Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 3 Царства 2 Bible Online

3 Царства 2 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

3 Царства 2

¹Наближи времето да умре Давид, и тој му заповеда на синот свој Соломона, велејќи:

²»Еве, јас заминувам по патот на сите смртни, а ти биди храбар и човек,

³и чувај го заветот Господов, твојот Бог, одејќи по Неговите патишта и да ги чуваш повелбите Негови и заповедите Негови, судовите Негови и законите Негови, како што е напишано во Мојсеевиот закон, за да бидеш благоразумен во сѐ, што и да правиш, и насекаде, каде и да се свртиш,

⁴та Господ да го исполни зборот Свој, што го беше кажал за мене, велејќи: ‚Ако твоите синови ги чуваат патиштата свои, за да одат пред Мене во вистината од сѐ срце и од сета душа, нема да недостига човек од тебе на Израилевиот престол.‘

⁵Но — ти знаеш, што ми направи Саруевиот син Јоав, како постапи со двајцата војводи на израилската војска, со Нировиот син Авенир и со Јетеровиот син Амасеј, како ги уби и во мирно време пролеа крв како во борба, и со борбена крв го искрвави појасот на крстот свој и обувките на нозете свои;

⁶а ти постапи со мудроста своја, за да не ја отпуштиш староста негова со мир во пеколот.

⁷А на синовите од Галадецот Верзелиј направи им милост, та да бидат меѓу оние, што се хранат на твојата трпеза, бидејќи тие дојдоа при мене, кога бегав од братот твој Авесалома.

⁸Ете, при тебе е и Семеј, синот на Венијаминецот Гера од Ваурим; тој ме навредуваше со тешки навреди, кога одев во Маханаим; но тој ми излезе во пресрет при Јордан, и јас му се заколнав во Господа, велејќи: нема да те погубам со меч.

⁹Но ти не го оставај неказнет, бидејќи си мудар човек и знаеш што треба да направиш со него, та да ја собориш староста негова окрвавена во пеколот.«

¹⁰И потоа Давид почина при татковците свои и беше погребан во Давидовиот град.

¹¹А Давид царуваше над Израилот четириесет години: во Хеврон царуваше седум години и во Ерусалим царуваше триесет и три години.

¹²Тогаш Соломон седна на престолот на татка си Давида, и царството негово се зацврсти многу.

¹³А Адонија, Агитиниот син, дојде кај Вирсавија, Соломоновата мајка и ѝ се поклони. Таа го праша: »Со мир ли си дојден?« Тој одговори: »Со мир.«

¹⁴И тој рече: »Имам нешто да ти кажам.« Таа му рече: »Кажувај.«

¹⁵Тогаш тој продолжи: »Ти знаеш, дека царството ми се паѓаше мене, и сиот Израил ги свртуваше погледите кон мене, како кон иден цар; но царството отиде од мене и се падна на братот мој, бидејќи тоа беше од Господа.

¹⁶Сега те молам за едно: не ми откажувај.« Таа му рече: »Говори.«

¹⁷И тој пак продолжи: »Те молам проговори му на царот Соломона, бидејќи тој нема да ти откаже, да ми ја даде за жена Сунамитката Ависага.«

¹⁸Вирсавија одговори: »Добро, јас ќе зборувам со царот за тебе.«

¹⁹И Вирсавија влезе при царот Соломона да му говори за Адонија. Царот стана пред неа, ѝ се поклони и седна на престолот свој. Поставија престол и за царевата мајка, и таа седна десно од него;

²⁰и рече: »Имам една молба кон тебе, не ми откажувај.« А царот ѝ одговори: »Барај, мајко, нема да ти откажам.«

²¹Таа рече: »Дај му ја Сунамитката Ависага за жена на братот твој Адонија.«

²²Тогаш цар Соломон одговори и ѝ рече на мајка си: »А зошто ја бараш Сунамитката Ависага за Адонија? Побарај го за него и царството, бидејќи тој ми е поголем брат, откај него се свештеникот Авијатар, и Саруевиот син Јоав воен началник и пријател.«

²³И царот Соломон се заколна во Господа, велејќи: »Тоа и тоа да ми направи Господ и уште повеќе да ми додаде, ако Адонија не ги кажал тие зборови по цена на душата своја.«

²⁴А сега — »жив ми Господ, Кој ме зацврсти и постави на престолот од мојот татко Давида и Кој ми основа дом, како што беше говорел Он, — сега Адонија треба да умре.«

²⁵И царот Соломон го испрати Јодаевиот син Ванеја, кој го удри и тој умре.

²⁶На свештеникот Авијатар царот му рече: »Оди си во Анатот на нивата своја; ти заслужуваш смрт, но сега нема да те погубам, бидејќи си го носел ковчегот на Господа Бога пред татко ми Давида, и си трпел сѐ, што трпел и татко ми.«

²⁷И Соломон го отстрани Авијатара од Господовото свештенство, и се исполни словото на Господа, што го беше кажал за Илиевиот дом во Силом.

²⁸Дојде глас за тоа до Јоава, — бидејќи Јоав ја држеше страната на Адонија, а не ја држеше страната на Соломона, — и Јоав избега во Господовата скинија и се фати за роговите на жртвеникот.

²⁹Му соопштија на цар Соломона, дека Јоав избегал во Господовата скинија и дека е кај жртвеникот. Соломон го испрати Јодаевиот син Ванеја, велејќи: »Оди, убиј го и погреби го.«

³⁰Ванеја дојде во Господовата скинија и му рече на Јоава: »Вака кажа царот: излегувај.« А тој одговори: »Не, јас сакам тука да умрам.« Ванеја му го соопшти тоа на царот, велејќи: »Така рече Јоав и така ми одговори.«

³¹Царот му рече: »Направи како што рекол тој: убиј го и погреби го, и пролеаната невина крв од Јоава ќе ја измиеш од мене и од домот на татка ми;

³²Господ нека ја сврти крвта негова врз неговата глава, поради тоа што уби двајца невини мажи подобри од него: тој го погуби со меч, без знаење на татка ми Давида, Нировиот син Авенир, воен началник Израилски, и Етеровиот син Амасеј, воен началник Јудејски;

³³нека се сврти крвта нивна врз главата на Јоава и врз потомството негово засекогаш, а на Давида, и на потомството негово, и на домот негов, и на престолот негов нека биде мир од Господа засекогаш!«

³⁴И отиде Јодаевиот син Ванеја, го удри Јоава и го уби; и тој беше погребан во куќата своја, во пустињата.

³⁵Тогаш царот Соломон го постави Јодаевиот син Ванеја над војската место него; а управата на царството беше во Ерусалим. Свештеникот Садок, пак, царот го постави за првосвештеник место Авијатара. Господ му даде на Соломона разум, многу голема мудрост и широк ум како песок крај морето. И Соломон имаше разум поголем од разумот на сите синови на Исток и на сите мудри Египтјани. Тој си ја зеде за жена фараоновата ќерка и ја воведе во Давидовиот град, додека го изгради домот свој и, пред сѐ, домот Господов и ѕидовите околу Ерусалим; по седум години тој ја заврши градбата. Соломон имаше седумдесет илјади души пренесувачи на товари и одумдесет илјади каменоделци во планините. И Соломон направи море и потпирки, големи бањи и столбови, извор во дворецот и бакарно море, изгради кула и тврдини нејзини и го раздели Давидовиот град. Тогаш фараоновата ќерка мина од Давидовиот град во својот дом што тој ѝ го изгради; потоа Соломон изгради ѕидови околу градот. Соломон принесуваше трипати годишно сепаленици и мирни жртви на жрт(...)

³⁶Царот испрати, та го повика Семеја и му рече: »Изгради си дом во Ерусалим и живеј тука и никаде не излегувај оттука;

³⁷и знај, дека во оној ден, во кој ќе излезеш и ќе го минеш потокот Кедрон, бездруго ќе умреш; крвта твоја ќе биде врз твојата глава.«

³⁸А Семеј му рече на царот: »Добро; како што заповеда мојот цар — господар, така ќе направи твојот слуга.« И Семеј живееше во Ерусалим долго време.

³⁹Но по три години се случи, та двајца од Семеевите слуги да избегаат при гетскиот цар Анхус, Махов син. И му јавија на Семеја, велејќи: »Ете, твоите слуги се во Гет.«

⁴⁰Семеј стана, го оседла оселот и тргна за Гет при Анхуса да ги бара слугите свои. Семеј се врати и ги доведе слугите свои од Гет.

⁴¹И го известија Соломона, дека Семеј одел од Ерусалим во Гет и се вратил.

⁴²Тогаш царот испрати, та го повика Семеја и му рече: »Нели ти се заколнав во Господа и не ли ти соопштив, велејќи: знај дека во оној ден, во кој ќе излезеш и ќе отидеш некаде, бездруго ќе умреш? И ти ми одговори: добро.

⁴³Па зошто не ја запази заповедта, што ти ја дадов пред Господа со клетва?«

⁴⁴Уште му рече на Семеја царот: »Ти го знаеше и го знае срцето твое сето зло, што си му го направил на татка ми Давида. Туку Гсопод нека ја сврти злобата твоја врз твојата глава!

⁴⁵А цар Соломон да биде благословен, и Давидовиот престол да стои цврсто пред Господа засекогаш!«

⁴⁶И царот му заповеда на Јодаевиот син Ванеја, и тој отиде, та го удри Семеј, и тој умре.