³⁴Рацете твои не беа врзани, нозете твои не беа оковани; и ти падна, како што паѓаат од разбојници.« Тогаш целиот народ почна уште повеќе да го оплакува.

³⁵Тогаш сиот народ дојде да му поднесе на Давида леб, додека уште не беше се стемнило, но Давид се заколна, велејќи: »Нека ми напарви Бог тоа и тоа и уште повеќе да ми направи, ако каснам леб или нешто друго до зајдисонце.«

³⁶И целиот народ дозна за тоа, и тоа му се допадна, и сѐ што правеше царот, му се допаѓаше на сиот народ.

³⁷Тој ден целиот народ и сите Израилци дознаа, дека убиството на Авенира, Нировиот син, не станало од царот.

³⁸Тогаш царот им рече на слугите свои: »Знаете ли, дека денес еден водач и голем маж падна во Израилот?

³⁹Јас сум сега уште слаб, иако сум помазан за цар, а тие луѓе, Саруевите синови, се посилни од мене; но на оној, кој што прави зло, Господ да му врати според злобата негова.«